Hi allemaal,

Ik zit momenteel in een situatie waarbij mijn bonuskind van 1,5 jaar in het weekend naar mij en zijn vader komt. Wij merken dat hij de hele dag door onze aandacht vraagt en niet alleen speelt met zijn speelgoed. Als wij met hem gaan zitten op de grond en bijv een toren bouwen met blokken, houdt hij daar zijn minimale concentratie bij en loopt na een paar seconden weg. Hij kan nog niet praten, brabbelt wel volop, maakt dingen duidelijk door te wijzen en zijn emotie te laten zien.

Zelf werk ik in de kinderopvang en heb dit niet eerder meegemaakt op deze leeftijd. Vaak zijn kinderen bezig met het ontdekken van de ruimte en spelen “bewust” met iets wat ze op de grond zien.

Ik ben dus niet bekend met deze situatie. Hij had aan het begin wel last van verlatingsangst, maar nu hij kan lopen, loopt hij dus de hele dag achter ons aan.

Hebben jullie tips hoe we hem kunnen stimuleren tot alleen spelen?

Gr. Mariana

Wellicht zijn er te veel prikkels? Ligt er veel speelgoed in zijn omgeving waardoor hij zijn aandacht niet bij een stuk speelgoed kan houden.

Ik denk ook het verschil met thuis en opvang. Mijn peuter kan goed alleen spelen bij de opvang, thuis moet hij maar net een goeie bui hebben als dat wil lukken. We oefenen het wel en het gaat steeds beter. Toen hij 1,5 was vloog hij ook alle kanten op en kon echt niet lang alleen spelen. Ik zette hem in die tijd wel eens in de box met een doosje rozijntjes als ik bijv even naar de wc moest en in die afgesloten ruimte kon hij dan opeens heel lief zitten spelen. Denk niet dat je echt iets verkeerd doet of dat het een abnormaal kindje is. Zeker als hij niet dagelijks jullie ziet, zal hij helemaal dolgraag jullie volle aandacht willen.

Speelt zijn moeder veel met hem?
Ik merk aan mij zoontje bijna 18 maanden dat concentratie ook kort is maar sinds de kdv steeds langer. Ook nu met boekjes lezen dat die soms boekje uit kan zitten en mee lezen andere x loopt die wat heen en weer ik ga gewoon door. En komt dan kijken of met blokken ik blijf bouwen en hij komt steeds terug nu speelt die mee die ban mij kan wel goed zelf spelen

Ook ik werk in de kinderopvang en heb zelf 2 kinderen, maar echt.. kinderen zijn thuis zo anders dan op de opvang! Thuis huilen en zeuren ze meer, spelen ze minder en zijn eerder verveeld. Zo werkt het gewoon. Op de opvang zie je toch ook dat veel kindjes gaan huilen en drammen en moeilijk doen zodra ze opgehaald worden terwijl ze de hele dag lief waren? Dat is gewoon omdat ze papa en mama zien! Zo werkt het met jouw kindje ook.

Met 1.5 jaar krijgen ze langzaam meer concentratie maar verwacht nog niet dat je kindje al 10min met 1 stuk speelgoed kan spelen, dat hoeft nog helemaal niet.

Hier helpt het om idd weinig speelgoed op het zucht te hebben, zodat ze geconcentreerd kunnen spelen met iets en niet alles overhoop halen en overprikkeld zijn. En aan tafel puzzelen of kleuren of een toren bouwen werkt ook, dan kunnen ze niet weg en dan kunnen ze wel een kwartiertje spelen met iets, omdat ze geen keus hebben 😉

Die van mij is 14 maanden. Loopt nog niet zelfstandig en kan nog niet echt woorden zeggen, enkel op klank wat nabrabbelen. Ik hoor altijd hoe goed ze op de opvang gespeeld heeft en hoe lief ze haar vinden. Nu vind ik haar natuurlijk ook heel lief. Maar eerlijk gezegd speelde ze tussen 6 mnd en 1 jaar veel beter zelfstandig. Nu is het de hele dag hulp vragen met alles. Ze wil niet meer daar staan, maar kan nog niet weer naar de grond. Ze wil met haar loopkar voorbij de blokkade. Het lukt niet om dit blokje in de doos te proppen. Ze wil eten. Ze wil de afstandsbediening. Ze wil naar de tuin. Ze wil. Ze wil. Ze wil. En het gaat met luid volume en erg driftige huilbuien. En ze knuffelt me heel veel. Met kusjes. Erg lief… Maar de hele tijd? Haha, nee dit vind ik geen fijne fase.

Maar zij is ook gefrustreerd. Ze is zich zoveel meer bewust van wat allemaal kan. En wil daarom ook zoveel. Kan zich nergens op concentreren want ze is zo weer afgeleid. Het meeste dat ze wil heeft ze nog hulp bij nodig. Dus zelf spelen zit er nu gewoon weinig in. Ik denk dat het beter gaat als ze wat beter kan lopen, en preciezer dingen kan manouvreren met haar handen, en wat woorden kan zeggen. Ik bereid me voor op nog een paar maandjes dit. 

Het is ook steeds vrolijk papapapaaapaa en huilend of boos mamamamamaa!! Zucht. 

Een boekje lezen, samen een toren bouwen, samen een puzzel maken… Het is maar kort leuk, en haar aandacht is er niet lang bij. 

Ik ga veel met haar naar buiten. Naar de speeltuin of kinderboerderij, of de supermarkt ofzo. Dan zit ze even tevreden. En wat ook nog wel helpt is als ik op de bank zit en een docu kijk (zij kijkt niet mee), dan voelt ze op de een of andere manier dat ik wat minder bereikbaar ben ofzo. Ze klimt af en aan op de bank en er weer af. Gaat naast me blokjes van de ton in de emmer doen, verstopt ze achter de bankkussens en pakt ze weer, gooit ze achter de bank, klimt eraf en pakt ze weer. Veel knuffels halen tussendoor, even keten samen. En zo een half uurtje ofzo. Dit is iets recents, dus ik weet niet hoe lang het stand houdt. Maar dat is mijn kopje thee 😉 

Ik sluit me aan bij eerdere opmerkingen over verschillen tussen hoe je kind zich thuis gedraagt en op de opvang. Maar wat misschien ook een rol speelt…. Hij is nog hartstikke klein (1.5jr) en heeft twee huizen waarbij hij, maak ik uit je verhaal op, vijf dagen in de week bij zijn moeder is. Lijkt me ook dat dat ieder weekend opnieuw weer even wennen kan zijn waarbij het fijn voor hem is om veel nabijheid te voelen van jullie.

[Auteur]

Berichten