Hooihooii

Vanaf een maand of 4 ligt ons meisje al tussen ons in. Toen heb ik een cosleeper aan geschaft en daar heeft ze in gelegen totdat ze 9 kilo was. En daarna mocht ze er niet meer in. 

Toen geprobeerd haar in der eigen bedje te doen. Op eigen slaapkamer was echt een hel. Een week lang bijna samen niet geslapen. Alleen maar huilen en huilen. 

Nou toen de ledikant maar bij ons op de slaapkamer gezet en nu slaapt ze naast me. 

Overdag doet ze 2 dutjes van 30 min. En dat doet ze wel in der eigen bedje.  Maar laatst was ze zo overstuur, echt ontroostbaar en heb haar smiddags even bij ons in bed gelegt.. En ze sliep zo 1.5 tot 2 uur.  ( in ons bed slaapt ze dus beter dan in der eigen bedje)

Nou gewoon volhouden en ze slaapt smiddags wel gewoon in der eigen bedje dan maar 30 min. Alleen savonds is het echt een drama. Ik leg haar in bed en dan word ze gewoon echt 10 keer op een avond wakker. Ik heb totaal geen rust. Op gegeven moment word ik zo moe van het op en neer lopen dat ik zelf ook maar naar bed ga.  Snachts precies hetzelfde ze word echt 10 keer wakker. Iedere nacht.  Ik probeer niet toe te geven maar ik ben zo m0e dat als ze snachts 10 keer komt ik haar toch weer bij ons in bed leg. En dan slaapt ze gewoon de hele nacht door.   Vanaf geboorte af aan is het echt een slechte slaper…  Maar ze is nu bijna 1 jaar en vind toch wel dat he tijd word dat ze in der eigen bedje gaat slapen. 

Lang verhaal. Maar zijn er meer mensen die dit herkennen? Of misschien tips hebben? 

Dit is eigenlijk best normaal babygedrag. Ze hebben veel behoefte aan nabijheid. Mijn dochter is inmiddels 19 maanden. Ze ligt al vanaf het begin bij ons in bed. Altijd een co-sleeper ernaast, maar het duurde wel even voordat ze niet meer tegen me aangeplakt hoefde te slapen en in de co-sleeper lag. Nu ligt ze daar nog steeds in. Zowel overdag als ’s avonds kan ze daar een tijdje alleen slapen, tot wij ook naar bed gaan. 
Ik heb me er (uiteindelijk) maar aan overgegeven, dat kost het minste energie en zo slapen we allemaal het beste. Ze gaat vanzelf een keer in haar eigen bed slapen als ze daar aan toe is. 

Ik heb me laten laten vertellen dat kindjes met 12 maanden ook te maken kunnen krijgen met een slaapregressie. Wellicht is dit niet het juiste moment om de overstap te maken? 

Als jullie nu prima slapen samen in bed zou ik me niet teveel zorgen maken en het later weer eens proberen? 

Ja leg ik haar tussen ons in. Dan draait ze zich zo om en gaat verder slapen. 

Maar leg ik haar in der eigen bed dan moet ik echt 10 keer naar boven. Ben soms wel 2 keer in 1 uur naar boven geweest on ze weer neer te leggen. 

Maar ben bang dat ze straks met 2 jaar nog bij ons in bed ligt😱

Heb het al vaker geprobeerd om haar in eigen bed te gaan slapen. Maar elke keer gaat dat dus niet goed😢 het is wel fijn als dochter soms naast me ligt hoor. Maar af en toe zal het ook wel weer fijn zijn om snachts eens tegen me man aan te kruipen. Dat gaat niet als dametje naast ons ligt 🤣

Is het een optie om het ledikant om te bouwen tot co-sleeper? Dan heb je meer ruimte in bed, kun jij weer tegen je man aanliggen en slapen jullie allemaal het meest denk ik. En het is ook veiliger als ze niet in het midden ligt.

Waarom ben je bang dat ze met 2 jaar nog bij jullie in bed ligt? Omdat ze dan nooit in haar eigen bed gaat slapen? Of omdat dat ‘niet zo hoort’? 

Ze gaat echt wel een keer in haar eigen bed slapen, je hoeft niet bang te zijn dat ze nog steeds bij jullie slaapt als ze 10 is :).

En wat hoort? Eigenlijk is het heel tegennatuurlijk dat we kleine kindjes in een eigen kamer in een eigen bed leggen. Lekker dicht bij een vertrouwd persoon is veel natuurlijker. Dus als dat voor jullie goed voelt en werkt, doe dat dan vooral! Geen zorgen dat ze niet zelf in slaap leert vallen, of te afhankelijk van jullie wordt ofzo, dat komt allemaal wel goed!

Onze zoon is 14 maanden. Wij hebben nog niet geprobeerd om hem in zijn eigen bed te laten slapen. We hebben inderdaad ook een ledikant omgebouwd tot cosleeper en bouwen van kussens en dekens een bunker. Mocht hij wakker worden en gaan kruipen dan valt hij niet zomaar uit het grote bed. Het is wat houtje touwtje maar het is ook nog nooit fout gegaan. 

Ik merk dat hij veel behoefte heeft aan nabijheid en dat ik hem dit altijd biedt. Met andere woorden, ik kom voor elk roepie naar boven en knuffel hem dan even tot hij weer slaapt. Als ik terug kijk groeit hij wel, uit eigen beweging, in zijn mogelijkheid tot zelfstandig slapen. Sinds kort wil hij vaak juist in de cosleeper liggen en roept hij me nauwelijks nog. Ook voedt ik op verzoek en vraagt hij sinds twee weken nog maar om 1 voeding tussen door.

Ik heb altijd gedacht dat hij vanzelf de behoefte gaat krijgen om zonder ons te slapen en zo niet, dan ga ik het hem wel uitleggen als hij daar talig genoeg voor is. Ik gok zo ergens rond zijn tweede.

Hebben jullie er zelf last van dat je eenjarige nog bij jullie slaapt? 

Er zijn ook veel onderzoeken die juist beamen dat het voor een kind heel gezond is om tot 2 of 3 jaar met de ouders samen te slapen. 

Mijn tip, volg je gevoel (niet je angst) en doe wat goed is voor jullie.

Zo heb ik het eigenlijk niet echt bekeken. Je zegt het wel erg mooi. En het komt bij mij nu wel wat rustiger over. 

Ik vind het zelf niet erg en mijn man ook niet die vind het zelfs heerlijk als ze naast ons ligt. 

Maar ik dacht ze word nu bijna 1 dan is het toch wel echt tijd om naar je eigen bed te gaan.  Ze is er zo aan gewend. En ben bang dat het straks moeilijk af te leren is. 🙄 

Hier heeft ze ook echt mijn nabijheid nodig. Al van geboorte af aan.  Hier valt ze zelf nog niet zelf in slaap. Heeft ze ook echt moeite mee. Ze heeft mij nodig om in slaap te vallen. Ze wil dan echt mijn hand vasthouden. Ja als zij daardoor lekker gaat slapen dan vind ik het goed.   

Hier heb ik het ledikant wel naast ons bed staan. Maar zoals vanmiddag heb ik haar erin gelegt en ze werd gewoon naar 20 min weer wakker. Ik ben langer bezig met haar in slaap brengen dan dat ze slaapt 🙄 maar leg ik haar bij ons in bed.. Dan slaapt ze zo 1 of 2 uurtjes🙄

Bedankt voor jullie berichtjes. Het geeft mij ook wat meer rust om te lezen dat ik niet de enige ben. En dat ze toch echt mijn nabijheid nodig heeft.  Ik denk day de tijd dan vanzelf wel komt dat ze wel in der eigen bed wil slapen. En dan op haar eigen kamertje 😁

Het wordt alleen maar makkelijker om haar in haar eigen bed te laten slapen. De behoefte aan nabijheid en samen slapen wordt steeds minder tot ze eraan toe is om in haar eigen bed te slapen. 

ik heb in het begin ook heel erg geworsteld met hoe het ‘moet’ en wat voor ons en onze dochter werkte. Wat mij erg heeft geholpen is mensen vinden die het ook zo doen. Bijvoorbeeld de website http://www.kind.nl en het moederforum op Facebook. Misschien heb jij daar ook wat aan. 
Weet dat je het goed doet en jij als enige kan bepalen wat voor jullie werkt en goed is!

Heeft je dochter wel eens ergens anders geslapen? Bij opa en oma logeren bijv? Hoe gaat dat?

Of bij een gastouder/kdv? 

[Auteur]

Berichten