Hoi dames,

Mijn vriend en ik hebben een hele grote kinderwens en wij hebben besloten ervoor te gaan, maar op het moment van de daad gaat er van alles door mij heen. Kan ik dit wel?, wil ik dit wel?, wat vindt de rest ervan?, ben ik te jong?, kan ik het krijgen van een baby wel aan? en de gedachte dat ik moet bevallen vind ik ook eng. Dit terwijl ik echt rammelende eierstokken heb.. 

Hebben jullie dit ook meegemaakt, dat je onzeker bent op het moment suprême? 

hoihoi,

heel herkenbaar hoor! toen wij besloten er voor te gaan vonden we het superspannend !! ook de 1e paar x seks zonder bescherming vonden we het toch onwenning en eng ofz terwijl dit juist is wat we wilde! zo stom..

niet veel tijd gehad om me druk te maken aangezien het de 1e ronde gelijk raak was en dat is zo’n rijkdom en wat een geluk hebben wij dat het zo snel raak mocht zijn!

nu 32 weken zwanger en wauw wat is zwanger zijn mooi!

komt echt goed en zodra je zwanger bent groeien je moedergevoelens met de week!

 

 

Ik herken het heel erg. Ik heb daarom ook periodes gehad van een paar maanden dat ik zo twijfelde dat ik het ineens niet meer wilde/durfde. Mijn vriend en ik zijn 10 jaar samen en we hebben een goede basis voor een baby, dus daar ligt het niet aan. Maar het is puur in mijn hoofd omdat ik er dan te veel mee bezig ben wat voor grote verandering het zal zijn, en dat maakt me dan weer bang/onzeker. Ene keer wil ik er weer volop voor gaan en andere keer vind ik het allemaal maar doodeng. Maar we hebben nu besloten om dit jaar nog even het lot te laten bepalen. Als ik zwanger zou zijn, ben ik heel blij. Maar ik ga ook nog even niet te bewust mee bezig zijn. Dus nee, het is helemaal niet gek om te twijfelen. Het is een beslissing dat je hele leven zal veranderen. Ook al sta je er volkomen achter, het is natuurlijk wel spannend. 

Heel herkenbaar hoor! Wij waren al 13 jaar jaar samen toen we trouwden, en 14 jaar toen onze zoon werd geboren. We gingen dus niet over 1 nacht ijs ;-).

Op een bepaald moment hadden we een “timing” in ons hoofd, en toen die maand er aan kwam, hebben we toch allebei even moeten slikken bij het niet-starten van een nieuwe pilstrip. De eerste maanden van het “proberen” was dat echt met een dubbel gevoel: “Oh, niet zwanger… jammer… maar oef zeg! Stel je voor dat het al prijs was! Hier was ik niet klaar voor hoor” Na een half jaar was ik zwanger en waren we allebei oprecht blij hoor :-). 

Nu zijn we 2 jaar later, onze zoon wordt volgende week 1 jaar… en we hebben beslist om voor een 2de kindje te gaan. En ik denk dat ik hetzelfde gevoel zal hebben hoor… We kijken er heel erg naar uit en willen ook écht een 2de, maar voor mij hoeft ’t nu precies niet van de eerste maand prijs te zijn hoor!

dat is herkenbaar..  nu bij poging voor nummer 2. Bij nr 1 had ik dit niet… 

[Auteur]

Berichten