Sinds april wonen we in ons huisje, rijtjeshuis. Fijn huis, af en toe wat gehorig met name tuindeur en lopen+trap. De laatste tijd hoorden we af en toe een bonk op de muur in de slaapkamer. Maar dit wisten we niet zeker, tot gisteravond.
Driemaal een harde bonk rond 23:00 uur. We waren het bed aan het opmaken, pratend, lachend. Niet hard naar ons idee. Na wat geïrriteerde conversatie met de buuf zit het me niet lekker. Ze geeft aan dat ze ons dagelijks hoort, en daarom al met oordoppen slaapt en dit keer door de doppen heen wakker werd door de ”herrie”.
We slapen met onze hoofden tegen dezelfde muur. Van de zomer hadden we het erover, en ook aangegeven als ze last heeft ze dit moest aangeven. Maar via deze manier?! Ze geeft ook aan ons te kunnen horen met seks. (Nu is dat A. al lang geleden, en B. maken wij nauwelijks geluid, nog minder dan met praten. Het bed kraakt niet, bonkt niet of kreunen niet). Kunnen moeilijk geen seks hebben omdat zij beweert het te horen, wat ons bijna onmogelijk lijkt.
Ik word hier echt verdrietig van, en heb het gevoel dat ik op mijn tenen moet lopen in mijn eigen huis. Dat we de hele slaapkamer maar moeten omgooien en moeten fluisteren. Dat kan toch niet?
We doen het niet bewust, en willen graag een x bij haar luisteren zodat we het zelf kunnen zien/ervaren. Wanneer zij wat meer geluid maakt met een feestje o.i.d. hoor je ons niet. Van de zomer om half 2-half3 zat ze buiten met vriendinnen veel lawaai te maken. Hoor je ons ook niet.. Het is vervelend, het baart me ook onrust.. Wat gaat ze doen als wij straks een kindje hebben en hij/zij huilt? Wordt er dan ook continue gebonkt?
Hebben mensen nog tips? Of hetzelfde ervaren en wat kan je hier aan doen?
Dankjewel!