Kinderen testen vaak de hoofdopvoeder het meest, om grenzen af te tasten. Dus dat stukje is vervelend, maar wel gezond.. hij voelt zich immers veilig genoeg om de grenzen bij jou af te tasten.
Kopstoten zijn natuurlijk helemaal ruk, om het even plat te zeggen. 15 maanden is wel echt een leeftijd waarop kindjes al heel goed weten wat ze willen, maar dat het lichaam, maar ook de spraak, nog niet ver genoeg is. Waarschijnlijk is dit dan ook een uiting van frustratie, omdat hij dus tegen zijn eigen grenzen aanloopt.
Ik zou inderdaad proberen de kopstoten waar mogelijk te negeren. Natuurlijk zul je een reactie geven als hij je pijn doet, maar probeer je reactie na je reflex gelijk zo neutraal mogelijk te maken. Als hij ergens een kopstoot tegen geeft, niet op reageren en gelijk afleiden (kijk, zie je die vogel vliegen? Daar! Buiten!). Behalve als hij zichzelf zo’n zeer doet dat hij moet huilen. Hij doet het namelijk echt niet om jou te pesten, of omdat hij je pijn wil doen.
Verder veel vragen aan hem stellen als je denkt dat hij zichzelf niet goed genoeg kan uiten. Misschien kan hij erheen lopen/het pakken/aanwijzen. Als hij zich meer begrepen voelt, zal er een hoop frustratie wegvallen denk ik!
Sterkte voor jullie!!