hoi! 

 

Ik ben 4 weken geleden van een prachtig zoontje. Het is nog steeds wennen maar op een goede manier. 

Momenteel heb ik geen goede band met mijn moeder. Ze eisde eerst dat ik hem weg moest laten halen maar nu hij er eenmaal is is ze stapel op hem… voor mij iets te veel. Het lijkt zelfs soms alsof ze hem claimt. Ook gaf ik vanaf de geboorte al aan dat ik me niet prettig voel als ze de baby kust. 3x raden, dit doet ze enorm veel. Wat moet ik hiermee doen? Overdrijf ik? Of mag ik weldegelijk zeggen waar de grens ligt?

 

ik hoor graag tips en advies!

 

Liefs een bezorgde moeder

Ook al zou je overdrijven, het blijft jou zoontje dus je mag echt wel zeggen wat voor jou de grens is.

Of dat de verstandshoudibg met je moeder verbeterd is echter de vraag..

heb je het met je moeder er al over gehad? Dat ze nu ineens stapel van hem is? Op zich fijn denk ik, maar ik snap wel dat het vreemd voor je is als ze eerst moeilijk deed om je zwangerschap maar ik weet jullie geschiedenis natuurlijk niet.

Ik zou je grenzen aangeven, maar daarin ook wel een beetje flexibel zijn. Zoek een goede middenweg voor jullie beide.

Ik vind het prima dat de oma’s onze zoon een zoen geven. Persoonlijk zie ik niet zo wat daar raar aan is. 

Ik vind niet dat je overdrijft hoor, mijn moeder en ik zijn beste vriendinnen maar die vindt het ook ongepast om baby’s ( vooral pasgeborenen) te kussen in hun gezichtje.

Zij heeft vaak ook koortslip dus drinkt ze uit angst, ook al heeft ze het niet, als ze hier is uit der “eigen” mok/beker etc voor beschermen van de kids en ons. 

Voor de rest laat ik niemand mijn kleine straks kussen als ze geboren is. Zelf papa gaat eerst tandjes poetsen( moet je maar niet roken🤭)  zo was ik ook met mijn 2 anderen en ook zo straks met mijn baby. Ik vind het al vervelend als iedereen al met vingers ( die weet k veel waar geweest zijn) babys willen aanraken als je buiten iemand tegenkomt ofzo… en dan nog ook het gezichtje….

Over dat je moeder eerst tegen je zwangerschap was en nu super happy is, dat heb ik zo vaak gezien( werk in de kraamzorg).de een bespreekt dat wel met elkaar en de ander niet, maar geven het wel een plekje en laten het achter zich… ze is er nú,  en dat is wat belangrijk is. Ze blijft je mama, dus haar reden voor der eerste gedachten kunnen ook beschermend zijn geweest, dus blijft t knagen, bespreek het met haar om het te begrijpen en los te laten. Je kindje heeft nu tenminste een liefdevolle oma🥰 en oma’s zijn soms te opdringerig, willen te veel verwennen en zullen niet altijd naar onze ” regels” en grenzen luisteren hihih heb ik straks ook, maar ik zeg der ook, ” mijn kind mijn regels… jij hebt je kans al gehad met ons”

[Auteur]

Berichten