Heel herkenbaar. Ik heb niet echt oplossingen. Onze dochter krijste een keer zo hard dat ze daarna bij haar gebruikelijke spugen bloedvlokjes had. Gelukkig niet ernstig. Maar je kan niet overal meteen stoppen. En ze huilde altijd in de auto.
Vanaf 6 maanden werd het heel langzaam aan beter. Ze vond het toen leuk als ik liedjes zong voor haar. En ze was wel een minuut of 10 vermaakt met een speeltje dat ze een tijdje niet gezien had ofzo. En 45 min slapen lukte toen wel. Dus als ik langer moest rijden, dan ging ik rond het moment van een slaapje, dan viel ze na een minuut of 10 voor 45 min in slaap (ze slaapt erg slecht in de auto). Ben je al een uur verder. Nog even liedjes zingen en spelen. De twee uur naar mijn familie was toen alleen het laatste half uurtje nog kut en krijsen. Ik ging er ook wel naast zitten als mijn man reed. Speentje geven enzo.
Ik had rond 9 maanden heel hoge verwachtingen van de autostoel. Rechterop zitten. Meer bewegingsruimte. Uit het raam kijken. Maar neehoor, was nog steeds niet leuk.
Wederom hoge verwachtingen gehad van vooruit kunnen kijken na 15 maanden. Maar ook dat was niet wat ze nodig had.
Inmiddels is ze 18 maanden en autoritten zijn goed te doen. Ze is wel grotendeels wakker. Maar nu kan ze een beetje kletsen. En met interactie kom je ver. Ik rij nog steeds op momenten dat ze in ieder geval eventjes slaapt. En ik geef haar op lange stukken een speen en een drinkbeker. Altijd een speelgoedje. Maar nog steeds huilt ze wel eens veel tijdens een rit. En ze gaat er altijd driftig en stijf in een boogje in, waarna ik een paar schoppen krijg.
We weten nu ook wat het is. Ze vindt vast zitten niet leuk. Niet in de wandelwagen, niet in de eetstoel, niet in de auto. Ze heeft er zelfs een hekel aan om zwembandjes om te krijgen of een trui over haar hoofd te krijgen. We hebben een osteopaat bezocht. Maar die vond niks geks en het maakte geen verschil. Ze is gewoon zo. Ze wil bewegingsruimte hebben, en tja dat krijgt ze niet in de auto.