Hoi dames,

Ik merk dat ik slecht mijn verhaal kwijt kan in mijn omgeving en hoop met jullie hulp weer terug in mijn zwangerschapsbubbel te kunnen kruipen. Inmiddels ben ik 39 weken zwanger van ons eerste kindje. Paar dagen geleden zijn mijn hond (kleine senior maltezer) aangevallen door een grote loslopende hond. Hierbij is mijn hond erg gewon geraakt en ikzelf ben ook gegrepen omdat ik mijn hond direct opgetild heb toen hij werd gegrepen. Uiteindelijk weg kunnen rennen en het lijkt erop dat fysiek alles in orde komt met mij en de hond. Het gegil van mijn hond en mijzelf achtervolgt mij heel erg, vooral als ik wil gaan slapen. De bubbel waar ik in zat, het aftellen en het ‘goh laat de baby maar komen’-gevoel is geheel naar de achtergrond verdwenen. Ik ben zelfs bang dat de baby nu komt want dat komt voor mijn gevoel erg slecht uit in combinatie met het herstel van de hond en van mijzelf. Ik slaap extreem slecht en ben zeer angstig. Ik maak mij nu al zorgen om na de geboorte met de hond te gaan lopen, of om mijn ouders die de hond opvangen als de geboorte begint. Mijn partner verwerkt dit geheel op een andere manier waardoor ik mij erg alleen voel.
Hebben jullie ervaringen of tips om weer in de bubbel te komen en de focus terug te krijgen op de zeer naderende komst van ons kindje? Ik mis de vlinders in mijn buik…

Wat een akelige situatie zeg. En dan ook nog eens nu je hoog zwanger bent. Zoiets hakt er in. En dat is heel begrijpelijk. En zoals ik je berichtje lees, voel je jezelf heel alleen in dit gevoel. De angsten die je hier aan over hebt gehouden (slecht slapen, bang om met je hondje te gaan wandelen zijn een normale reactie van je lijf op heftige situaties. Het is immers nog maar een paar dagen geleden gebeurd. Je bent hier nog van in shock. 

Het is belangrijk dat je over je angsten kan praten met iemand die je goed kent en die ook begrip toont voor de situatie. Praten helpt. Het haalt de lading er vanaf wat belangrijk is voor de verwerking van wat je hebt mee gemaakt. 

Merk je aan jezelf dat je klachten aan houden of erger worden schroom dan niet om naar de huisarts te gaan. Je moet niet met een onverwerkt trauma blijven rondlopen. 

Misschien is het sowieso al fijn om te vragen of de praktijkondersteuner van de huisarts op korte termijn een plekje voor je heeft? Of ga hierover in gesprek met je verloskundigen. Deel wat je hebt meegemaakt en spreek je angsten uit. Draag dit niet alleen. 

Het zal goed komen. Echt. 😚

Jeetje, natuurlijk is dat heel eng. Ik heb zelf ook honden, en ben ook eens in zo’n situatie geweest. Ik was toen zelf niet gewond, of zwanger. Mijn hond wel. En ik heb daar best wel last van gehad. Durfde ook niet goed meer te lopen in dat gebied. 

Jij bent zwanger en bent zelf ook gegrepen. Dat is nog even heftiger. Hormonen zorgen er ook voor dat je anders relativeert. Ik snap wel dat het zo’n groot gevoel van angst achter laat hoor. 

Ik denk inderdaad dat het goed is om erover te blijven praten met mensen die wel wat begrip tonen. En inderdaad, de huisarts heeft een praktijkondersteuner waar je op korte termijn voor een paar gesprekken langs kunt. Geen echte psycholoog, maar wel laagdrempelig om je verhaal kwijt te kunnen en alles een beetje op een rijtje te zetten. 

Misschien kun je het rondje ook een paar keer met een buur met een lieve hond lopen? Of voorlopig even een ander rondje lopen?

Ik snap ook niet hoe iedereen zn hond maar los laat lopen. Zelf woon ik in het centrum en dan is het best druk met honden in de parken. Je kan van dieren niet verwachten dat ze onder zulke omstandigheden naar elke vreemdeling maar lief zijn. Spanningen ontstaan makkelijk. Bovendien kan een loslopende lieve hond alsnog problemen geven als de aangelijnde hond minder goed met andere honden gaat. Ik wou dat mensen daar eens meer bij stil stonden. Dan kunnen situaties als de jouwe voorkomen worden.

Wat vreselijk voor je!! Ik zou hulp zoeken bij de huisarts oid. Of slachtoffer hulp. Het is nietniks. Veel sterkte!

Wat een fijne reacties, dank!
Ik heb morgen een check bij de VK en zal het daar ook zeker bespreken. Ik ben bekend met angsten, maar nu met alle hormonen is het lastig te relativeren en de juiste tools erbij te pakken. Dus fijn om van jullie naast begrip ook de tips te ontvangen.

Ik kan er met mijn pet niet bij hoe de hond los heeft kunnen lopen. Deze staat bij ons in de buurt bekend als ‘probleemhond’ (verantwoording ligt bij de baasjes in mijn opinie) en mijn hond zag hem niet eens.
Toevallig ook een rondje met de buurvrouw en haar hond gelopen. Dat was wel heftig. Ik besef mij dat er veel tijd overheen zal moeten gaan, zeker nu mijn hond nog niet hersteld is. Dus zal proberen er veel over te praten.
Ik ga vandaag bewust ook even in de kinderkamer tijd doorbrengen om weer contact te maken met de fase waar we nu in zitten en de vlinders weer toe te laten.

Goed dat je er met de VK over gaat praten!

Een aanval van een hond, zeker als zowel jij als de hond gewond zijn is ook een reden om aangifte bij de politie te overwegen. Die nemen zulke voorvallen echt serieus is mijn ervaring en dat kan er voor zorgen dat er op korte termijn een ander huisje voor de hond in kwestie gezocht wordt. Of soms krijgt de hond in kwestie een muilkorf gebod. Het is een rotsituatie en de eigenaar van de hond zal er niet blij mee zijn, maar het is wel een manier waarop je weer veiliger kan zijn in de buurt. Bedenk ook dat jij nu misschien de eerste bent warbij dit gebeurt (misschien ook niet, want probleemhond zeg je?) Maar wie gaat de laatste zijn? Wat als de hond de volgende keer een peuter aanvalt? Wat als er straks een hondje overlijd na een aanval met die hond? Wat wil je doen voor jezelf nu en wat wil je doen voor de mogelijke volgende slachtoffers? Voorzover mij bekend laten ze een probleem hond NIET inslapen, maar zoeken ze echt een plaats met meer ruimte en baasjes met ervaring.

Mogelijk kan zo een officiele stap ook helpen om het verhaal af te sluiten zodat je daarna je energie weer kan richten op jezelf en jullie kleine wondertje.

aanvulling: politie kan ook helpen bij schade vergoeding voor gemaakte dierenarts kosten en je eigen extra kosten. Heb je al een actieve tetanus prik? Zo nee, die wordt sterk aangeraden na een dierenbeet.

Eigenaar is getraceerd door ons en inmiddels aangesproken. Helaas is medewerking ver te zoeken dus ja, wij gaan over op aangifte. Precies om de redenen die je hier aangeeft, we vrezen voor nog meer slachtoffers en deze hond heeft hulp nodig. Jouw reactie geeft hoop dat we serieus genomen worden.

Mijn tetanusprik was nog geldig en ik zit ook aan de antibiotica, samen met mijn hondje. Daarvan mag hopelijk morgen de drain uit één van zijn wonden en zijn we weer een stapje dichterbij herstel.

Nogmaals dank voor de reacties!

Veel sterkte met jullie herstel en alle extra romslomp. Het is niet niks!

Hoi lieve allemaal,
Helaas hebben we gister het moeilijke besluit genomen om ons hondje in te laten slapen. Hij ging ineens erg had achteruit en had enorm veel pijn…
Heel dubbel dat hij de kleine niet zal ontmoeten, maar nu ook geen pijn meer heeft.
Ik heb jullie advies opgevolgd en vrijdag ga ik naar de huisarts. Ik hoop dat ondanks het verdriet de focus op de kleine weer terug kan komen (en de zorg voor mijzelf) omdat de zorg voor een ziek hondje nu wegvalt.

[Auteur]

Berichten