Ik doe iets fout geloof ik en weet het niet meer. Ons zoontje is nu 20 maanden en is een pittig kind. Als baby al achter de adem huilen en in het gezicht moeten blazen om bij te komen.. dit ging een poos goed tot eergisteren. Het leek wel alsof hij “out” ging en viel zo naar voren op de grond zonder zich op te vangen. Driftbuien kon ik negeren en kwam hij het al snel goedmaken. De afgelopen 2 weken gooit hij ineens ook zijn hoofd overal tegenaan en ja.. dat doet zeer dus nog harder “echt” huilen. Dit kan ik niet negeren. Dit was dus ook de reden waarom hij zo overstuur was, omdat hij zijn hoofd tegen de handgreep gooide van het keukenkastje. Wat moet ik nu doen? Ik durf bijna niet meer te negeren en neig bijna tot meer toegeven om herhaling te voorkomen. Ik ben erg geschrokken, maar er zijn ook grenzen.
Komt dit gedrag vaker voor?

Ik zou eerlijk gezegd sowieso niet voor negeren gaan, is persoonlijk hoor en iedereen moet vooral doen wat bij hem of haar past maar nu het bijna niet meer mogelijk is werkt een andere methode voor jou misschien ook beter? 

https://www.mamabaas.be/content/vier-redenen-om-driftbuien-van-peuters-niet-te-negeren-te-bestraffen

In dit artikel vind ik heel goed omschreven staan waarom je een driftbui beter niet kunt negeren.  Verder geen advies sorry, veel succes!

Ik ben ook niet van het negeren. Hier komt een driftbui vaak doordat ze iets niet mag wat ze graag wil, of omdat ik probeer te helpen terwijl ze het zelf wilde doen. En ik snap de frustratie en boosheid heel goed. Op die leeftijd kunnen ze de emotie nog niet zelf reguleren. Het verdriet en de emotie is echt. Natuurlijk hopen ze dat het alsnog mag. Maar ik geloof er niet in dat stikken in het huilen en jezelf pijn doen is om je te manipuleren. Dus ik haal haar uit de situatie en troost haar. Ze mag het niet alsnog doen. Dus ik haal haar uit de situatie, zit bij haar tot ze rustiger wordt, let op dat ze zich niet bezeert, en troost haar dan. Dan vertel ik haar dat het inderdaad zo vervelend is dat het niet kan. En als laatste geef ik een alternatieve bezigheid. Het is wel opletten om niet over elk dingetje strijd te beginnen, pick your battles zeg maar. Als het niet al teveel kwaad kan denk ik wel eens, nou deze driftbui sla ik even over. Zeker als ze er net een had, schiet ze zo weer in de volgende. 

Hier ook zo 1 gehad. Idd eventueel even met hem gaan zitten. Ik snap dat je boos bent. Hier heeft ie ook zeker wel es met bult op hoofd gelopen en regelmatig nog met blauwe plek

Hier een dreumes van 22 maanden. Ik ga vaak bij hem op de grond zitten tijdens een driftbui. Meestal komt hij dan vanzelf troost zoeken en kruipt hij op me. “Heen een weer wiegen” van links naar rechts helpt hem rustig worden. Daarna vertellen wat niet mocht en iets anders gaan doen.

Mijn broer had vroeger driftbuien waarbij hij zijn adem in hield en hij helemaal blauw werd. Erg akelig om te zien, maar huisarts gaf aan dat hij in het ergste geval flauw valt. Lichaam reset zich dan, dus dan ademt hij vanzelf weer door

Ik sluit me aan bij hierboven. Je hoeft het niet te negeren, ik geef m’n peuter dan vaak juist een hele stevige knuffel (een bear hug noemen we dat thuis). Hij krijgt niet z’n zin met een driftbui, maar ik help hem wel door de boosheid heen. Zeg dan ook dingen als: ja ik snap dat het stom is dat dat niet mag van mama en je nu boos bent. En probeer vervolgens met een grapje of iets anders af te leiden. Vaak is het een moment waarop onze peuter moe is of een drukke dag heeft gehad met veel prikkels, dus kan hij er niet heel veel aan doen dat het eruit komt in zo’n bui. Zolang de driftbui niet iets oplevert (iets mogen wat je eigenlijk had verboden), zal het vanzelf wat beter worden denk ik. Succes want het klinkt lekker makkelijk dit, maar in het moment is het natuurlijk voor elke ouder lastig en zoeken hoe je met je peuter om moet gaan op zo’n moment!

[Auteur]

Berichten