Hi!

Ik wil dit graag van mijn hart want ik merk sinds de aankondiging dat ik veel verdriet bij me draag.

Sinds 4 weken weet ik dat we zwanger zijn en ik kon vanaf moment één al niet wachten om het mijn ouders te vertellen (vooral mijn moeder wil heeeeel graag een kleinkind in de buurt). Ik was bij mijn positieve test dan ook echt door het dolle heen omdat we het nog niet lang aan het ‘proberen’ waren.

Nu hadden mijn vriend en ik al 3 weken het perfecte moment in gedachten, één dag na onze 8 weken echo. Originele kadootjes om het aan te kondigen liggen inmiddels al twee weken thuis en ik leefde écht naar het moment toe.

Nu zaten we dit weekend met de familie bij elkaar en kondigden mijn broer en schoonzus aan dat zij zwanger zijn. Super leuk voor hen natuurlijk en ik ben hartstikke blij voor ze!

Toch viel het ‘rauw’ op mijn dak. Vooral om het feit dat wij 4 dagen later zouden gaan aankondigen dat we zwanger zijn en voor mijn gevoel het speciale er nu helemaal af is. Deze ochtend werd ik ziek van verdriet wakker en al mijn ‘zin’ om onze zwangerschap deze week aan te kondigen is helemaal weg. Deels omdat ik het jammer vindt dit speciale moment met mijn moeder te moeten delen (ze vroeg ook al of ze mee mocht naar een echo waar ik bijzat). Maar ook omdat ik hun speciale moment van het aankondigen van de zwangerschap niet wil verpesten.

Nu zit ik dus echt in een dubio. Ik voel me jaloers (terwijl het nergens voor nodig is) en weet dus niet of wij het deze week nog moeten aankondigen (terwijl ik hier al zolang naar uitkijk, maar mijn zin ook helemaal weg is nu).

Wat zouden jullie doen?

Ik kan me voorstellen dat het even schakelen is maar probeer het weer een beetje positief te maken voor jezelf. Als je in deze jaloerse gevoelens gaat blijven hangen maak je het jezelf de komende maanen heel ingewikkeld. Het is nu eenmaal zo dat jullie samen in verwachting zijn, en omdat het zo weinig scheelt is de glans er echt nog niet vanaf hoor 😉 

Ik was zwanger van kleinkind nummer 3 en ja, mijn familie was heel blij voor ons maar het magische van een eerste kleinkind was wel al weg. Dat is nou eenmaal hoe het gaat en daar kan je precies niks aan doen. 

Kondig de zwangerschap lekker aan zoals je in gedachten had, het is jouw eerste kindje dus die ervaring krijg je nooit meer terug. Maar echt, kop op en ga er weer het plezier in vinden dat je had ❤

 

Ik kan me je gevoel wel voorstellen. Het is een bizarre wending die je niet verwacht. En je zal nu niet meer de enige in de spotlights zijn. 

Maar bekijk het anders. Als je  moeder dolgraag een kleinkind wil, hoe ontzettend gaaf is het dat ze er meteen twee krijgt?? En je kunt je zwangerschap nu delen met je broer en schoonzus die in dezelfde fase zitten. Is je band met hen goed? Het is best wel mooi om als familie zo in het teken van de komst van een nieuwe generatie te staan. 

Ik denk dan ook meteen verder. Hoe leuk dat jullie kindjes samen op kunnen groeien! Ik heb 2 dochters die veel jonger dan hun neefje en nichtje zijn. Daar zitten wel nadelen aan. Ook met dagjes weg enzo. 

Misschien helpt dit je om het allemaal weer wat positiever te zien. 

Ik zou het zeker dus ook gewoon delen. Naast dat je moeder waarschijnlijk helemaal in de zevende hemel zal zijn. Het is ook jullie geluk toch? Je hoeft je vreugde over je kindje niet te verberen om de gevoelens van een ander net zwanger stel niet te kwetsen. Het loopt nou eenmaal zo. Misschien steekt het hen ook een beetje om de aandacht te moeten delen, maar dat deed het bij jou ook toch? Is dat deel ervan ook meteen bespreekbaar. 

Ik kan me je gevoel eigenlijk niet voorstellen.  Of je broer nu eerder is of niet het blijft speciaal (nog) een kleinkind. Of je broer het nu eerder verteld heeft Of niet. Je ouders gaan daar geen onderscheid in maken. En super leuk toch een neefje Of nichtje rond dezelfde leeftijd Dat hebben wij hier ook mijn zoontje en zn neefje schelen 4 weken en die hebben het super leuk altijd samen. Maak jezelf niet zo druk😊en probeer het positief in te zien.  Je ouders gaan het over een paar dagen net zo leuk vinden voor jullie als voor je broer en schoonzus 

Om nog toe te voegen (en even omdenken voor je!); wie weet beval jij wel eerder! Heb je alsnog een primeur om zo te zeggen 

verder sluit ik me zelf aan bij Froetie, en kan ik mezelf er persoonlijk niet heel erg druk om maken. 

Bedankt voor jullie reacties!

Ik zal het inderdaad van een positieve kant moeten gaan bekijken inplaats van beren op de weg te zien die er wellicht helemaal niet zijn.

Door er zo over te praten maakt dit het relativeren ook een stuk gemakkelijker. 

Standaard is het pas na 12 weken vertellen. Dan zit het niet zo boven op de aankondiging van je familie.

Maar het kan toch super leuk zijn gelijk met je schoonzus zwanger te zijn? Klachten uitwisselen, samen shoppen voor zwangerschapskleding enzo!

Veel plezier.

Ik had precies het zelfde met mijn schoonzus. Alleen enige voordeel voor mij was aan mijn kant ben ik voor mijn ouders de eerste maar aan me vriend zijn kant is ze nummer 4. Niet alleen me schoonzus kondigde het aan maar zowat iedereen die ik kon was opeens zwanger. Ik had ook even dat ik dacht het speciale is er af tot ik vertelde dat ik zwanger was en dat vonden ze juist helemaal geweldig. Laat jou je geluk niet af nemen meid. 

Bij onze aankondiging dachten de opa en oma van de schoonfamilie even dat het een grapje was omdat hun andere kleinkind de dag ervoor hetzelfde nieuws had gedeeld. Een paar weken na elkaar uitgerekend. Zij waren door het dolle heen! Twee achterkleinkinderen! Zo zie ik het ook. Wat bijzonder dat jullie kindjes ongeveer even oud zullen zijn en met elkaar kunnen opgroeien. Probeer het los te zien van je ‘grote moment’ en groter te denken. Misschien voelt het nu alsof ze je spotlight een beetje hebben ingenomen maar voor de rest van de familie lijkt het me denk ik fantastisch.

[Auteur]

Berichten