Nee die hebben er niets van gezegd. Kennissen vroegen er wel naar of het een ongelukje geweest is.. vonden wij beetje vreemde reactie. Maar dat hou je altijd denk ik.
mijn eigen gezondheid is helaas erg slecht. Ik had veelste hoge bloeddruk en daar had ik medicatie voor. Met 32 weken bleek ik 6 longemboliën in mijn longen te hebben. Medicatie sloeg telkens niet aan waardoor ik van 8 september tot zijn geboorte 3x ruim een week opgenomen ben geweest. Ze hebben me ingeleid maar toen maakte hij een slechte start helaas. Ze dachten aan een infectie ondanks antiobiotica bij de bevalling omdat ik drager van GBS bacterie ben. Achteraf bleek hij gewoon niet rijp genoeg om geboren te worden. Dus hebben we met hem een week op kinderafdeling gelegen.
5 dagen erna ben ik weer opgenomen omdat ik aanhoudende buikpijn had. Ze zeiden allemaal naweeen. Het voelde niet oké maar toch maar doorgegaan omdat kraamzorg en verloskundige zei dat het normaal was en ik verder niet ziek/koortsig was. Toen ineens niet meer kunnen staan of zitten vd pijn. Gebeld naar ziekenhuis en bleek een placentarest. De rest van mijn baarmoeder stond vol met bloed vanwege bloedverdunners die ik gebruikte voor de longemboliën. Ik heb een spoed curretage gehad die flink gecompliceerd is verlopen. Ik ben daar ruim 2,5 liter bloed verloren en daarna werd ik op de uitslaapkamer niet goed en is het allemaal kantje boord geweest.
nu gaat het naar omstandigheden goed. Ik heb alleen een conditie van niets, mentaal een behoorlijke klap gehad. Onze zoon maakt het gelukkig heel goed. Hopelijk ga ik zelf ook gauw weer opknappen! Maar desondanks is het heerlijk 2 van die kleintjes.
zijn zus is nu ondanks dat ze pas 15,5 maand is zo lief voor hem. Ze gaat bij hem kijken als die huilt. Ze wil haar speentje met hem delen en aait hem over zijn hoofdje. Super schattig!