Ha meiden!
Ik ben me vandaag helemaal lomp geschrokken! Thomas had vanmorgen een vreselijke jengelbui, wat ie eigenlijk nooit heeft overigens! Hij wilde niks, niet eten meer en niet drinken, niet spelen, alleen maar jengelen. Nou, dacht ik: dan ga je maar even je humeur verslapen maat, ik leg je er even in kun je lekker duttelen… Ik ben nog geen vijf minuten beneden, de baby foon klinkt inmiddels in stereo van het gekrijs dat meneer produceert, hoor ik ineens een doffe plof ! ! !
Ik dus weer als een idioot naar boven omdat ik dacht dat ie in zijn woede iets ergens vanaf had gegooid of iets had gesloopt. Doe ik de deur open, ligt Thomas achter zijn voeteneinde op de grond! ! ! Dikke rode bult op zijn voorhoofd en krijsen nog steeds…. ik realiseerde me meteen dat ie niks geks had door zijn gespartel en gekrijs dus van schrik en opluchting tegelijk begon ik van de weeromstuit mee te janken….
Hij is dus gewoon echt uit zijn bed geklommen en over de rand heen gesodemieterd! En dan te bedenken dat wij nooit geen risico wilden lopen dus de box en bed allemaal al héél erg vroeg op de laagste stand hadden staan. Voor de zekerheid wel HAP gebeld en die denken ook niet dat ie iets heeft maar voor de zekerheid elke 2 uur wakker maken. Is niet zo erg want ik denk dat we nu elke 2 uur toch wel staan te kijken aan zijn bed of meneer er nog in ligt of ie weer voor de grond kiest!
Heb hem net weer op bed gelegd, maar ik ben er nog niet helemaal grust op hoor, ben zo vreselijk geschrokken! Heb ook nog nooit gehoord dat het een kindje van 10,5 maand gelukt is om uit bed te klauteren…..
Nou, sorry voor het hele verhaal maar ik moest het even kwijt hoor! Bedankt!!
-X- Marieke