Klinkt alsof ze er gestresst van raakt waardoor ze zo emotioneel reageert.
Hebben jullie haar geprobeerd uit te leggen waarom de baby huilt? Dus als voorbeeld bijvoorbeeld: ach hoor je dat? De baby huilt, ze heeft honger, misschien kun jij een kusje geven en vertellen dat pappa een flesje gaat maken? Wil je mij komen helpen met het flesje?
Uitleggen werkt hier heel goed met heftige emoties, benoemen dat je het zelf ook een vervelend geluid vindt, maar dat het vooral zielig is dat de baby zo verdrietig is. Dat zij een grote zus is en pappa heel goed kan helpen.
Probeer de frustratie en boosheid om te buigen naar iets constructiefs, dat is soms even zoeken, maar vuur met vuur bestrijden werkt niet
En is er tijd voor je dochter om even uit de situatie te zijn? Dus samen met pappa of mamma (zonder baby) even naar de kinderboerderij/bos/strand? Even bijtanken en zien dat zij nog net zo belangrijk is als voordat de baby kwam.
Veel sterkte en ik hoop dat je dochter het snel makkelijker heeft met de situatie