Lieve Kim,
Het eerste waar ik aan dacht toen ik jouw verhaal las was: "Nee! niet weer één hè!"
Wat vreselijk voor je en wat moet het de afgelopen jaren zwaar geweest zijn voor je. Ik kan me zo goed voorstellen dat je het nog zo lang heb volgehouden, want je wilt, alleen al voor de kindjes dat alles zo normaal mogelijk blijft. Maar in dit geval denk ik ook dat je geen betere beslissing had kunnen nemen, hoe moeilijk ook. Ik kan me, zoals je wellicht zult begrijpen, heel goed in jouw huidige situatie inleven, omdat ik het uit ervaring ken. Dan doel ik natuurlijk op het alleen verder moeten met 2 kleine kindjes. Het zal nog ontzettend moelijk worden, maar ook jij komt er goed uit, daar ben ik van overtuigd!
Meid, houd je hoofd fier omhoog en probeer je eigen geluk op te bouwen. Ik ben in gedachten bij je! En als je er een keer over zou willen praten, dan weet je me te vinden!
Groetjes Fonske (mama van Merijn en Siebe)