Ik heb even een peptalk nodig.

Positief ging ik de zomer tegemoet. De periode waarin ik zou gaan bevallen. Afgelopen 2 jaar veel stress gehad door Corona. Familie ernstig ziek geweest enz. Zelf de dans gelukkig elke keer ontsprongen.. nu ga ik bijna bevallen en voel
Ik me zo klote over die vele besmettingen.. ik
Voel me echt een kluizenaar. Ik onderneem niks. Spreek bijna niks af, ga niet naar winkels of supermarkt. Ik ben nog niet gevaccineerd. Mijn vriend maakt zich er niet zo druk om en ik voel me zo niet begrepen… mijn zoon gaat nog wel naar het KDV.. omdat ik daar ook gewoon belangrijk vind.. stel ik me aan? Dat gevoel geeft mijn omgeving mij wel namelijk..

Hey ,

Om te beginnen wat vervelend maar wat herkenbaar !
Ik ben zelf ook ontzettend bang niet zo zeer voor mezelf maar wel voor de baby , ik kom dan ook nergens anders dan bij familie , word vaak ook niet begrepen door vriendinnen die vinden het aanstel..
Ik ben nu 27 weken zwanger.

Heel begrijpelijk. Onze dochter was amper 6 weken toen het hele verhaal begon. Ik was doodsbang. Voor onze dochter, voor ons zelf maar ook voor familieleden. Bang om iemand te verliezen aan het toch nog zo onbekende. Ik ben tijdens mijn verlof dus vooral alleen met onze dame geweest. Ik vond het vreselijk, want ik had mijn verlof wel even anders voorgesteld. Uiteindelijk werd de angst minder naarmate ik wat meer buiten kwam en voorzichtig weer naar een winkel durfde. Je wilt jezelf en de kleine beschermen. Naar mijn idee is dat een hele natuurlijke reactie. Balen dat je omgeving dat niet begrijpt. En kan me voorstellen dat je niet in quarantaine wilt zitten op het moment van bevallen. Ik heb zelf een spoedoperatie moeten ondergaan, terwijl ik corona verdacht was. (Vorig naar juni en toen waren er nog geen sneltesten) Vreselijk om alleen maar witte pakken te zien, ipv de mensen die jou helpen en verzorgen. Gelukkig werd na dik 24 uur duidelijk dat ik geen corona had en mocht ik met zware antibiotica naar huis en is alles goed gekomen. Doe wat goed voelt, ook al begrijpt de rest van de wereld het even niet.

Fijn deze reacties. Nog zoiets; mijn schoonfamilie zou paraat staan voor onze zoon als ik ga bevallen. Nu zijn zij alles behalve voorzichtig en vinden dus heel erg dag ik me aanstel. Kan elke daar echt zooooo boos over maken. Ze denken totaal niet aan mijn situatie. Ook gaan wij de eerste week naast mijn moeder en schoonouders niemand verwelkomen in de kraamweek.. kijken ook heel veel mensen raar van op..

Je moet doen waar jij je goed bij voelt! En wat anderen denken is heel jammer.
Misschien is het wel een idee om goed duidelijk te hebben wat er van je wordt verwacht als je het wel hebt en je moet voor je bevalling naar het ziekenhuis. Ik weet van sommige ziekenhuizen dat ze preventief een sneltest doen. Dat vonden wij wel belangrijk om te weten.

Ik snap dat je je een beetje zorgen maakt. Jij bent op dit moment wat kwetsbaarder door de grote buik. De kans is enorm klein dat je baby er last van zal hebben als hin het krijgt. Er zijn maar zo weinig baby’s die daadwerkelijk ziek zijn geworden door corona. Hetzelfde geldt voor je zoontje.

Ik zou me er niks van aantrekken dat iedereen jou/jullie keuzes gek vinden. Ik vind het zelfs heel normaal als jullie alleen opa en oma en/of directe familie willen ontvangen in de kraamweek. De veiligheid van moeder en kind gaan voor. Als je eenmaal bevallen en een beetje hersteld bent kan je altijd nog besluiten om anderen langs te laten komen. Doe wat goed voor jou voelt en niet wat anderen ervan vinden.

Dit is zeker herkenbaar! In oktober heb ik onze 2e dochter op de wereld gezet. Onze broer en zussen zijn niet eens op kraamvisite geweest. Alleen ouders en schoonouders.

Andere naasten klagen nog wel dat ze onze dochter nog niet gezien hebben, maar dat is niet mijn probleem. Een aantal mensen hebben we mee gefacetimed en de rest had dikke pech. Onze gezondheid stond voorop.

Ondertussen ben ik 32 weken zwanger van de derde en ook na de bevalling wil ik geen grootse kraamvisite. Simpelweg omdat de mensen om ons heen laks zijn met de regels. Ze denken allemaal heel egoïstisch aan zichzelf ‘ik ben gevaccineerd dus ik mag wel…’
Nee, want ondanks dat iemand wel gevaccineerd is kan hij wel degelijk ons besmetten.
Daarnaast doe ik nu ook echt voorzichtig. De maatschappij gaat weer zijn gangetje, de cijfers lopen weer op. Maar als ik nu op de ic kom word onze baby gehaald. En dat wil ik absoluut niet.

Volg je gevoel lieve vrouw! Jij zorgt voor jouw kinderen en voor hun gezondheid. Iemand moet dan maar eventjes boos zijn omdat ze jullie kindje nog niet gezien heeft. Kies voor jezelf en je gezin en geef duidelijk de grenzen aan. Jij, je man en kinderen moeten het fijn hebben en gezond zijn. Iedereen die daar geen begrip voor heeft heb ik momenteel grote schijt aan. (Nee, dat zit niet in mij maar heb ik het afgelopen jaar wel geleerd)

Wees lief voor jezelf. Je bent het waard😘

Ik ben ook zwanger en nog niet gevaccineerd. Ik ga alleen naar het ziekenhuis en met de kraamperiode komt er ook niemand anders in dan de kraamhulp en de schoonmaakster. Je bent hierin zeker niet de enige!

Wat een ontzettende lieve berichtjes.

Ik voel me echt al zo veel beter <3

Bedankt

[Auteur]

Berichten