Onze zoon van ruim 8 maanden wil opeens zodra hij ‘s avonds in bed wordt gelegd alleen maar op zn buik rollen om vervolgens meteen te gaan zitten of op te staan. Als we hem dan weer neerleggen dan zet hij het op een brullen, en als hij ligt en we proberen hem tegen te houden wanneer hij wil omrollen dan gaat hij ook heel hard huilen. Hij probeert dan echt met al zn kracht de spijlen van zn bedje vast te pakken of zich af te zetten tegen de spijlen om te kunnen omrollen. Zodra hij zit of staat is het brullen afgelopen en is hij weer blij. Het is nooit een hele goede inslaper geweest, maar het ging altijd zonder huilen (we blijven altijd bij hem zitten tot hij slaapt). Maar nu zitten we echt even met onze handen in het haar.. Alleen de draagzak helpt soms, maar elke keer in de draagzak tot hij slaapt is geen doen want hij is erg zwaar, en ik ben bang dat ik hem op die manier een ‘slechte’ slaapassociatie aanleer..

Ook wil hij ‘s nachts als hij wakker is geworden soms opeens niet meer verder slapen en is hij wel een uur wakker (huilend als we hem in slaap proberen te krijgen, maar vrolijk spelend als we hem gewoon laten). Hij slaapt sowieso nog niet door, maar sliep wel altijd van voeding tot voeding.

Het is verder een hele blije baby die echt nooit huilt, dus dit is helemaal nieuw voor ons 🙁  ‘s Middags gaat het tot dusver ook prima (hoewel vanmorgen ook opeens drama..). Herkent iemand dit/tips? We zijn niet van het laten huilen.. Zitten en staan doet hij al heel lang dus is niet iets ‘nieuws’. Eerder of later naar bed maakt geen verschil :/

https://www.negenmaandenbeurs.nl/blogs/artikel/slaapregressie-of-slaapprogressie-bij-je-baby-hoe-en-wat/

Geen harde wetenschap geloof ik, maar klinkt wel passend wat jij beschrijft. Ik zou hem vrij laten in z’n houding en een beetje negeren of hij gaat zitten of staan en verder doen wat je anders ook zou doen. Ik ben ook zeker niet van het laten huilen, maar beetje jengelen of eindeloze gesprekken met z’n konijntje voeren tot hij slaapt is wel steeds vaker als ze ouder worden vrij normaal en dan ben ik er niet bij tot hij slaapt. Waarschijnlijk is dit even een fase en gaat hij straks weer terug naar hoe je hem kende. Succes met de nachten!

Ons zoontje doet dit ook vanaf die leeftijd.. wij leggen hem in bed me een papfles (houd hij zelf vast) hierdoor blijft hij liggen valt dan in slaap.. middag slaap krijgt hij geen fles en gaat ook staan en huilen ik loop gewoon aan en laat hem lekker zijn gang gaan dit is zijn ritueeltje om te gaan slapen.. soms 5 minuutjes maar kan ook makkelijk een half uur zijn.

 

Hier was dat ook zo bij mijn 2 dochters rond die leeftijd. Gaan staan is nieuw voor ze en interessant en dat doen ze dus zodra ze naar bed gaan en als ze s nachts wakker worden. Ik vond het ook een hele nare periode. Zodra ze s nachts wakker werden stonden ze binnen 5 seconden rechtop in bed te huilen. 

De jongste is ondertussen 12.5 Maand oud en dat is nu voorbij. Het gaan staan is niet meer nieuw en interessant. Maar alsnog zijn er soms gebroken nachten hoor (zo’n 3x per week) Ze heeft ook tot 11-12 maanden wel een nachtvoeding nodig gehad (ik gaf dan 90cc, meer om haar snel te kalmeren en verder te kunnen slapen, niet omdat ze zo’n honger had) De laatste tijd geef ik een slok water als ze wakker wordt en dat accepteert ze ook.

Erbij blijven tot hij slaapt werkt averechts denk ik, zeker  op deze leeftijd. Je kindje krijgt nu heel goed door dat jij naast hem zit en blijft dan juist huilen en aandacht vragen. Hij weet ook dat jij hem weer eruit haalt.

Ik ging er altijd een paar keer heen om haar terug te leggen, zonder iets te zeggen. Soms gaf ik nog 60cc extra voeding in bed en draaide ze zich na dat Beetje extra voeding om en dan sliep ze. 

Als ze na 30 minuten nog niet sliep, mocht ze eruit en even naar beneden. Na 10 minuutjes spelen weer naar boven. Bij de tweede poging sliep ze dan vaak direct. Alsof ze even ‘gereset’ moest worden beneden.

Zoek je weg hierin. Het is een fase die nog wel even door gaat waarschijnlijk. Maar erbij blijven zitten zou ik zeker niet doen, daar wordt je kindje te groot en te slim voor… dat kun je toch ook niet eeuwig  blijven doen?

Hoi! 

Volgens mij is het heel normaal. Je zoontje wordt steeds groter en steeds mobieler: gaan staan is leuk, rollen is leuk, op één plek in een houding moeten blijven liggen is niet zo leuk.

Ik zou als ik jullie was niet meer bij hem blijven zitten tot hij in slaap gevallen is. Weggaan hoort ook bij het gaan slapen en het is helemaal niet erg als hij dan even moppert (begrijp me niet verkeerd: wij zijn ook zeker niet van het laten huilen, maar hij is het hier bij het naar bed gaan ook niet altijd eens met dat hij naar bed moet en hij moet toch). Maak van het naar bed gaan iets leuks (ik zeg bijvoorbeeld altijd als ik mijn zoontje naar bed breng “ohh, dan ga je lekker naar bed! Met je speen, en je knuffels! Kijk eens?”), maar laat hem wel alleen. Als ik naast mijn zoontje blijf zitten gaat hij net zolang piepen tot ik hem uit bed haal, terwijl het binnen een minuut voorbij is als ik de deur gewoon dicht doe en zeg “tot morgen lieverd!”.

Daarnaast zou ik hem ook lekker laten bewegen, als hij dat wil. Dus laat hem maar gaan staan, rollen – wat dan ook! Wij treffen onze zoon ook heel vaak aan met zijn hoofd aan zijn voeteneind en een arm door de spijlen haha.

Succes!

Dank voor jullie reacties!

Hoewel het los staat van het huidige slaap’probleem’ gaan we inderdaad stoppen met bij hem blijven 🙂 Hij moet inderdaad leren om in slaap te vallen wanneer hij alleen is.

Fijn om te horen dat meer kindjes deze fase hebben! Wel wat heftiger dan ze 4 maanden slaapregressie hahha. Hoop dat het snel over is. We laten hem nu inderdaad gewoon rollen en opstaan. Het duurt nog steeds lang voor hij dan slaapt maar het scheelt wel veel strijd 😄

Herkenbaar! Lijkt soms ook verlatingsangst. 

[Auteur]

Berichten