Mijn zoontje wilde tot een maand of 5 ook alleen maar wiegend (in mijn armen, lopend) in slaap vallen, en ik kon hem steeds moeilijker wegleggen. Ben er op een bepaalde dag abrupt gewoon mee gestopt, ik was er klaar mee en raakte helemaal op.
Meerdere dingen geprobeerd idd, gecontroleerd huilen, naast hem blijven, fedde&kees lakentje… Dramatisch en veel frustraties…
Ik vertelde het bij het consultatiebureau en kreeg toen hulp aangeboden van een verpleegster die daar soort van gespecialiseerd in is. Die kwam op huisbezoek en heeft mij ontzettend geholpen.
Altijd hetzelfde bedritueel, kamer donker en bed leeg helpt goed. Verder heb ik hem zo zelf leren slapen:
In bed leggen, duidelijk slaap lekker zeggen, je gaat nu slapen, mama is er als je haar nodig hebt, hier heb je je speentje, white noise etc, kusje en weglopen. Uiteraard gaat hij de eerste keren krijsen. Die vrouw vertelde mij dat je hem 2 minuten kan laten huilen, en daarna wanneer je wil naar binnen kan om even te troosten. Dit kan meteen na 2 minuten, of 5 min of wanneer je wil. Huilen hoort erbij en kan goed zijn, dat is hun manier van spanning ontladen.
Het troosten is heel simpel, speentje weer geven en sussen, niet praten of oogcontact want dan wil hij juist opgepakt worden en spelen. Dan weer weglopen. Mijn baby draait alle kanten op dus ik zet hem dan weer even recht in het bedje ook. Hij draait altijd naar zijn buik, maar dat is hoe hij slaapt dus ik draai hem niet meer op de rug.
Dit duurde bij mij de eerste dagen 20/30/45 minuten met veel huilen. Nu 3 weken verder zijn er zelfs dagen waarop hij gewoon niet huilt en binnen 10 minuten slaapt. Andere dagen ligt hij een half uur te spelen en te kletsen voordat hij toegeeft om te slapen. En dat is niet erg. Op die manier rusten ze ook enigszins uit.
Ik heb nu zijn ritme goed door, wanneer het juiste moment is om hem in bed te leggen, dat helpt ook.
Hoop dat je hier wat uit kan halen, zo een zware baby hele dag wiegen en dragen is niet te doen.