Dag allemaal,

ik zit hier echt heel erg mee en het doet mij erg veel pijn dat mijn kind mij bij de voornaam noemt door een bepaald familielid. Heb er echt extreem veel verdriet van want mijn kind noemt mij gewoon geen mama wat ik zo graag zou willen horen. Heeft iemand dit ook gehad en weet je misschien hoe ik mijn kind zo ver kan krijgen om mij alsnog mama te noemen. Ze is 2 jaar en 2 maanden oud. Ik ben al een tijdje bezig met haar echt proberen bij te brengen dat ik mama ben, maar ze zegt het gewoon niet. Ik weet niet meer wat ik ermee aan moet. 

Mijn zoon roept ons ook met regelmaat bij de voornaam. Ik negeer hem dan, totdat hij papa of mama zegt! 

Mijn kinderen zeggen het ook soms dan luister ik gewoon niet. En dan zeggen ze mama!!! En dan zeg ja zo heet ik. 

Voor een peuter is het natuurlijk mega interessant om de naam te gebruiken die iedereen voor jouw gebruikt. Ik,zou aangeven dat jij vindt dat ze je mama moet noemena en dan ook daar op reageren. 

Maar ik heb t gevoel dat ze niet weet wie of wat mama is want mijn schoonmoeder heeft haar meteen mijn voornaam geleerd waar ik zo doodongelukkig van word 

ik roep ook echt de heledag ik ben mama maar ze noemt mij alsnog bij de voornaam en blijft dan maar m’n voornaam schreeuwen totdat ik reageer 

Niet teveel aandacht geven want ook negatieve aandacht is aandacht. De mensen in je omgeving vragen dat ze je mama noemen etc. Op gegeven moment trekt het vast wel bij

Stomme schoonmoeders ook af en toe.. 😉

Ik zou ook gewoon niet reageren tot ze mama zegt. En als ze wel mama zegt extra leuk en snel reageren. Misschien ook leuk om eens wat spelletjes te doen, jij verstopt je en dan moet ze jou roepen en maak je een geluidje. Eventueel samen met je man als het nog wat moeilijk is. En samen boekjes lezen waar in mama genoemd wordt. Zulke dingen. 

Komt vast goed, kan me niet voorstellen dat wat je schoonmoeder haar aangeleerd heeft sterker is dan het alle daagse gebruik van je naam mama. 

Onze oudste noemen ons ook een tijd lang bij de voornaam, vond hij gewoon super interessant. Was zo rond dezelfde leeftijd als jouw dochter nu. Maar ook als ik iets tegen mijn man zei van; “schat, wil je even helpen?” dan noemen mijn zoon ook zijn vader “schat” ipv papa 🙂

Wij reageerden ook bewust niet op de voornaam en mijn man en ik begonnen bewuster elkaar “papa” en “mama” te noemen als hij in de buurt was. Dus “Papa, wil je even helpen?” Ik zei mijn zoontje in die periode ook vaak dat er maar 2 kindjes zijn op de wereld die mama tegen mij kunnen zeggen, hij en zijn broertje. Dan glunderde hij vaak even 🙂

Ondertussen is hij bijna 3 en weet hij heel goed dat papa, mama, de opa’s en oma’s inderdaad ook allemaal voornamen hebben, maar die gebruikt hij amper nog. Hier was het echt een fase van een paar maanden.

Heel veel succes, kan me goed voorstellen dat je hier wel mee zit en hoop dat je kindje je snel gewoon weer mama noemt!

[Auteur]

Berichten