Beste mama’s ,

De titel zegt het al haha,

Ik heb een dochter van 2 en een zoontje van 6 maanden.  Waar ik met heel mijn hart van hou, alleen zit mijn dochter nu in een moeilijke fase. De wel bekende 2 is nee fase en ik word er knetter gek van ze doet werkelijk alles wat niet mag. En hangt de hele dag aan mijn been, ze zegt zonder gein 36 keer per half uur Mama mama mamaaaa.  Ze luisterd voor geen meter naar me , en het begint me op te breken. Als kers op de taart zijn mijn man en ik met een grote verbouwing bezig met ons huis sins juli, dus wonen we bij mijn schoonouders in. Die zich ook weer bemoeien met mijn dochter en de opvoeding. 🙁  al met al, ben ik het een beetje beu allemaal. Ik ben me er natuurlijk van bewust dat dit de leeftijd is en een fase maar de vraag is,. Hoe ga ik hier het beste mee om en heeft er iemand tips?

Veel liefs x 🙂 

Goed met je man afspreken wat je wil en wat je verwacht door op een lijn te zitten dit met je schoon ouders comunseren
En dat dan vol houden is ook denk opstapelen ban

Bij ons was de 2 jaar ook echt een omslag in gedrag. Voorheen hadden wij een heel makkelijk zoon die alles at, goed luisterde en accepteerde als iets niet mocht. Nu is onze zoon 2 jaar en 3 maanden en de afgelopen 2 maanden zijn echt heel pittig. Het is veel huilen en gillen als iets niet mag en eten en luisteren doet hij ook niet meer goed. We proberen er zo relaxed mogelijk mee om te gaan maar soms is het echt elke 2 minuten huilen omdat er weer iets niet mag/kan. Dus hier zorgt dat ook voor frustraties.

Ik zou het goed met je schoonouders over hebben wat jullie opvoeding is en wanneer zij zich ermee mogen bemoeien. Ik heb met mijn man afgesproken: als ik hem straf geef of zeg dat iets niet mag dan moet hij zich er niet mee gaan bemoeien of het goed proberen te maken. Dat geldt trouwens ook andersom, als mijn man bezig is met corrigeren bemoei ik mij daar niet mee.

ZO herkenbaar wat je schrijft! Ik heb een dochter van 2,5 jaar met een pittig karakter en dat ook nog de peuter puberteit erbij.. Alles is een fase maar poe! Wanneer ze zich beter kunnen uiten veranderd het eea in de positieve zin. Mijn kind gaat sinds kort 2 ochtenden per week naar de peuteropvang. Wellicht ook leuk voor die van jou? Zij leert spelenderwijs, maakt nieuwe vriendjes en dan kun jij even op adem komen. Af en toe een uurtje “me time” inplannen buiten de deur , lijkt me geen luxe.

Herkenbaar. 

Mijn zoontje is 2 en 2 maanden, mijn dochtertje 4 maanden. Mijn zoontje roept dan niet de hele dag mama, maar roept de hele dag “waaaaarom?!”. Hij wil de hele dag van alles en ook als het mag roept hij waaaaarom?

Ik geef natuurlijk vaak antwoord. Maar wanneer dat een gepasseerd station is ga ik een liedje zingen. We kennen het wel “waaaarom, waahaahaarom, waarom zijn de bananen krom?”. Ik hou de positieve stemming erin, meestal is het dan prima voor hem. Als dat niet zo is dan laat ik hem kuren (huilen, drammen, schreeuwen), ik biedt hem wel aan om met me te knuffelen als troost als hij dat wil. 

Maar ik denk dat ze gewoon heel veel emotie kwijt moeten in deze grote sprong. En dat probeer ik te accepteren, het gaat vanzelf weer voorbij.

Echter lijkt het me zwaar om met schoonouders om te moeten gaan. Ik sluit me aan bij een eerdere tip. Goede afspraken maken en onderling duidelijk maken wat je van elkaar verwacht /wil en vooral ook niet wil.

Succes!!!

[Auteur]

Berichten