Wie herkend dit alles lijkt is okj wel prefect baby van 3 maanden en een peuter 2 jaar getrouwd huis hond werk alles…. lieve familie.
Maar geen vrienden al van af jongs af aan leek ik heel populair helaas was dat niet zo ik was onzeker en naïef verkeerde vrienden gehad daarna toen ik 20 werd afstand genomen en nu helemaal geen vrienden vanaf die tijd niet toen maakte het niet uit. Wilde aan me zelf werken zelfbeeld verhogen therapie gevolgd een man gevonden waar ik van houd 2 kindjes waar ik ziens veel van hou maar geen vrienden….
Ja ik ben jaloers als ik me zusje hoor die zo veel vrienden heb of me nicht die met vriendinnen afspreekt en haar kindje en de vriendin van me neef die zegt ja met vriendin afgesproken en haar kinderen. Of vakanties met vrienden….
Ik had een vriendin dacht dat goed klinkt maar ze zegt dat druk heb enzovoort. Geen tijd af te spreken enzovoort . Dit voelt als herhaling van altijd als ik goeie vrienden denk te zoeken dat het stop wat dan ook zo is. Ik houd afstand blijf geïnteresseerd. Maar kort antwoord tot nauwelijks.
Ze zei ik bindt heel fijne vriendschap met jou en je man en haar vriend
Maar is niet zoals eerst.
Opzich denk in joh het loopt zoals het loopt.
Me man snapt mijn gevoel niet hij zegt je heb genoeg vrienden ik zei owja vertel wie hij zei uhm ja geen idee.
Ik voel me soms zo alleen.

Sorry voor lange verhaal…..
Het zal miss wazig verhaal zinn.
Maar het kwam zo binnen vandaag zeker door mijn werk waar moeder kwam met gesprek huilend ik he niemand geen vrienden niets. En denk zo wil ik jiet worden..m en ook niet voor mijn kinderen ik doe genoeg leuke dingen maak met iedereen praatje maar gewoon zo fijne vrienden groep had ik dat maar en denk ik was ik maar naar baby gym geweest yoga ofzo iets voor de kinderen al alleen

Beetje herkenbaar wel. Huisje boompje beestje en dat is het dan.

 

Mijn advies zou zijn: geniet van de dingen om je heen. Ga met je kindjes op stap naar een buurtspeeltuin.Achteraf gezien heb ik dat met mijn kinderen echt veel te weinig gedaan. Gewoon gaan, lekker naar buiten, doen!

Als je peuter van 2 wat ouder is en naar school gaat, zijn er misschien andere ouders met wie je leuk contact kunt maken.

 

Het is ook niet per se nodig om een hele grote vriendengroep om je heen te hebben. De ene persoon geeft daar wel om, de andere weer niet. Ik heb juist een paar goede vriendinnen zonder kinderen. Dat is ook alweer  anders, maar toch ook goed. En dat zijn er ook geen 10, maar dat houdt bij 2 op. Voor mij is dat prima. En de vriendinnen die meer op afstand zijn, dat is ook prima. Daar heb je niet echt een superband mee, maar op het moment dat je ze spreekt is het goed.

 

Misschien is er een ouder in de buurt die je kent van de opvang oid, vraag of ze zin heeft om een keer mee te gaan wandelen. Gewoon een ritme erin zien te krijgen. Vraag een keer iemand op de koffie. Als het klikt merk je dat vanzelf. Klikt het niet, ook prima. Je hoeft niet met iedereen maatjes te zijn.

 

Veel sterkte ermee, blijf vooral ook kijken naar wat je hebt!

 

 

 

 

 

 

Heel herkenbaar je verhaal.. hier ook heel erg alleen. Behoefte om een vriendin te hebben maar het lastig vinden om die weer te vinden. En soms denken waar zou ik de tijd nog vandaag moeten halen. Maar daarin tegen ook denken dat je ook wel eens je verhaal aan iemand anders kwijt wil dan je partner. Mannen denken toch anders soms en begrijpen dan niet altijd alles

Hier ook wel herkenbaar hoor. Ik woon nu 200km van m’n ouderlijk huis. Kwam hier 5 jaar terug wonen en kende niemand. Ondertussen wel wat contacten, maar meer in de zin van ‘bekend gezicht, dus ik zeg iemand gedag en maak even een kort praatje op straat’.

Ik heb een paar keer met andere moeders afgesproken (contact via de peuterspeelzaal van m’n dochter) maar na 1 of 2x afspreken kwam er ook niet meer van. Terwijl ik het echt wel gezellig vond. Maar veel moeders kennen elkaar en hebben niet perse zin om energie te steken in nieuwe vriendschappen, want ze hebben vrienden genoeg in de buurt. Voor mij is dat anders. En dat maakt het lastig.

Ik heb een paar (oud) collega’s in de buurt wonen met kinderen waar ik af en toe mee afspreek en 1 schoonzusje met een zoontje van 2 jaar waar ik soms kom of mee afspreek. Maar daar blijft het bij. Gemiddeld is zo’n afspraakje 1x per 4/6 weken. Dus dat is weinig. Heeeeeel vaak ben ik alleen met de kinderen. Toch vind ik het niet heel erg, al zou ik graag 1 echte vriendin hebben hier. Iemand waar ik op kan terugvallen als ik bijvoorbeeld onverwacht een uurtje oppas nodig heb voor m’n kinderen. Iemand om eens per week samen mee naar de speeltuin te gaan ipv alleen. Want dat mis ik.

Ik ben vaak bij peutergym, babyzwemmen, bibliotheek uurtjes etc geweest. En dat doe ik nog steeds. Maar daar doe je geen blijvende contacten op, het contact is oppervlakkig.

Nu m’n oudste dochter naar school gaat (ze is 4.5), merk ik wel dat ik natuurlijk steeds meer ouders ga kennen en herkennen, even een gezellig babbeltje op het schoolplein of bij de voordeur als m’n dochter bij een vriendinnetje heeft gespeeld. Het is niet veel, maar ach.. voor mij voldoende en ik ben allang blij dat het zo gaat 🙂

Je bent niet alleen, veel moeders staan in hetzelfde schuitje hoor. Maak het gewoon zelf leuk! Ik ga bijna elke dag wat leuks doen met de kinderen. Ga gerust alleen met ze naar het zwembad, de gym, de bibliotheek, een (binnen)speeltuin. Ik maak het gewoon gezellig met de kinderen 🙂

Hey, wees een beetje lief voor jezelf. Als je graag vriendinnen wilt dan is het wellicht leuk om een hobby te zoeken die bij je past. Ga batminton spelen of meld je aan als vrijwilliger bij een buurthuis* waarmee ik maar bedoel te zeggen dat hobby’s allerlei verschillende dingen kunnen zijn.

1 of 2 vriendinnen zijn genoeg en dat kunnen zelfs nichtjes van je zijn. Verder heb ik zelf gemerkt dat je ook makkelijker contact maakt met andere moeders als je oudste eenmaal op school zit.

Relax, wees lief voor jezelf en het komt heus goed. Geniet van de kleine dingen! 🙂

Wauw dankjewel

Nee ik doe alles met de Kids avifauna zwembad vakanties speeltuin alles wat ze leuk vinden oppervlakkig contact heb ik. Maar gewoon denk je ja een vriendin en dan opeens niets…..
En dat doet me pijn.
Ik hoef geen land vol maar 1 of 2 zou toch leuk zijn…
Ja op kdv vandaag gepraat even met ouder maar dat is het dan ook wel….
Daar geniet ik wel van en dan stil alleen leeg man die studeerde elke avond en ik alleen ja wat zou ik dan graag bakkie doen of wijntje drinken met vriendin en lachen.
Maar dit geeft hoop dat ik niet alleen ben en beste maar van moet maken voor de kidss

Hoi. Ik herken het wel, ik had nooit vrienden, ging om met de vrouwen van vrienden van mijn ex maar dat was meer een moetje. Ook op basisschool, middelbare en HBO geen vrienden, zat altijd alleen. Vond ik toen niet erg tot ik kinderen kreeg. Toen vond ik het vreselijk maarja waar haal je ze vandaan?

Toen de kids 4 en 1 waren zijn we van de stad naar een dorp verhuisd en gingen de oudste naar de dorpsschool.
Langzaam aan sprak ik daar mensen, leerde ze wat kennen en ineens vroegen ze me mee een dagje winkelen.
Sindsdien steeds hechtere vrienden geworden met een paar, rest wat oppervlakkiger maar nog steeds goed.
Het kan dus nog wel, en ik hoor het vaker, als de kids naar school gaan leer je vanzelf mensen kennen. 2 moeders zijn nu mijn beste vriendinnen en waren zelfs getuige op mij huwelijk.

[Auteur]

Berichten