Hallo allemaal,

Ik heb een superlief zoontje die vanaf baby af aan lekker temperamentvol is :-). Ik ben gek op hem, hij hangt ook ontzettend aan mama.
Sinds een tijdje echter, ik denk een aantal weken, geeft hij soms wanneer hij iets niet mag een kopstoot. Hij doet dit ook als ik hem niet vast heb, dan stoot ie zijn hoofd op de grond. Echt persoonlijk lijkt het dus niet, maar als ik hem vast heb dan probeert hij echt doelgericht mijn hoofd te raken lijkt het. Hij is 15 maanden oud.

Ik denk dat het probleem is dat ik juist op hem reageer als hij dat doet want ik schrik en ik word boos. Als hij het op de grond doet dan ben ik bang dat hij zich zeer doet dus dan pak ik hem op. Bij mijn vriend doet hij het niet…

Ben ik dan echt een slechte moeder? Hoe kan ik hier beste op reageren? Rustig blijven hem wegzetten, zo van slecht gedrag negeren? Ik krijg er echt een heel naar gevoel van telkens, omdat het alleen bij mij is.

Kinderen testen vaak de hoofdopvoeder het meest, om grenzen af te tasten. Dus dat stukje is vervelend, maar wel gezond.. hij voelt zich immers veilig genoeg om de grenzen bij jou af te tasten.

Kopstoten zijn natuurlijk helemaal ruk, om het even plat te zeggen. 15 maanden is wel echt een leeftijd waarop kindjes al heel goed weten wat ze willen, maar dat het lichaam, maar ook de spraak, nog niet ver genoeg is. Waarschijnlijk is dit dan ook een uiting van frustratie, omdat hij dus tegen zijn eigen grenzen aanloopt.

Ik zou inderdaad proberen de kopstoten waar mogelijk te negeren. Natuurlijk zul je een reactie geven als hij je pijn doet, maar probeer je reactie na je reflex gelijk zo neutraal mogelijk te maken. Als hij ergens een kopstoot tegen geeft, niet op reageren en gelijk afleiden (kijk, zie je die vogel vliegen? Daar! Buiten!). Behalve als hij zichzelf zo’n zeer doet dat hij moet huilen. Hij doet het namelijk echt niet om jou te pesten, of omdat hij je pijn wil doen.

Verder veel vragen aan hem stellen als je denkt dat hij zichzelf niet goed genoeg kan uiten. Misschien kan hij erheen lopen/het pakken/aanwijzen. Als hij zich meer begrepen voelt, zal er een hoop frustratie wegvallen denk ik! 

Sterkte voor jullie!!

Negeren en zeggen dat doet toch au bij mama of bij je zelf en zeggen kusje geven dat helpt hier negeren alsof er niets gebeurt is ook als iets niet mag en postief omdraaien

Onze zoon deed het ook hele tijd. Pure frustatie als die iets niet duidelijk kon maken of zijn zin niet kreeg. Hij deed het soms echt heel hard dat hij hele bulten had. Wij hebben het eerst een poosje genegeerd en toen egt een aantal x heel boos geweest tegen hem en nu is het ssinds 4 weken echt een stuk minder. Nu denk ik zelfs he hij doet dat niet meer. Hij praat nu ook gewoon stuk beter. Maar dit kunnen ze wel heel lang volhouden. Die van ons denk zeker wel half jaar.

Dochter van 16 maanden stoot ook haar hoofd tegen de grond als ze iets niet mag/ boos is. Als ik haar vast heb gaat ze knijpen/ haren trekken. 

Om het stoten moet ik eigenlijk altijd een beetje lachen  , ik kan er niets aan doen. Maar het helpt haar wel om uit de bui te komen. Soms draai ik me bewust om en loop ik een stukje weg zodat ik het gedrag negeer. En snel afleiden werkt soms ook. 

Als ze gaat knijpen/ haren trekken zeg ik wel heel duidelijk: nee, mag niet! Lief zijn, aaien . Houdt het gedrag niet op zet ik haar direct op de grond en loop ik een stukje weg. 

Bij beide strategieën geven we elkaar daarna een knuffel om het goed te maken. 

Hopelijk heb je hier iets aan 

Hi allemaal, thanks voor jullie reacties. Ik probeer het wanneer het kan duidelijk te zeggen en hem vervolgens weg te zetten. Het lijkt alleen wel dat het steeds erger wordt. Vandaag echt 4-5 keer. Ik word er ontzettend onzeker van, eerlijk gezegd. vraag me af of ik zo’n moeder ben die totaal geen overwicht heeft. Terwijl hij juist het meeste aan mij hangt, dus idd wellicht meer uittest. Ik weet het niet maar hoop dat het snel overgaat.

Hoi,

Ons zoontje deed dit ook, ook tegen de muur. Voornamelijk wanneer hij zijn zin niet kreeg. Wij negeerden het volkomen. Het is puur om een reactie te ontlokken en negatieve aandacht is ook een vorm van aandacht. Door het negeren is dit redelijk snel weer over gegaan.

Dus, mama, geen zorgen, je doet het goed! 😊⚘

Grs, M.

[Auteur]

Berichten