Beste mama”s/ papa”s.
De titel klinkt misschien een beetje gek, maar dit is wel hoe ik me op het moment voel. Ik ben opzoek naar herkenning of tips..
Ik heb een zoontje van (bijna) 1.5 jaar, en een dochter van net 3. Ik hou super veel van mijn kindjes en doe mijn best voor ze, aleen word word het me allemaal een beetje teveel. Mijn zoontje is de eerste 3 maanden een huil baby geweest, ( ze hebben nooit geen medische oorzaak kunnen vinden). Dit stopte gelukkig naar die 3 maanden maar kwam elke keer in golfjes terug, nu is hij bijna 1.5 jaar maar nogsteeds huilt en jengelt hij meer als iets anders. Mijn dochter is een lieve meid, maar heel erg aanwezig. En kan moeilijk alleen spelen, alles is maar 5 minuten leuk. En ze roept me zo ongeveer 30 x per uur.. als ze even geen aandacht krijgt. Ik speel elke ochtend na het ontbijt even met mijn kindjes en na de lunch. Maar de rest van de dag kunnen ze zich heel erg moeilijk zelf vermaken.. het huishouden doet zichzelf helaas ook niet en bellen met iemand lijkt onmogelijk zonder dat het huis op zn kop staat of er weer een doorheen krijst. Ik onderneem veel met mijn kids. ( speeltuin) ( zwemmen) indoor speeltuin ( naar opa en oma koffie drinken) maar zodra we thuis zijn slaat de verveling bij ze toe. Ik heb vandaag zo ontzettend gehuild. Ik ben zo moe, ik ben zo op. En als de kids in bed liggen voel ik me mega schudlig omdat ik echt mezelf erop getrap dat ik heel veel snauwerig of chaggie reageer als mn dochter voor de 100ste x mama roept. Of mijn zoontje weer eens aan het huilen is.. ik ben trouwens fulltime mama, dus 24/7 met de kids. Sorry voor mijn lange verhaal maar hoop dat iemand dit herkent. .
X veel liefs .

Gaat je dochter nog naar de peuterspeelzaal? Dan heb je minimaal quality-Time met je zoon en wellicht als dat mogelijk is natuurlijk je zoon naar opa en oma op diezelfde ochtend. Jij hebt je handen vrij voor jezelf (en geen huishouden doen). S’avond en weekend als je partner (ga er vanuit dat je die hebt) er is, samen wat huishoudelijke klussen doen.

Houd vol!

Hoi, 

Ik herken me in je verhaal al ben ik geen huismama. Wel zit ik nu in de derde vakantieweek en het de hele dag aan staan valt me zwaar. Ik ben chagrijnig, kan elk moment starten met huilen etc. 

Als we van huis zijn gaat het goed maar thuis pff. Heb er geen puf voor. Kids zijn 2 en 4 en doen het super goed. 

Mijn man gaf dus aan dat ik een dag iets voor mezelf moest doen. Dit vind ik ook moeilijk want dan laat ik hem met de kinderen. 

Ik ben dus blij dat ik volgende week weer ga werken en er weer regelmaat komt thuis. Dan ben ik weer de blije/actieve mama maar nu zit ik echt in een dip. 

Het is ook niet de eerste keer dat me dit overkomt. Ik ben gewoon niet zo goed in vakantie en ben misschien wel niet zo’n huismoeder type als dat ik vroeger had gedacht. 

Ik voel me er soms best rot over maar het gevoel is er nou eenmaal dus zal het moeten accepteren.

Ik denk steeds, als ze ouder worden zal het wel makkelijker zijn.

Heb dus niet echt tips omdat ik geen fulltime mama ben. Volgende week voel ik me weer een stuk beter. Maar dus wel herkenning 

Ik herken zeker wat je schrijft. Mijn kids zijn bijna 2 en bijna 4 en ben sinds januari fulltime huismoeder. Aan de ene kant vind ik het heerlijk en aan de andere kant wordt ik ook wel eens gek van ze en van mezelf. Ben daardoor vaak ook blij als ze savonds in bed liggen hoor. Vooral als ze vervelend zijn geweest overdag.

Mijn man is doordeweeks niet thuis, alleen in het weekend. Om af en toe even tijd te hebben voor mezelf breng ik ze af en toe een paar dagen naar opa en oma. Dan heb ik even een paar dagen “rust” en ben ik daarna weer een veel leukere moeder voor ze.

Verder doe ik het huishouden tussendoor. Als ze nog zitten te ontbijten bijv, haal ik de stofzuiger snel door het huis. Wc en badkamer doe ik als de jongste smiddags in bed ligt en de oudste even een filmpje kijkt. Ik zeg dan ook tegen dr dat ik even ga schoonmaken en dat als ik klaar ben we weer wat leuks kunnen doen.
Speelgoed opruimen doen we zoveel mogelijk samen voordat ze savonds naar bed gaan. Maar ook overdag moeten ze echt wel eens wat opruimen als ze er een zooitje van hebben gemaakt.
Op deze manier heb ik savonds ook nog wat tijd voor mezelf om wat te doen of juist even helemaal niks te doen.

Dank jullie wel voor de reacties zover , 

Ik ben heel erg blij dat er ( hoe vervelend ook) wel herkenning is, ik begon echt aan mezelf te twijfelen of ik echt een slechte mama ben omdat ik me zo voel! 🙁

Mijn dochter gaat inderdaad normaal wel 2 ochtenden naar de peuterspeelzaal,  dan heb ik alleen mijn zoontje. 

Helaas heb ik geen opa&oma die even oppassen, 

Ze werken helaas zelf, en hebben ook heel bewust gezegt dat ze niet (structureel)gaan oppassen:( en ook niet omdat ik even tijd voor mezelf wil helaas,

mijn ouders wonen helaas in het buitenland 

Ik heb inderdaad wel een man, hij is internationaal chauffeur. Dus is soms ook een aantal dagen van huis. Dus helaas veel dingen samen kunnen we niet doen haha. 

Wel dank voor jullie lieve reacties.  

Wat pittig voor je dat je man ook zo veel van huis is en je weinig opvang mogelijkheden hebt. Dat maakt het ook wel wat ingewikkelder.
Ik herken wel wat je zegt hoor, mijn jongste is nu 7 maanden en mijn oudste bijna 3. We hebben nu vakantie en stiekem tel ik af tot ik weer mag gaan werken op sommige dagen.. het valt niet altijd mee om altijd maar aan te staan en beschikbaar te zijn voor je kinderen.
Herkenbaar dus hoor!

[Auteur]

Berichten