Nou, wat ik vandaag weer meemaak. Ik ging met de bus naar huis. Toen we aan het einde van de rit waren wilde ik uitstappen. Het is hier een gelijkvloerse instap, dus ik duw de kinderwagen voor me uit, gaan ineens die schuifdeuren dicht! Ik kon niet vooruit of achteruit, dus ik gil keihard door die bus (die knal-vol zat omdat het spitsuur was) naar de buschauffeur:
HE HE HE HE, M'N KIND ZIT ER TUSSEN!!!
Dus hij natuurlijk meteen die deuren weer open. Die man had dat natuurlijk niet expres gedaan, maar ik schrok zo. Ik ben gauw uitgestapt. Maar toen ik wegliep voelde ik me ineens zo'n viswijf! Haha, beetje lopen gillen in de bus. M'n schoonouders zaten ook in de bus (die moesten nog een paar haltes verder), dus die zullen ook wel gedacht hebben…lekkere aso schoondochter hebben wij. Ik heb ze niet eens meer gedag gezwaaid. En mijn schoonvader is ook nog wel iemand die (op een nette manier) verhaal gaat halen bij de buschauffeur, dus ik zal het nog wel horen.
Nou de groeten van Visvrouw Nelleke.