Ons zoontje noemt ons soms papa + naam en mama + naam.

 

Dit komt omdat mijn moeder altijd zei, in kleedkamers zijn veel mama’s dus als je mama+naam zegt weet ik dat je mij roept. Ik vind het daarom belangrijk dat ons zoontje onze voornaam wel kent 

 

Misschien kun je dat eerst als compromis gaan gebruiken. Daarna komt de mama vanzelf wel.

 

En inderdaad wij noemen elkaar onderling ook papa en mama als ons zoontje er bij is.

 

Succes!

Hi.

onze dochter (2 jaar 4 maanden) doet dit ook, vooral bij mijn man. Ze vindt het zelf super grappig. 
Wij zeggen dan vaak, ja papa heet inderdaad zo. En voor jou heet hij papa. Vooral niet teveel aandacht aan schenken, dan gaat het het snelste over.

en wij vinden het ook wel een fijn idee dat ze weet hoe wij heten. Mochten we haar ooit ergens kwijt raken in een winkel oid dan kan ze vertellen hoe haar papa en mama heten. 

Wel vervelend voor je dat je er zo verdrietig van wordt! Ik kan me ook wel een beetje voorstellen hoe je je voelt, alsof je zusje roept terwijl het je kindje is!

is je kind vaak bij je schoonmoeder? M’n advies is om het toch duidelijk maar vriendelijk te zeggen dat je het heel erg vindt. Waarschijnlijk heeft ze niet geweten dat je kindje het zo op zou pakken maar misschien kan ze je helpen het “af te leren”.

mijn schoonmoeder heeft dat ook gedaan met de voornamen noemen van alle grootouders. Sindsdien noemt m’n dochter alle grootouders met oma+voornaam maar wil dat ook niet. Dit heb ik ook aangegeven en sindsdien houdt m’n schoonmoeder er ook rekening mee. Ze vond het gewoon erg grappig en ook onschuldig maar helpt me nu om het weer af te leren. Oma’s hebben nu eenmaal invloed op kinderen, soms minder leuk maarja!

probeer het je niet teveel aan te trekken. Het hoort ook met de leeftijd en op een dag noemt ze je echt mama. Later zullen jullie erom lachen en dan weet je kind echt niet meer dat ze jou geen mama wilde noemen

Mijn kinderen waren een aantal dagen bij m’n schoonouders, omdat mijn man en ik er tussenuit wouden. Dus telkens als wij belden maakte m’n schoonmoeder grapjes van zeg maar (mijn naam dan) en m’n schoonmoeder vond het echt reuze grappig en bleef dat maar telkens zeggen, omdat mijn dochter dat natuurlijk ook riep. Dus mijn schoonmoeder maakte er nadat wij weer terug waren telkens weer grapjes over als ze mijn dochter zag en mijn dochter heeft me nooit mama genoemd, omdat haar dus mijn voornaam is geleerd in die dagen dat we weg waren. Ik hoop echt dat het snel voorbij gaat!! Ze noemt me nog steeds bij m’n voornaam en roept nu naar anderen mama🥺 ik weet echt niet hoe ik het erin moet krijgen bij haar. En heb ook het gevoel alsof ik haar zus ben of vriendin als ze mij bij m’n voornaam roept. Het is m’n eerste kind dus daarom maakt het mij ook erg verdrietig 

Blijf volhouden. Blijf elkaar onderling papa en mama noemen, haal eventueel een boekje waar het woord mama veel in voorkomt en ga spelenderwijs zeggen ik ben mama en reageer er extra positief op als ze je mama noemt.

Wanneer ze je voornaam zegt, niet direct reageren maar vragen wie ben ik ook al weer? Als ze dan zegt mama, positief bekrachtigen en juist dan wel reageren.

 

Ik snap dat het niet leuk is maar dit gedrag heeft ze aangeleerd en dus kan het mama zeggen ook weer aangeleerd worden.

En ik zou schoonmoeder vragen of ze alsjeblieft je gewoon mana wil noemen om de redenen die je hierboven net aangeeft.

 

Succes, ik heb er alle vertrouwen in dat het weer goed komt!

Ze noemt me nu zelfs “tante”😭 omdat ze onze nichtjes en neefjes dat hoort zeggen tegen mij. Heeeeeeeel af en toe noemt ze mij wel mama zo uit het niets. Dat doet mij dan zo erg goed, Maarja dat komt bijna niet voor. Ik loop ook echt de heledag te zeggen wie ben ik. En dan totdat ik mama zeg dan zegt ze mij na. En als ze mama zegt dan zeg ik meteen Jaa, wat is er of dat ik dan reageer op haar. Hopelijk leert ze het gauw om mij mama te noemen. Ik snak er gewoon naar 🥺

Mijn dochter is ook 2 jaar en 2 maanden. Die hoorde andere mensen mij bij mijn voornaam noemen waarna ze mij ook zo ging noemen. Ik reageerde alleen met: nee ik ben mama. En dan schakelde ze eigenlijk meteen weer terug naar mama.

ik hoop dat jouw kindje je ook gauw zo gaat noemen, ik kan me voorstellen dat je dat vervelend vindt. Veel succes.

liefs

Mijn moeder verteld me altijd dat ik haar en mijn vader altijd bij de voornaam noemde. Het ging over toen ik een broertje en zusje kreeg. Ze spraken elkaar aan bij hun voornaam. 

Bij onze dochter zeg ik heel vaak: zeg dat maar even tegen papa, laat dat maar eens aan papa zien, ga jij papa maar even roepen. Andersom gebeurd dat ook met mama. Tegen ons zegt ze papa en mama, maar als we niet snel genoeg reageren, dan noemt ze ons bij onze voornaam. 

Ik heb de tip al vaker gelezen, maar elkaar met papa en mama aanspreken en zo ook over elkaar praten, zal het verschil wel maken. Ik begrijp dat het niet fijn is, maar ze houdt van jou als haar mama en dat is het belangrijkste!

[Auteur]

Berichten