Hoi,

Ik weet niet zo goed hoe ik moet beginnen en weet ook niet of het in de juiste categorie komt..

Begin april ben ik begonnen met letrozol om zwanger te mogen raken, na een paar maanden zonder resultaat ben ik gestopt omdat mn man en ik gingen trouwen, momenteel staat het nog steeds even stil.

We mogen al wel weer starten maar opeens heb ik veel angst en stress.

Ik begin opeens bang te worden om zwanger te mogen zijn (ik kan het omschrijven als er groeit iets in je, dat geeft gevoel, als ik het eruit wil hebben kan dat niet, dus ik ben bang dat ik het allemaal niet aan kan en vind opeens de verantwoordelijkheid eng en bang voor een postnatale depressie aangezien mn moeder die van mij ook heeft gehad) weet niet of ik het zo goed beschrijf, begrijp me niet verkeerd, zou een moord doen om zwanger te mogen raken, maar die angsten zitten opeens in me.

Weet iemand weet wat ik bedoel.. wat kan ik hier aan doen?

alvast bedankt.

Ik zou er samen met je man over praten. Mocht dit geen helderheid geven. Zou ik een huisarts of iets raadplegen erover te praten. Maar niet iedereen krijgt een depressie van zwanger zijn. Het is en kan ook heel mooi zijn. Mijn 1e zwangerschap had ik 0 kwaaltjes en echt genoten van de zwangerschap. Nu mijn 2e is wat zwaarder en gecompliceerder. Maar het getrappel van ons mannetje. Daar kan niks tegen op. Zo geluksgevoel.. En dan na de bevalling die bij de eerste ook top was. En ik nubweer niet bang voor ben. Ben gewoon zo benieuwd na het mannetje. Dus geloof me er zijn zoveel mooie dingen aan zwanger zijn.. Maar denk er wel goed over na vooral je nu deze gedachten hebt!.

Heel normaal,

Toen ik erachter kwam dat ij zwanger was van de 1e dacht ik: fuck tis gelukt. Toen had ik een waardeloze zwangerschap met laagliggende placenta en continu bloedingen hele weken in ziekenhuis gelegen en uiteindelijk met 35.1 bevallen. En toen hij geboren was dacht ik nog steeds. Shit ik ben hier verantwoordelijk voor. Kan ik dit wel. Hoe moet ik dit doen. En dat je uiteindelijk op cb de lijntjes ziet van dat ie t hartstikke goed doet dan pas had ik t gevoel: hee dit kan ik. Ik ben gewoon mama. Dit gaat mij lukken.

Zwanger zijn hoef je niet leuk te vinden. Ik had bij de 1e op de vele ziekenhuis bezoeken na helemaal nergens last van

Heb nooit op blauwe/roze wolk gezeten.

Nu met de 2e: zwangerschap dacht ik oh hemel er komt er nog 1 bij. Vanaf dag 1 allerlei kwaaltjes die erbij horen. Bevallen in 1.5 uur inclusief weeen. Top zwangerschap en bevalling en groot kindje.

Wederom geen roze/blauwe wolk

Komt waarschijnlijk ook omdat ik down to earth ben. Niet zo zweverig mens. Doe ma normaal doe je gek genoeg.

Ik denk dat jou angst echt hartstikke normaal is.
Mocht je bang zijn voor postnatale depressie trek dan wel echt aan de bel. Of gewoon nu al naar de psycholoog met of zonder partner.
Je bent er echt niet de enige in

Sorry voor t lange verhaal. Maar laat je kinderwens er niet door in de weg staan!

Je kunt dit! Er is niks mooiers dan zon leventje in je armen. Ook midden in de nacht.

Ik snap je wel. De onzekerheid van dat waar jullie aan beginnen, geen idee hoe het gaat lopen en hoe je lijf zal reageren. En als de kleine er is… Wat dan?? Wat een verantwoordelijkheid!

Ik ben sinds 7 weken moeder van een meisje en ik heb altijd geroepen “ik wil kinderen”.
Het zwanger worden vond ik doodeng! Het zwanger zijn vond ik geweldig. Man wat was ik verliefd op die buik, het getrappel en de liefde die ik al voelde.
Na de geboorte even wennen maar met een schat van een kraamhulp hadden we al vlot ons weggetje gevonden.

Wij vrouwen (en eventueel je partner) kunnen dit gewoon 🤷
Je kan ook vooraf met iemand in gesprek om te ontdekken waar je gevoel vandaan komt en misschien die barrière weghalen?

Oja… Dat stukje ” eruit” bleef ik tot het moment supreme heel spannend vinden 🙄😅

@mamalovetheirboys

Wat een lief verhaal, ondanks dat je er zo over dacht. geeft me wel weer kracht om door te pakken, zo van je rockt het ondanks dat je angst hebt.  bedankt voor je hulp, ik wens een een mooie moederschap 🙂

@gebruiker01291078

bedankt voor je antwoord! gefeliciteerd met je moederschap.

ik haal hier ook wel weer kracht uit om door te pakken.

echt fijn dat dit normaal kan zijn.. ik dacht echt even dat ik het niet aankon ofzo..

 

[Auteur]

Berichten