Pfff en toen zaten we ineens midden in de peuterpuberteit. Wij hadden nog gehoopt dat het ons een beetje bespaard zou blijven, maar helaas. Al dagen horen we alleen maar nee, chagrijnig gezicht bij zo goed als alles en jeetje wat kan hij driftig worden en overstuur raken dan, tot bijna overgeven aan toe.

Er zijn al veel onderwerpen hierover geplaatst, maar ik doe het toch ook. Want ook ik heb advies nodig. Mijn zoontje zit dus midden in de driftbuien. Bij hem uit zich dit in overstuur janken. Het lastigste vind ik alleen dat hij dan wel soms om mij (mama) roept en echt zijn armpjes naar mij toe steekt. Dan vraag ik mij meteen af…is dit aandachttrekkerij en doe ik er verkeerd aan om hem dan op te pakken en te troosten? Mijn gevoel zeg troosten je kindje…mijn man vindt dit totaal niet kunnen. Dan hebben we ook nog het feit dat mijn man vindt dat we hem niet de dienst moeten laten uitmaken. Eens natuurlijk, maar als die kleine boos is, dan probeer ik wel even met hem in gesprek te gaan om aan te geven dat ik het snap, maar dat hij iets gewoon niet mag. Mijn man pakt hem tijdens zijn bui het liefste boos op en zet hem ergens anders neer en vindt dat hij na een minuutje maar klaar moet zijn met dat gejank. Lastig dus…we denken er beide wat anders over en waar doe je nou goed aan? Ik wil het nu wel meteen goed aanpakken in de hoop dat we er een beetje grip op kunnen hebben. 

 

Dus mijn vraag is eigenlijk om jullie ervaringen/tips/meningen te delen. Wat helpt bij jullie en waar doen we goed aan? Oppakken en knuffelen als hij daar behoefte aan heeft of niet…

..

Wat lastig dat jullie hier zo in verschillen van mening! Ik denk dat ik meer neig naar jouw aanpak (En mijn man ook). 

Als mijn dochter iets niet mag en daarom gaat huilen/boos wordt pak ik haar wel vaak op. Dan zeg ik dat ze boos en verdrietig mag zijn omdat het niet mag. Ik denk dat gevoel en emoties erkennen belangrijk is. Ik zeg er wel duidelijk dat wat zij wil (snoepje of tv kijken ofzo) niet mag en leg uit waarom niet. Zo probeer ik haar wel haar emoties te kunnen laten uiten, maar haar abslluut niet alles te geven wat ze wil. Nee is gewoon nee en blijft nee. 

Mijn ervaring hiermee is dat ze best snel weer rustig is en eigenlijk altijd de nee uiteindelijk accepteert. Ze weet dat mijn nee ook echt nee is. Alleen vindt ze dit soms moeilijk en dat mag ook. 

Succes met de aanpak bij jullie kindje. Ik hoop dat je er samen uit komt! 

https://youtu.be/SckUevGH-Pk

deze video gaat over positive discipline, het past denk ik wel bij de aanpak zoals je het nu al een beetje doet. Zelf ook net aan het leren hoor! Met een 18 maand oud driftkikkertje 🤪

Je moet een kind toch rustig uitleggen wat hij of zij verkeerd heeft gedaan? Anders weet het kind niet wat het verkeerd doet en doet hij het gewoon nog een keer 

Hier ook een dochtertje die in de peuterpuberteit zit. Ze is nu ruim 19 maanden oud. 

De driftbuien vind ik soms ook lastig, vooral die waarvan ik de aanleiding niet meteen snap. 

Als ze iets doet wat niet mag en ze word dan boos, dan vertel ik waarom het niet mag en leid haar daarna af met iets anders. Werkt de ene keer wel, andere keer niet. In het begin van deze periode vroeg ze vaak om eten en dan kon ze echt heel boos worden als ze niks kreeg. Ik weet nu hoe ze aan me aangeeft nog wat eten te willen en dan krijgt ze het ook (gezonde dingen zoals fruit). Ze is volop in beweging dus verbrand waarschijnlijk meer nu. 

Als ze echt een driftbui krijgt laat ik haar eerst even uitrazen, omdat het dan geen zin heeft om iets te zeggen. Ze wordt dan vaak alleen maar bozer. Als ze rustiger wordt mag ze bij me komen, of als ze zelf bij me komt. Ik troost haar dan, maar begin niet meer over waarom ze zo boos werd. Vaak lukt het dan wel om haar met boekjes lezen ofzo weer helemaal rustig te krijgen. 

Ik probeer er wel zoveel mogelijk achter te komen wat de oorzaak is van de driftbui of het boos worden. Als ze iets niet mag of stout doet, krijgt ze een andere aanpak dan wanneer ze me iets duidelijk probeert te maken en ik het niet meteen begrijp. 

In een andere ruimte zetten is opzich goed, zodat hij weg is van datgene wat hem zo boos maakt. Maar doe dit dan wel rustig en zonder boos te worden. Ik weet niet hoe oud je zoontje is, maar laat hem proberen te vertellen of aanwijzen wat er aan de hand is. Dan kun je rustig vertellen dat iets niet mag en hem daarna afleiden met iets anders leuks. 

Onthoud dat de driftbuien een manier zijn om zich te uiten. Helemaal als hij nog niet kan praten. 

 

Op het moment dat je peuter over de rooie is zou ik jer niet meer tegen praten, simpelweg omdat je niet meer “binnen komt” wanneer het stressniveau te hoog is. Dan zal eerst het stressniveau omlaag moeten en hoe je dat doet is fijn als dat voorspelbaar en vooral ook kijken wat bij jouw kindje en in die situatie werkt.

Het ene kind zal even moeten uitrazen terwijl het andere kind juist gebaat is bij op schoot pakken. En het kan ook dat bij jou en je man allebei iets anders werkt. Bespreek dit en laat elkaar het dan ook zo doen. Dat een driftbui lang duurt wil niet zeggen dat je het niet goed doet 😉

Maar het beste is die driftbuien een beetje proberen te voorkomen. Ik zou kinderen op die leeftijd zo min mogelijk “nee” verkopen, afleiden met iets anders werkt 9 van de 10 keer ook. Het gaat er naar mijn idee vooral om wat je wilt bereiken, dat ze ergens mee stoppen, dat kan ook zonder dat ze her in de gaten hebben. Maja er blijven natuurlijk momenten dat je wel meteen moet ingrijpen of reageren. 

Wat soms ook goed werkt is juist iets totaal anders doen dan je kind verwacht, maar dat is als ze het “erom doen”. Als je kind heel boos is een muziekje opzetten en gaan dansen of met de hond gaan spelen. 

Echt even kijken wat voor jou en jullie werkt dus, proberen is leren ook voor ons 😉 

 

Succes ermee! 

 

Mijn zoon is pas 14 maanden en gedraagd zich sinds deze week als een 2 jarige. Alles is nee en boos worden als hij z’n zin niet krijgt. M’n man weet ook niet zo wat hij er mee aan moet, dus ik probeer hem gewoon mee te nemen en uit te leggen hoe ik erin sta.

Het is een fase wat erbij hoort en waar ze eigenlijk niks aan kunnen doen. Boos worden hoeft niet, maar dit is wel het moment om duidelijk te zijn. Troosten als hij dat nodig heeft, maar je mag ook echt wel eens zeggen dat het gejank en gezeur klaar moet zijn. 

Ik denk dat je een beetje moet leren wanneer hij welke aanpak nodig heeft.

Ik troost hem, leid hem af, negeer het. Net wat ik denk wat de situatie nodig heeft. En duidelijk zijn zonder er een heel gesprek van te maken. Een kind in een driftbui hoort dat toch niet

Wat veel ouders vergeten is stil te staan bij ‘hoe zou jij zelf behandeld willen worden?’ Negeren is toch het laatste wat wij zelf willen? Je wilt juist gezien worden in je emotie. Begrepen worden…

Die buien kunnen heel heftig zijn. Vanochtend nog eentje met mijn dochter gehad. Onze kleintjes hebben net zoals wij zelf begrip nodig. We gaan allemaal door een hele lastige fase en frustratie wordt vaak via die driftbuien geuit. Je kleintje kan niet anders. Hem of haar boos oppakken en wegzetten is het ergste wat je kunt doen. Ze hebben juist het gevoel nodig dat ze er met deze bui mogen zijn. Veigheid en geborgenheid is ontzettend belangrijk. Ik pas al een paar maanden technieken vanuit compassie, mindfulness en ACT toe. Ik merk dat dit een enorme band schept. En nee, ik ben geen heilige. Ik kan wel rustig en geduldig blijven. Mijn dochter de ruimte, veiligheid en geborgenheid geven. Soms is negeren even nodig, soms juist afleiding om uit die bui te komen. Het ligt er ook aan wat de aanleiding is.

 

Kijk goed naar je kindje en observeer. Geef je kindje de ruimte. Een ander of zichzelf pijn doen is bij ons een duidelijke NEE grens. Verder is een kindje in zo’n bui niet aanspreekbaar. Pas als ze gekalmeerd is neem ik haar op schoot en benoem ik wat ik zag, hoe dit voelde en dat ik het heel vervelend vind dat zij zich zo voelde. Uiteraard bij aanleiding dat iets niet mag vertel ik dat er nog een extra bij en leg ik kort uit waarom. Kort&krachtig. Daarna eventueel gewenst gedrag benoemen. We knuffelen daarna, ik droog haar tranen liefdevol en spelen we even samen. 

Die buien zijn er nu eenmaal. Het gaat erom hoe je ermee omgaat. Sterkte!

[Auteur]

Berichten