Hoi,

Onze dochter is 4,5 maand. Vanaf dat ze wat beter kan zien (week of 10 a 12) heeft ze ineens dat als ze mn vader of broer ziet laat ze haar lip hangen en gaat ze binnen no time over op hysterisch huilen.. Dit deed ze ook eerst bij mn moeder maar dit is ineens gestopt. Waardoor? Geen idee.. Ze hebben ook geen bijzondere gelaatstrekken of bril/ gekke kleur haar. En vanaf 10 weken bestaat eenkennigheid nog niet echt dacht ik..  Zolang ze niet te dichtbij komen is er niks aan de hand.. Herkent iemand dit? Of kan ik er iets aan doen? Vind het zo lullig haha. 

Mijn kinderen waren op deze leeftijd héél eenkennig. Ik las ook overal dat het niet kon, maar het was toch echt zo. Is het hele eerste jaar ook wel een beetje gebleven.

Soms vinden baby’s mannen ook sneller eng vanwege hun zware stem of baard.

Ik hield ze dan trouwens zoveel mogelijk bij me. Ging liever niet over hun grens heen als ze zo moesten huilen bij iemand anders. Ik merkte vaak dat mijn omgeving dat niks vond. Vooral oma’s willen ze dan toch perse vasthouden terwijl je van te voren weet dat het huilen wordt. Ik was steeds in tweestijd want ik snap wel dat ze hun kleinkind graag vasthouden, maar niet als mijn kindje dat niet fijn vind.

 

Ja ik lees dus ook overal dat het niet zou kunnen maar het lijkt er wel op. 🙈  Ik pak haar ook weer weg als het huilen geblazen is, ga niet haar koste wat het kost bij hun op schoot zetten. Gelukkig zeggen ze zelf ook dan al oh oh, ga maar na mama! Haha

Mijn dochter deed dit in het begin ook bij mijn vader en broers… Denk dat het door de baard kwam, of bij mijn broer zijn pet. Zelfs met video bellen moest opa niet in beeld komen. Dit is uiteindelijk vanzelf over gegaan, nu doet ze vooral lekker gek met opa en haar ooms.

Oh ja hier ook. Bij oma van de ene kant en opa van de andere kant. Compleet hysterisch. We probeerden het soms en als het niet ging hielden we meteen weer op.
Waarom het was, geen idee. Van de ene op de andere dag was er ook niks meer aan de hand. Nu is ze dol op beiden!

Mijn zoontje heeft dat ook een periode gedaan bij mijn schoonouders. Heel sneu want hij deed het niet bij mijn ouders maar kon er niets aan doen.

Ik hield hem bij me en vertelde hem dan dat hij niet bang hoefde te zijn ‘Want ik vind opa en oma heel lief.’ Zei ik dan. Het ging uiteindelijk over. Hij kruipt nu enkel dicht tegen me aan bij onbekende maar huilen doet hij niet meer. 

Mijn zoontje had hetzelfde bij mijn schoonmoeder al vanaf heel klein. Vanaf een afstandje was het goed maar als ze te dichtbij kwam en ging praten was het huilen. Ik voelde mij er heel lullig over maar zij maakte er geen probleem van. Haar kinderen hebben hetzelfde gehad bij haar broer vroeger. Ze kon er wel om lachen. Het is helemaal goed gekomen, hij is nu dol op oma.

Fijn om te lezen dat het toch echt wel vaker voorkomt haha! Het is idd van een afstandje dikke prima, dan wil ze zelfs wel een lachje geven, maar zodra ze dichterbij komen ontstaat er eerst een megafrons, dan het hanglipje en dan huilen. Vind het zelf zo lullig, maarja ook niks aan te doen haha. Hopen dat ze zich er gauw bij neerlegt. 😂

[Auteur]

Berichten