Pffff,

Gisteren grapte hubbie (althans, dat dàcht ik):" Ik heb niks voor morgen hoor!!" Hij keek er op een guitige manier bij, ik zei ook:" Ik geloof je lekker toch niet!!!"
Vanmorgen echter…
Toen Tygo zich meldde om 07:30.. mamma werd wakker, pappa niet. Ik ging eruit.
Toen Tygo hierna zich om 10:00 weer meldde (hij heeft nog steeds zo'n heerlijk ochtend-slaapje)… mamma werd wakker, pappa nog steeds niet. Ik ging er uit en bleef er uit.
Om 12:00 kwam hubbie beneden, zette koffie, ging buiten een sigaretje roken en plofte op de bank. Ik had er al een ochtend met Tygo opzitten, dus die was al aan zijn broodje begonnen en kreeg hierna de fles van mij. Hierna naar bedje gebracht en hij ligt nog steeds lekker te slapen.
Van hubbie krijg ik geen enkele "gezelligheid". Hij zit op de bank tv te kijken, eet een broodje en drinkt wat koffie.
Ik zit nu boven achter de pc, heb het huis al schoongemaakt enben wasjes aan het draaien.
We kennen elkaar nu zo'n 7 ½ jaar. Hij MOET nu toch weten dat ik alles uit de kast zou halen om voor hèm iets leuks te maken/kopen/verzinnen? Hij weet toch ook dat ik enorm van (onverwachtse) leuke dingen hou???
Hij zei gisteren "ik ben er niet aan toe gekomen"… Nou, ik zou er tijd voor zoeken om met iets heel origineels aan te komen zetten…
Het huilen staat me nader als het lachen. Ik heb het gevoel compleet "vergeten" te zijn…

Straks maar "gezellig" naar mijn vader en moeder…
Bedankt voor het lezen…
happyM.

Och meid, ik ken het gevoel, heb het alleen (gelukkig) niet vandaag.
Heb je het al aangekaart? Soms kunnen mannen enorm opknappen van een flinke bose preek. (dan vier je morgen moederdag als ie het goed komt maken).

Heel veel sterkte met je vent!
Liefs Nelleke

Hmz,.. Ik zou hier ook goed emotioneel/teleurgesteld van worden!
Ik zou het eerst zelf wegwuiven en mezelf wijsmaken dat ik het niet zo erg vind, maar onderussen zou ik het vreselijk vinden omdat ik wel altijd aan die dingetjes denk!

Ik zou het opkroppen en het zou gaan borrelen totdat de tranen in mijn ogen springen en ik het op een snikken zet! Misschien had ik Kay wel gepakt en was lekker een stuk alleen gaan lopen. Met de vraag waarom ik weg zou gaan dan had ik iets gezegt van:"Wij gaan vandaag moederdag vieren, en jij?".
Tsja,.. en als hij dan ook nog eens zou vragen waarom ik huilde dan had ik hem nog net niet de haren uit zijn hoofd getrokken whahahah..

Zeg hem dus waarom je hier verdriet om hebt, dat het voor jou een erg speciale dag is vandaag. En als hij niets heeft kunnen kopen, waarom een boterham smeren en een kop thee zetten zoveel moeite is?
Hmz,.. Iedereen is anders en ik ben denk ik net als jou zo'n emotinele muts. Maar laat me alleen niet gek maken!

ga lekker met Tygo naar je moeder ofzo en maak er wat leuks van!

Dikke kus van ons!!

Esmé mv Kay

Hee Bianca, bedankt voor je bloemetje!!!

Nee, ik heb het niet aangekaart. De tranen branden mij achter de ogen, dus als ik er één woord over zeg, begint ik te janken en kan dan geen fatsoenlijk woord meer uitkramen.
Hij moet toch snappen dat dit niet leuk voor me is? Ik heb verdorie zelfs (water)verf in huis, gips… van alles. één creatief idee is genoeg om samen met Tygo iets heel leuks te maken, toch?
Ik las bij de presentjes een "krastekening" (volgens mij bij Skitje haar reactie), waar ze de tranen van in de ogen kreeg… Nou dat is toch hartstikke mooi!!! Er hoeft bij mij ècht geen kruiwagen met geld aan te komen om een leuk cadeau te vinden. Kosteloos kun je zelfs veel waardevollere dingen maken.

Dat ie er niet aan toe gekomen is, vind ik onzin. Hij was gisteren de hele dag met Tygo in huis. Hij is zelfs op pad geweest om voor mijn zwager een cadeautje te kopen voor z'n verjaardag.
Tygo is geen moeilijke slaper, als je hem weglegt, slaapt hij binnen een kwartier. Dus hij werd ook niet "bezig gehouden" door Tygo….

Het is niet dat ik per sé een cadeau moet ofzo, dat klinkt ook wel heel kinderachtig.. Dat ik zit te janken omdat ik geen cadeautje heb…. dat is niet zo. Het gaat mij om het idee. Dat er aan gedacht wordt. Dat ik niet het huidhouden aan het doen ben vandaag.

Vorig jaar moederdag (in de zwangerschap) heeft hij me een fiets beloofd, zodat ik dan later met onze kleine kon gaan fietsen. Door geldgebrek en omstandigheden is dat er nooit van gekomen. Op vaderdag vorig jaar heeft hubbie van mij een BBQ-setgekregen (met allemaal van die goeie sterke tangen, vorken enzovoort) in een mooie koffer. HIj is een ontzettende BBQ-fan en hij was er ook enorm blij mee.
Stiekem hoopt ik misschien vandaag op de fiets… Ik heb een fietsstoeltje in de garage liggen, maar heb nog steeds geen fiets (ja een oude mountain-bike waar de bobike niet op kan). Tygo kan inmiddels zitten en is al eens bij pappa op de fiets geweest. Hij vond het waanzinnig leuk….

Zucht… ik hoop zeker dat er nog een onverwachte verassing aankomt vandaag…

Pfff Esmé… jij verwoordt het precies….

Zijn wij van die emotionele wrakken die de hormonen gewoon nog niet onder controle hebben? Of is dit vrouw-eigen?
Tis wel knap vervelend.

Nee hoor,.. ben alles behalve een emotioneel wrak en jij net zo min!
Ik ben alleen een gevoelsmens.

Maar als ik er erg naar uit zou hebben gekeken en zou die dag min of meer genegeerd worden dan zou ik kwaad teleurgesteld en  gefrustreerd worden. En  frustratie uit zich bij mij in onder andere dikke tranen!

Maar tis maar net hoe jezelf bent. Wat ik al aangaf is dat ik zelf wel altijd overal aan probeer te denken en van de kleine dingetjes ben. Als er dan één keer iets is waar ik me helemaal op verheug en niemand heeft er dan eens  aan mij gedacht dan begrijp ik soms niet dat mensen zulke dingen niet aanvoelen of inzien. Dat is dan mijn frustratie. Wil het dan al helemaal niet aankaarten omdat ze die dingen dan gaan doen omdat ik het zeg ipv dat men het uit zichzelf doet.

Kreeg vandaag een e-card van Mama Bianca voor mijn eerste moederdag, vind ik dus hélemaal super!! Het zijn de kleine dingen die het leven aangenaam maken!!

Nog bedantk hè Bianca!!

Esmé mv Kay

Lieve happyM,

Ik kan me jouw teleurstelling zo goed voorstellen. Ik heb ze dan wel niet op moederdag gehad, maar in het verleden wel heel vaak door het jaar heen. Ik kan je maar één advies geven en dat is dat je het toch bespreekbaar moet maken. Krop het niet op, maar uit je frustraties en laat die emoties maar zien. Hij mag best weten dat hij fout zit door jouw geen aandacht te geven.

Veel succes ennuh, misschien komt het nog goed vandaag. Ik hoop het voor je!

Groetjes Fonske.

Hoi Happy M,

Wat ellendig zeg! Ik zou me zeker zo precies hetzelfde gevoeld hebben. Als mijn man dit zou doen dan zou ik ongelooflijk boos en verdrietig zijn. Natuurlijk gaat het niet om het kadootje. Het gaat erom dat er iets heel belangrijks in je leven is gebeurd: Je bent MAMA geworden en dat van een heerlijk boefje.
Ik heb een man die alles vergeet, dat weet ik en dus heb ik heel egoistisch al twee weken lang folders neergelegd waar met koeienletters Moederdag op stond…….en ik heb gezegd dat ik dat samen met hem en Hjerre wilde vieren…hij was dat met mijn verjaardag vergeten.
Jou man is het niet vergeten en dan zou ik zooooo kwaad zijn!!!!
Wij hebben niet veel geld, maar mijn mannetje had een heerlijk ontbijt op bed gegeven met mijn knul en een lief kadootje gekocht namens Hjerre: badschuim, heerlijk!
Zo moet dat toch kunnen.
Ik zou hem maar even lekker negeren en dan heel hard gaan huilen.. zoiets mag die niet vergeten…

Groetjes Hanneke

Stiekem hoop ik dat hij er toch nog aan denkt!

Gossie zeg, wat zou ik gekwetst en teleurgesteld zijn zeg! Niet eens boos, maar tot in de grenzen van mijn verse moeder hartje gekwetst!! Het gaat niet om de cadeaus, maar om de spanning die het meebrengt, de gezelligheid van zo'n dag, het samen zijn! Ik zou eerst afwachten, dan kniezen en mokken en dan een onbedaarlijke pot gaan zitten janken vrees ik! Juist omdat wij wel een feest van vaderdag zouden maken

Cadeautje van mij (en alle andere mama's denk ik): Een hele dikke knuffel vandaag!!!

-X- Marieke

[Auteur]

Berichten