Hoi allemaal,

ik wist niet zo goed in welke categorie ik dit moest plaatsen, hopelijk is hier goed :-).

ik en mijn vrouw zijn al lang in gesprek over het krijgen van kinderen. Ikzelf heb een erfelijke aandoening, waardoor wij niet zomaar via de natuurlijke weg zwanger kunnen raken. Daarom lopen wij bij een ziekenhuis die ons ondersteunt bij mogelijk IVF, danwel onderzoek tijdens de zwangerschap. Dit levert natuurlijk een dosis gezonde stress op.

Effin, toen de pandemie begon is mijn vrouw besmet geraakt, en ze heeft hier nu 2 jaar later nog steeds behoorlijk last van. Long-covid. Ze neemt hiervoor al voor langere tijd astma medicatie. Extra stress dus want wat voor invloed heeft dit in de toekomst op haar gezondheid en de zwangerschap.

Daarnaast begon ik aan een nieuwe baan en een maand later kwam de pandemie. Het inwerk traject op afstand ipv kantoor was dus zwaar.

In combinatie met de huizenmarkt, het wonen in een huur huis, en bovenstaande zaken, hadden wij al genoeg stress op ons bord. Gelukkig hebben we inmiddels een huis kunnen kopen, en hebben we het tochtige huurhuis achter ons gelaten. Helaas leverde het huis zelf ook genoeg stress op. Verborgen gebreken, waaronder meerdere lekkages. Bouwmaterialen duur, werklui moeilijk aan te komen. Stress, stress, stress.

En dan vorige week, wat ontzettend vreselijk wat daar nu gebeurd. Ik heb er geen worden voor, maar vind het ook enorm angstig voor hier. Sindsdien ben ik in een hogere staat van paraatheid, ook omdat ons nieuwe huis in de buurt van Volkel staat. Ik vind geen rust, mijn spieren staan constant onder spanning, het ene na het andere nieuwsbericht boezemt mij angst in.

”Waarom zou ik vandaag gaan werken als hier straks de bommen vallen.“

”Heeft het nog wel zin dit huis op te knappen als het straks omvergeblazen wordt.“

”Willen wij wel kinderen op deze wereld zetten als de wereld er zo uit ziet.“

Ik heb enorm veel angst dat het mis gaat, dat het escaleert en volledig uit de hand gaat lopen. Ik heb hier als burger natuurlijk totaal geen controle op of zeggenschap over, maar ik maak me alleen maar zorgen. Zorgen, angst, en paniek. Controle loslaten is niet mijn sterkste punt.

Zijn er mensen die mij hier mee kunnen helpen? Hoe ga ik hier beter mee om? Ik denk en voel met zoveel emotie dat ik niet meer rationeel ben. Ik vind geen rust meer in mijn eigen huis. En dit alles, denk ik, omdat mijn mentale veerbaarheid de afgelopen jaren is verzwakt door de stress.

Dankjewel voor het lezen :-).

Oeps, onderwerp verkeerd geschreven :S . Moet ‘angst’ zijn natuurlijk. Ik weet niet waar ik dat zo kan aanpassen…

Enige dringend advies die ik wil geven.
Ga langs je huisarts en bespreek je angsten.
Zij kunnen je (verder) helpen.
Veel sterkte

Zojuist een afspraak gemaakt, bedankt 🙂 .

Goede stap!

Ik herken je gevoelens als overspannen. Even een piek van stress ervaren is niet erg, maar de duur is wel behoorlijk lang. Ik had door de pandemie ook een burn-out ontwikkeld. Ik zou zeggen zorg voor een doorverwijzing naar een praktische psycholoog die je er snel weer bovenop kan helpen. Uiteindelijk kun je met een tiental sessies dan drastisch je stress verminderen en alles weer in perspectief zetten.

Los daarvan zijn het bizar dramatische tijden. Ik doseer daarom (ook vanwege mijn geschiedenis) het lezen van de krant tot 1 moment per dag. Ik kijk liever geen nieuws of praatprogramma’s op tv. Niet omdat ik het niet wil weten, maar om er niet te gestrest van te raken. Ik doe daarnaast wel dingen om te helpen zoals doneren van geld en goederen. Dat geeft dan weer een dankbaar gevoel dat ik nog kan helpen ook al is het minimaal. Dus probeer de stress om te zetten in actie. Je kunt ook (met mate) preppen. Zorg voor drinkwater en conserven in huis. En dan het allermoeilijkste probeer nog te genieten van wat nog kan. Je leven on hold zetten heeft ook geen enkele zin, dus ga wél verbouwen, uit eten, op vakantie etcetera. Probeer er nog wel iets van te maken zodat je kunt opladen zodat je de stress weer aankan. Sterkte!

Zet inderdaad de tv uit en vermijd thet nieuws. Sensatie verkoopt, dus onthoudt (niets om de situatie, oorlog is altijd verschrikkelijk) dat het nieuws vaak wordt aangedikt. 

Dus schakel af, telefoon uit het zicht, tv uit. Geen nieuws en ontspan. Lees een boek, bouw lego, ga wandelen.

Schrijf bij gevoel van stress 5 postieve gedachtes op. Wat waardeer je in het leven, wat is er goed aan vandaag, etc.

Suc6! Het zijn zware tijden, we worden sl 2 jaar overspoeld met negativiteit, het is ook niet makkelijk.

Bedankt allemaal voor de fijne woorden, steun, en adviezen. Doet mij goed 🙂 .

Het is ook niet niks wat er momenteel gebeurt. Praten met iemand die je handvaten kan geven is harstikke fijn. Goed dat je een afspraak hebt gehad. 

Ik had vorige week ook een mental breakdown en daardoor ben ik nu dus mooi ziek verdorie. (Mijn weerstand is extra shit als ik stress heb). Kwam ook met name door wat er in Oekraïne gebeurt. Door de media sta je erbij en kijk je er na zonder dat je wat kan doen. Ik voel me best machteloos. Omdat men moet kiezen tussen 1 land of de wereld dus 1 bevolking of meerdere bevolkingen. Voor mij is dat heel oneerlijk en daar kan ik slecht mee omgaan. Want als je de handen in een slaat kunnen we ze echt wel helpen. Maar goed dat terzijde. 

Tv uit, radio uit, nieuwsites geblokt op mijn telefoon. Daar heb je zelfs een app voor. En als ik in de verleiding kom, dan krijg ik zoiets  in beeld van: “hey je had dit geblokt om een specifieke reden, kom hier ook niet”. Nieuws is en blijft propaganda. 

[Auteur]

Berichten