Het zou er wel allemaal bij horen maar wil toch even weten of dit herkenbaar is bij anderen. 
dochterje van bijna 20 maanden wilt echt niet meer luisteren. Het ging super goed we hebben vanaf begin al regels. Opeens wilt ze echt alleen haar eigen ding doen. Hierdoor is eten een drama geworden. Bestek wilt ze echt niet hebben zodra ze een vork of een lepel ziet gaat ze gewoon op de grond liggen. zelfstandig eten zit er dus ook niet in. 

is dit oke? Of moeten we dit echt anders aanpakken?

Deze leeftijd zijn ze erg druk hun eigen indentiteit aan het ontdekken. Ze hebben door dat ze bijvoorbeeld eten kunnen weigeren! Ze weten ook dat als ze nu niet eten er op een later moment wel weer eten komt! 
Het is super frustrerend en probeer zoveel mogelijk positief te blijven benaderen. 
Ik snap dat je graag wil spelen, maar ….

en ik zeg het heeeel mooi, maar ik verlies regelmatig ook mijn geduld!😂

Het avondeten, maken wij geen ding meer van! Hij is nu 2,5 en de ene keeet eet hij zijn bord leeg en de andere keer niet.

Wil hij met zijn handen eten, prima.. wil jij met bestek ook goed! 
wat een peuter/dreumes in zijn hoofd heeft krijgt hij er niet snel uit.

 

heel soms als hij boos is of gefrustreerd vraag ik of hij een knuffel wil! Dit helpt vaak! Of even naar de hal! Dan mag hij zelf terugkomen, als hij klaar is!

 

en uiteindelijk zijn regels ook regels! Het is niet dat alles maar kan! 

 

Ooooh heerlijk!!
Hahahahaha, ik blijf het iedere keer mooi vinden om te weten dat ik niet de enige ben met een kleine deugniet/terrorprepeuter!
Nee, flauwe kul natuurlijk. Het hoort er idd bij, ik sluit me aan bij bovenstaand.
Wij maken met eten ook geen strijd. De ene keer gaat het bord leeg en de andere keer niet. En ja, ook bij ons thuis zijn we gewoon mensen en verliezen ook wij weleens ons geduld!
Verder wel consequent zijn. Als jij nee zegt, is het gewoon nee:)

Herkenbaar, hier een dreumes van 16 maanden. Pick your battles, als hier iets echt niet niet mag, dan houd ik vol, maar sommige dingen ga ik ook bij voorbaat al niet de strijd niet om, zoals tafelmanieren. Liever gezelligheid aan tafel en gezond eten erin, dan netjes met z’n vork oid. Het helpt ook om te noemen wat wel mag, al is het al omdat ik gek word van mezelf die de hele dag ‘nee niet doen’ roept🙈 Heb die van ons bijv ‘klaar!’ geleerd te zeggen als hij niet verder wil eten. Dan gaat het bordje weg en krijgt hij yoghurt. Dat doet hij nu trots ipv alles op de grond gaan gooien en zn stoel wegschuiven bij de tafel. Helpt beter dan steeds zeggen dat dat niet mag en dan leert hij gelijk hoe het wel moet. Je hoeft je in elk geval geen zorgen te maken of het normaal is, klinkt heel normaal en het gaat ooit weer over… (‘Het is een fase’ is mijn helpende gedachte 😉)

[Auteur]

Berichten