Vorig jaar juli een gepland keizersnede gehad ivm stuitligging.
Ik was totaal niet bang. En er is ook niks om bang voor te zijn! De ruggenprik heb ik niet eens gevoeld. Het gevoel trok uit mn benen en even later begon de keizersnede al. Ook daar heb ik NIKS van gevoeld, ook geen duwen/trekken aan mn buik wat je vaak hoort.
Wel was ik continu extreem misselijk tijdens de keizersnede. Echt extreem. Dat is me erg tegen gevallen en had ik niet verwacht. Ze spoten steeds wel iets in tegen de misselijkheid, maar het was steeds na 30 seconden terug. Hierdoor kon ik mn dochter na geboorte echt niet bij me hebben op de OK. Ik was zó misselijk dat ik genoeg aan mezelf had en steeds half weg viel en erg flauw was. Ik kon haar gewoon niet vasthouden, had er geen kracht voor.
Ik ging naar de uitslaapkamer en mn man en dochter al naar boven. In de uitslaapkamer duurde het ongeveer een uurtje voordat ik alle gevoel weer terug had. Ik vond het eigenlijk alleen maar grappig om steeds te proberen mn tenen te bewegen terwijl het niet lukte, hihi.
De pijn en het herstel erna vond ik wel écht pittig. Ik kon na 2 nachten weer naar huis, maar had mn man wel echt 2 nachten nodig want ik kon in mn eentje bijna niks met de baby… thuis had ik nog een dreumes van 19 maanden oud wat het ook erg zwaar maakte. De pijn is me erg tegen gevallen. Pas na 5 dagen kon ik weer rechtop staan en echt wekenlang amper tillen. Maar als het je eerste kindje is, kun je gelukkig wat meer rust nemen!
Echt, de ruggenprik en de keizersnede valt álles mee! Ik vond de sfeer op de OK kei gezellig en relaxed, we hebben echt gelachen en ik heb me daar erg over verbaasd. Het was een groot feestje! Heb echt genoten!! Maar de misselijkheid en de pijn erna vond ik vreselijk. Hopelijk valt dat voor jou mee! Succes!!!!