Mijn dochtrt van 10 jaar geeft mij aan dat meer dan de helft van haar klas whatsapp heeft. Zij heeft dat niet. Ze merkt dat die leerlingen met elkaar afspreken om dingen te gaan doen via whatsapp, zwemmen, naar indoorspeeltuim, film kijken. Ze vind het jammer dat ze daar niet aan mee doet. Ze vraagt dan ook of ze mee mag, maar wordt elke keer afgwezen met een smoes dat het al te druk is oid. Ze gaf mij aan dat ze dat niet leuk vind en niet snapt waarom zij niet mee mag doen. Een ander klasgenootje van haar mag bv wel mee. Vaak zijn het dezelfde kinderen die bepalen dat zij niet mee mag doen. Vind het heel goed van haar dat ze dat aangeeft, maar snap ook dat die teleurstelling elke keer pijn doet. Ik stimuleer haar om bv zelf eens wat de organiseren of met andere kinderen die ook niet mee doen iets te doen. Maar die vind ze niet zo leuk.
Vaak is het ook zo dat haar bffs (waarvan ik vind dat ze nuet echt bbfs zijn, maar zij ziet dat zo) haar wel mee zouden willen, maar de andere bepalen elke keer of ze mee mag doen, wat dus nee is. Ook laten doe bbfs haar vaak links liggen en trekken ze samen op. Kortom ze is toch wel gekwetst dat ze niet mee mag doen met die groep van de klas, waar meest van haar vrienden en vriendinnen in zitten. Ze voelt zich buiten gesloten.
Ik luister naar haar, en geef der tips maar kan het niet oplossen. Doet zeer om dit zo te horen van haar. Vind lastig iets, meester aanspreken kan, maar zijn meestal buiten schoolse dingen

Mijn zoontjes zijn een stuk jonger nog maar het breekt mijn hart als ik dit lees. Pak je toch het liefst die andere kinderen bij hun haren 🫢 geen tips helaas maar pff klote zeg.

Nee dat kan je niet oplossen. Hooguit van school veranderen. Of haar leren wat echte vrienden zijn? En die popi jopies zelf links te laten liggen.

Er bij willen horen is heel normaal. En als je er niet bijpast heel pijnlijk. Maar uiteindelijk vind ze haar plekje wel ergens.

Kan ze geen whatsapp krijgen of wil je dat bewust niet

[Auteur]

Berichten