hoi hoi

Nou om maar gelijk met de deur in huis te vallen!

Mijn vriend en ik hebben een kinderwens, en ja wij willen heel graag een kindje. Alleen heb ik een klein probleempje, ik ben bang voor de bevalling! gewoon niet weten wat me te wachten staat, bang voor het onbekende en de controle te verliezen, en ja bang dat de bevalling mis gaat!! ik ben een vrouw van bijna 30 jaar, ik stel het steeds maar uit, steeds zeg ik ja ik ben bang dus laten we het nog maar even uitstellen. dadelijk stel ik het zo uit dat ik straks spijt krijg. dat wil ik zeker niet want dat wordt ik daar echt verdrietig van! Zijn er hier moeders of die nog moeders gaan worden die mij een wat handvatten kunnen geven? wij hebben ook al een afspraak staan bij de VK en hopelijk kan zij mij gerust stellen. hopelijk kom ik niet raar over! sowieso niet de bedoeling, maar hopelijk kunnen jullie mij enigszins gerust stellen met jullie positieve verhalen of lieve tips!

Hoi,

 

hier nog iemand die angst heeft voor de bevalling. Nu 26 weken, dus die komt wel heel snel dichterbij. Ik moet zeggen dat ik in het begin niet zo bang was, maar naar mate het steeds dichterbij komt begin ik toch wel de kriebels te krijgen.. en meer of het me wel allemaal lukt of ik de kracht er wel voor heb of ik wel sterk genoeg ben enzv.. maar goed ik heb besloten om het gewoon maar over me heen te laten komen..niet echt tips, maar wil je gewoon laten weten dat je niet de enige bent…

Ik heb nog geen bevalling gehad van een voldragen baby wel een bevalling met 17 weken. Ik was ook bang in het begin maar heb het over me heen laten komen. De weeën blijven weeën en doen heus wel zeer maar ze hebben daar van alles voor om het te verlichten en je hebt hele goede begeleiding. Ze helpen je er goed doorheen.   En ik geloof ook echt dat als het erop zit je de meeste lasten alweer hebt geparkeerd omdat je zo overweldigend bent door de geboorte van je kind. Als de wens er is zal ik er lekker voor gaan en als het je helpt om met een verloskundige over te praten zeg ik doen!

Succes!

Ik hield me vast aan dat de verloskundigen, gynecologen, kraamhulpen en verpleegkundigen sowieso weten wat ze doen.

Tijdens mijn bevalling vond ik dat de weeën heel gelijkelijk sterker werden. Zo ‘wende’ ik er aan. En toen eenmaal de persdrang kwam kon ik eigenlijk niks anders meer dan persen. Het viel me alles mee, ondanks dat ik wel weeenopwekkers nodig had. Als je het wil is het zelfs mogelijk om vanaf de eerste wee begeleiding te krijgen of naar het ziekenhuis te gaan.

Je weet nooit hoe het zal gaan, maar er zijn altijd vakkundige mensen om je heen die je steun kunnen bieden.

Ik zou m’n kindje in ieder geval nooit willen missen!

Goed dat je naar de vk gaat om het te bespreken ook. Ik vind de angst helemaal niet gek.

En misschien klinkt het cliché, maar als moeder komt er een oerkracht in je naar boven tijdens de bevalling, die helpt je er ook doorheen. Als je partner dan ook nog naast je staat als steun en toeverlaat, dan is de pijn die het doet het allemaal waard als je uiteindelijk samen zo’n wondertje in je armen kan sluiten!

Ook hier angst voor de bevalling, over ongeveer 3 weken ben ik aan de beurt. Gister met de verloskundige afgesproken dat zodra ik naar het zkh wil voor pijnstilling ik dit meteen aangeef en  ik de verloskundige tref in het zkh, zodat we niet eerst tijd verliezen dat de verloskundige eerst naar mijn huis komt, dus al redelijk in het begin van de bevalling zal ik naar zkh gaan.

Ik ken iemand die extra pathologische hulp heeft gekregen, omdat haar angst bij het eerste gesprek met de verloskundige zo duidelijk naar voren kwam. Je kan ook eens voordat je zwanger bent een gesprek aanvragen bij een verloskundig in de buurt, misschien wordt je daar rustig van.

ik probeer er zo min mogelijk aan te denken (nu 30 weken) ze moet er toch uit en als het niet lukt is een keizersnede nog een optie. Er zijn mij ik iedergeval al een heel zooitje brouwen voor geweest 😉

succes

Wat vervelend dat je angst zo sterk is dat je je kinderwens uitsteldt!

Een jaar geleden ben ik bevallen van een prachtige zoon. Ik keek niet op tegen de bevalling. Het idee dat er al miljarden vrouw mij voor waren geweest en dat mijn lijf weet wat het moet doen, gaf mij veel rust. Als al die vrouwen het gekund hebben dan moet het mij ook lukken. En ja het is best pijnlijk. Maar ook het meest mooie wat je als vrouw kan meemaken.

Ik hoop echt voor je dat je over je angst heen kan komen. Een gesprek met een verloskundige zou je kunnen helpen, want er zijn veel vrouwen met angst. Zij zal precies weten hoe je geld te begeleiden.

Ik wens je veel geluk!

Ik was ook bang voor de bevalling. Zwangerschapsyoga hielp niet erg. Tot ik een paar weken van tevoren helemaal vanzelf tot rust kwam en bedacht dat ik het allemaal over mij heen zou laten komen.

De bevalling was niet fijn met een weeënstorm, een opbouw van pijn was er niet. Mijn man heeft mij er doorheen getrokken! Meteen na de bevalling zei ik: dit nooit meer! Na twee weken zei ik: ik wil er nog eentje :-).

Ik kan wel zeggen: je komt er doorheen en dat is ook zo. Duizenden zijn jou voorgegaan. Maar ik kan jouw angst helaas niet wegnemen, alleen vertellen hoe het voor mij was en laten weten dat je er in jouw angst niet alleen voor staat. Maar laat het aub niet jouw wens in de weg zitten, dat is het niet waard.

liefs Manon

[Auteur]

Berichten