Hoi Evelien,
Nu hier wel herkenning!!!!
Ik heb het ruim 30 weken gehad.
De eerste 6 weken had ik nergens last van, maar toen begon het…en ging niet meer over. Ik ben misselijk geweest tot aan het eind (42 weken!!!!). Alleen de laatste 3 a 4 weken heb ik niet vaak meer overgegeven, maar dus zeker 30 weken lang heb ik dag in dag uit 8x per dag overgegeven. Kon dus ook niets eten of drinken, alles kwam eruit. Zelfs na een slokje water, weer overgeven.
Ik heb erg behoefte gehad tijdens mijn zwangerschap om er met lotgenoten over de mailen-praten enz. Maar ik had de energie niet om opzoek te gaan. Ik kon zelfs het licht van beeldscherm niet verdragen.
Nu, (morgen precies 2 jaar geleden) denk ik er nog regelmatig aan. Morgen word onze dochter 2 en leeft het wat extra. Mijn schoonzus zei nog tijdens mijn zwangerschap: als de baby er straks is, dan ben je alles vergeten!!
Was het maar zo. Morgen hebben we de baby al 2 jaar in ons gezinnetje, maar vergeten: echt niet!!! No way!!!
Ik merk doordat ik het er nog weleens met mensen over heb, dat ik dit nog als een grote impact heb ervaren in mijn leven. En dat de enige reden om niet aan een volgend kindje "te beginnen" (klinkt een beetje gek) is dat ik dan weer zo misslijk kan zijn. Merk dat ik erg behoefte heb om met lotgenoten erover te hebben.
Zeker ook om alle opmerkingen die ik tijdens mijn zwangerschap heb gehad te verwerken. Want mensen snappen je echt niet. Denken dat je je aanstelt en dat je moet genieten van je zwangerschap. Dat was soms erg kwetsend. Ik heb niet 1 dag genoten van mijn zwangerschap, vond het een nachtmerrie. Die zwangerschap was echt een donkere periode in mijn leven.
Je merkt al, ik zit er nog behoorlijk mee.
Dus ik zal eens opzoek gaan op hyves.
Alleen ben ik er niet zo in thuis, lukt het niet, dan probeer ik je via dit forum nog wel te bereiken.
Groetjes, Marianne