Hoi! Ja wij willen het ook houden bij alleen onze zoon! Ik had dit van tevoren eigenlijk niet verwacht, maar het voelt gewoon ook heel compleet zo en ik vind het vooral ook heel waardevol hoeveel vrijheid we nog (individueel/als stel/als gezin) hebben nu met één kind. Je hoort/leest toch vaak dat dit met twee echt een ander verhaal is – logisch ook! Maar niet perse iets voor ons.
De reacties vanuit onze omgeving hebben we nog niet echt eigenlijk, maar die zullen binnenkort wel komen want mijn zoontje is afgelopen weekend een jaar geworden – dus de vragen “wanneer er nog eentje komt” zullen komend jaar wel beginnen. Ik heb daar echt schijt aan om het even plat te zeggen ;).
Ik houd ook zielsveel van onze zoon, kan hem niet meer wegdenken uit ons leven en hij is het allerbelangrijkste voor mij op dit moment (cliché, cliché). Maar afgelopen jaar vond ik toch ook gigantisch heftig en moest echt “mezelf weer vinden”, net als dat het best een beproeving is voor je relatie. We hebben er nu echt een fijne weg in gevonden met zijn drietjes, zoontje gaat regelmatig uit logeren en we hebben een bescheiden netwerk aan babysitters voor een dinertje. Maar ben zo blij dat alles weer een beetje ‘normaal’ voelt en heb niet veel behoefte dit allemaal nog een keer mee te maken.
Wellicht dat er ooit (over drie, vier jaar misschien) toch nog een kriebel komt voor een eventuele tweede. Never say never. Maar voor nu lijkt het voor ons met eentje helemaal compleet.
