Helaas…. 

 

Woensdagochtend mocht ik voor het eerst naar de gynaecoloog voor een echografie, toen een dikke 7 weken ver. 

 

Helaas moest mijn vriend werken dus met mijn gsm in de hand keek ik vol verwondering naar het scherm. Al snel zag ik aan de gynaecoloog haar gezicht dat er iets fout was. Het was een buitenbaarmoederlijke zwangerschap… Een kloppend hartje, een hartje dat ik zo goed zag op de echo… En enkele uren erna een operatie waarbij de eileider werd weggenomen. 

 

Nu 2 dagen verder heb ik zoveel verdriet! Alles ging zo snel… Geen tijd om na te denken, er bij stil te staan, alles te verwerken…

 

Momenteel heb ik redelijk veel pijn en kan ik zeer weinig doen. Dus bestaat mijn dag uit nadenken, piekeren, wenen,… 

 

Zijn er nog mensen die dit meegemaakt hebben? Hoe was jullie revalidatie en herstelperiode? Ik hoop zo dat ik dit een plaats kan geven en me binnenkort wat beter voel…

 

Gelukkig heb ik een man die erg goed voor me zorgt maar ik zie ook dat hij moeite heeft met mijn verdriet. Het doet hem ook pijn dat we ons kindje kwijt zijn en mijn verdriet maakt dit erger. 

 

De gynaecoloog zei nog dat het een vechtertje was die graag wou leven, dat een kloppend hartje niet zo vaak voorkomt bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap . 

 

Het doet me zo’n pijn dat ik geen foto of niks van aandenken heb.. 

 

Liefs en bedankt voor jullie reactie

Lotte

X

Wat een verdrietig bericht.. ik heb zelf nooit een buitenbaarmoederlijke zwangerschap meegemaakt, wel een miskraam. Het is zo verdrietig dat iets waar je al zo naar uit kijkt zo naar moet eindigen 🙁 Ik hoop dat jullie het snel een beetje een plekje kunnen geven.

Liefs

Hey Lotte,

wat verdrietig dat je zwangerschap zo heeft moeten eindigen,

hopelijk voel je je snel wat beter!

 

ik heb 2x een bbz gehad.

Bij de eerste keer is mijn rechter eileider verwijderd.

Beide keren heb ik zon 6 weken rust gehouden na de operatie en het duurde wel wat langer voordat ik weer helemaal mijn conditie terug had maar dat komt waarschijnlijk door de narcose.

waarschijnlijk wil je er nu niet aan denken maar weet wel dat het altijd nog mogelijk is om een kindje te krijgen ookal mis je een eileider.

Praat erover met elkaar en wees lief voor jezelf.

Liefs

 

Ik heb afgelopen augustus helaas ook iets vergelijkbaars meegemaakt. Daarvoor ook al twee miskramen (alle drie binnen 1.5 jaar tijd) gehad en alle keren wordt je keihard van je roze wolk afgegooid.

Met de bbz vond ik het ook heel vreemd, de ene dag ben je nog gelukkig en zwanger en een paar uur later ben je geopereerd en niet meer zwanger. Ik ben vooral bezig geweest met mijn angst voor de operatie in plaats van met het feit dat we weer een vruchtje verloren waren. Ik merkte ook dat het verdriet inderdaad pas tijdens de herstelperiode is gekomen.

Het lichamelijke herstel ging bij mij wel redelijk snel. Ik ben een week thuis geweest van het werk en daarna kon ik bijna alles wel weer. Het verdriet blijft natuurlijk altijd, maar wat bij mij heeft geholpen is vooral om er wel over te praten en dingen zeker niet op te kroppen. Soms kan het ook heerlijk zijn om even lekker te huilen en alles eruit te gooien.

Wij hebben netjes een menstruatie afgewacht voordat we weer gingen proberen. Onze kinderwens werd er natuurlijk niet minder op. En totaal onverwacht ben ik gelijk de eerste maand na de operatie weer zwanger geworden! Inmiddels bijna 14 weken en alles ziet er voor nu helemaal goed uit. Ondanks alle ellende van afgelopen jaren maakt dit het voor ons wel weer helemaal goed en doet het Alles (hoe gek dan ook) toch een beetje vergeten.

Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte toe de komende tijd en hopelijk is het jullie ook snel weer gegund.

Liefs 

Hey Lotte,

Wat een heftig verhaal. Ik heb het zelf (gelukkig) nooit meegemaakt. Ik wil jullie wel veel sterkte wensen. Dat het verdriet bij beide diep zit kan ik me goed voorstellen en ik denk dat het juist goed is om dit naar elkaar te uiten en met elkaar te delen. Mogelijk heeft je gynaecoloog wat beelden van de echo opgeslagen. Ik zou even bellen om te vragen voor een afdruk hiervan.

Hoi Lotte, 

Wat vreselijk voor jullie! Ik kan er helaas over meepraten, met 7 weken niets te zien op de echo na een week onzekerheid uiteindelijk met spoed geopereerd en een eileider verwijderd. Wel al de hele tijd het gevoel gehad dat het niet goed zat. Ik had precies 2 weken vakantie en ben daarna 3 dagen gaan werken en uiteindelijk nog 6 weken 4 dagen in de week. De 1e week na de operatie heb ik ontzettend veel pijn gehad in mijn schouders en rug van dat gas dat ze gebruikt hadden. Daarna gewoon rustig aan opgebouwd. Emotioneel heb ik pas een hele tijd later een keer een huilbui gehad, maar verder niet. Wij waren al snel weer gericht op de toekomst. En na 3 menstruatie met hormonen werd ik weer zwanger. De weken tot de echo waren verschrikkelijk maar nu inmiddels ruim 15 weken zwanger.

Heel veel sterkte de komende tijd en ik hoop dat je het een plekje kunt geven en snel herstelt. Luister naar je lichaam.

Dankje…

Iedere dag iefs beter hoop ik! X

Wat een verdroerig bericht!

Ik ben helaas ook bekend met een bbz. Ik wist niet dat ik zwanger was. Bij mij is mijn eileider geknapt… 

Herstel duurde lang. Gevolg schildklier te snel gaan werken. Niet onder controle 2 jaar geleden verwijderd. 

Nu gaat het weer super.

Hopelijk kun het een plekje geven. Voor altijd in jullie hart. 

Wat een verdroerig bericht!

Ik ben helaas ook bekend met een bbz. Ik wist niet dat ik zwanger was. Bij mij is mijn eileider geknapt… 

Herstel duurde lang. Gevolg schildklier te snel gaan werken. Niet onder controle 2 jaar geleden verwijderd. 

Nu gaat het weer super.

Hopelijk kun het een plekje geven. Voor altijd in jullie hart. 

[Auteur]

Berichten