Bij mijn eerste zwangerschap had ik meteen behoorlijk wat symptomen. Ik kon echt de hele dag wel slapen en supergevoelige borsten. Toch was het bij de 1e echo al duidelijk dat het niet goed was (vruchtje leefde al niet meer). De symptomen waren paar dagen voor de echo iets minder, maar niet weg. Maar…het zegt toch helemaal niks. Bij de zwangerschap van mijn dochtertje (ze is inmiddels 11 weken) had ik vanaf het begin minder symptomen en ook rond de eerste echo werd het nog minder. Toch was alles helemaal goed.
ik snap heel goed dat je het spannend vindt, dat had ik bij de zwangerschap van m’n dochtertje ook. Zelfs tot de 20 weken echo, toen geloofde ik pas echt dat het goed zat. Hoe moeilijk het soms ook is, probeer de angst/spanning los te laten en te genieten.kies ervoor om te geloven dat het goed zit 😊 en dat je er dus ook van mag genieten dat je zwanger bent 😊. Het is een beetje een open deur en makkelijker gezegd dan gedaan maar je hebt er toch geen controle over dus dan heb je er meer aan om zo positief mogelijk te blijven 😊
