Dames,

hoe hebben jullie de komst van jullie tweede kind ervaren? 

ik zou het heel fijn vinden als jullie eerlijk zijn… dus ja ik hoor ook graag het negatieve en niet alleen maar het mooie want dat kinderen naast heel veel werk ook nog hee lief zijn snappen we natuurlijk allemaal. 

net zoals bij onze dochter hoorde wij alleen maar roze wolk verhalen over hoe geweldig het ouderschap wel is en hoe zaligmakend het hebben van een kind is. 
onzin ben ik achter gekomen… het is echt niet allemaal geweldig en leuk. 

Wij ervaren het juist als enorm zwaar! De gebroken nachten, het opvoeden, wij hadden helaas ook een echte huil baby … het legt een enorme druk op onze relatie.. nog steeds ondanks dat we enorm veel van elkaar houden en echt niet zomaar opgeven… wij zijn in het afgelopen jaar echt 5 jaar ouder geworden :p

Onze dochter is nu 10 maanden en we hebben het weleens over een tweede maar van de gedachten alleen al raken we een beetje onrustig en aangezien we het met de eerste al zo zwaar lijken te hebben kiezen we daar natuurlijk nu niet voor maar ik ben wel benieuwd! 

hoe ervaarde jullie de keuze en de komst van een tweede en wat heeft dat met jullie als individu gedaan? Vertel vertel vertel! 

De eerste weken moest mijn dochter niks van haar broertje hebben en moest hij terug bij mij in de buik. Hij was 4,7 kilo en ik was maar 10 kilo aangekomen dus ik snap überhaupt niet hoe dat ooit heeft gepast. Maar na 6 weken vond ze haar broertje heel leuk lief en aardig. Tot een maandje of 10 toen werd ze stikjaloers omdat hij ook aandacht begon te vragen. Ze is nu 4,5 en het is nog niet over. Het eerste jaar was heel zwaar want hij had koemelk allergie icm reflux dus we moesten vaak naar de huisarts en het ziekenhuis. Toen hij 1 werd was hij eroverheen gegroeid en sindsdien is mijn zoontje wel een heel rustig / tevreden kindje. Dus we hebben 17 maanden geleden toch besloten om voor een 3de te gaan helaas nog zonder resultaat 

Mijn kinderen zijn 4 en 6 jaar en 3 maanden. Ik vond het eerste jaar van nr 2 echt wel pittig. Hij heeft de eerste 10 weken non stop gehuild. Ik voelde me tekort schieten naar nr 1. Sowieso vond ik het lastig omdat ze allebei nog zo totaal afhankelijk van je zijn. En de slaapjes komen niet echt overeen waardoor je er de hele dag door wel een in bed hebt liggen. Ik laat nu expres alle positieve punten van twee kinderen dicht op elkaar hebben weg 😉 Nu we ons derde kindje hebben ervaar ik meer ruimte voor de baby (ondanks de gekke situatie de afgelopen tijd en dat de oudste twee nauwelijks op school zijn geweest de afgelopen drie maanden). De andere twee zijn gewoon groter en zelfstandiger, dat is wel fijn. Hopelijk heb je hier iets aan!

Hier zit er 20 maanden leeftijdsverschil tussen mijn dochters. De oudste heeft nooit moeite gehad met het accepteren van haar zusje. Ze zijn nu 2.5 jaar en 9 maanden en de oudste kan zich de periode dat ze nog enigst kind was, niet meer herinneren. Dus dat is wel het voordeel met weinig leeftijdsverschil.

Ik vind 2 kindjes wel keihard werken. Het gaat echt 24/7 door. De jongste was ook een baby die erg veel huilde, na maanden tobben bleek ze refluxziekte te hebben, kregen we andere voeding en kwam er meer rust. Maar de eerste 6 maanden was echt afzien, we sliepen serieus maar 3 uurtjes per nacht, maandenlang. We gingen er echt bijna aan onderdoor. En dan heb je natuurlijk nog een peuter die om 6.30 naast haar bed staat en ook aandacht wilt, dus bijslapen met een tweede kindje is echt voorbij. De jongste slaapt pas door sinds ze 8.5 maand is, dus pas sinds 1 maandje is er eindelijk meer rust hier.

Er zijn dagen dat ik amper aan mn huishouden toe kom. De oudste gaat 1 ochtend naar de peuterspeelzaal en dan doe ik tijdens het ochtendslaapje van de baby zo’n beetje mn hele huis schoonmaken haha. Ze vindt de peuterspeelzaal heel leuk en ik ben heel blij dat ze daar 1 ochtendje heen gaat, dat geeft mij de tijd om in huis te werken.

Het is ook gewoon weer even zoeken naar een nieuw ritme omdat de jongste moet slapen en flesjes moet. Ik ga graag op pad en naar buiten, dat heeft mn peuter ook echt nodig. Maar sommige dagen kan ik pas om 11.30 naar buiten, omdat je toch rekening moet houden met de baby.. dat wordt natuurlijk beter als ze ouder wordt, maar het eerste jaar ben je gewoon nog heel erg gebonden aan die slaapjes/voedingen.

Ik ben ook heel blij als de jongste eenmaal 1 jaar is en nog Maar 1x slaapt, dan wordt alles alweer zoveel makkelijker.. maar het eerste jaar moet je gewoon even doorheen! 

De oudste is nu dus 2.5 jaar en alles is alweer zoveel makkelijker met haar. Ze praat, snapt wat ik zeg, kan een poosje zelf spelen en een half uur voor de tv hangen. 

Is het me waard? JA! We willen zelfs graag nog een 3e kindje in de toekomst. Dus dat zegt genoeg. Maar dat betekent niet dat het moederschap makkelijk is, het is gewoon keihard werken met 2 ukkies! 

 

Daarnaast is de 2e geboren met een keizersnede (ze lag in stuit) Dit weet je natuurlijk niet van tevoren, ik vond het vreselijk. De keizersnede zelf vond ik niet erg, maar het herstel vond ik echt kei zwaar met nog een kindje van 20 maanden in huis. Mijn oudste snapte niet dat ik haar niet kon tillen, ze was echt nog te jong om dat te snappen. Die eerste 6-8 weken na de bevalling vond ik echt heeeel zwaar. Wat heb ik toen veel gehuild… 

Achteraf is alles natuurlijk goed gekomen maar wat ben ik blij dat dat allemaal achter de rug is en de jongste alweer 9 maanden is 😉 

Wat goed dat je vraagt om alle soorten verhalen. Hier een best positief verhaal. Nu 2 meiden, bijna 2 en bijna 3 maanden. Ze schelen 19,5 maand dus best dicht op elkaar.

Ik vond de zwangerschap erg zwaar met nog een kleine rondlopen die vaak getild moet worden. Vanaf de bevalling vond ik alles eigenlijk best makkelijk. Ik vond de overgang van 0 naar 1 een stuk pittiger. Toen was ik zrlf ook onzekerder en wilde ik meer alles volgens het boekje doen. Nu heb ik meer rust. Nu moet ik ook wel zeggen dat mijn 2e dochter een best makkelijke baby is. Ze heeft de 1e 6 weken veel in de draagzak geslapen en zo kon ik lekker naar buiten met 2 kinderen. En nu slaapt ze 2x in dr bed en 1x in de draagzak en ze slaapt van 7 tot 7 met 1 voeding dus ik heb geen slaaptekort. 

Ik hoop voor je dat de 2e makkelijk zal gaan, ik vind het in ieder geval alles meevallen. 

En ja,  natuurlijk is het hier ook weleens chaos en niet leuk als ze allebei huilen of als ze zich tegelijk onder poepen of moe zijn ofzo. Of met voeden van de jongste. Maar over het algemeen geniet ik er dus wel van!

Om me heen hoorde ik verhalen dat een 1e kind enorm zwaar was. Met de eerste heb ik alleen maar op een roze wolk gezeten, maar toegegeven: die was ook gewoon erg makkelijk. Van de 2e zei mijn omgeving dat je “die er zo bij deed” en dat viel enorm tegen. Kortom: het verschilt per kind, zwangerschap, omstandigheden (2e kind heeft bijna een maand op neonatologie gelegen). En onderschat ook de invloed van je hormoonhuishouding niet! Maar ook voor een 2e geldt uiteindelijk dat je er heel veel voor terug krijgt 😉 vertrouw op jullie gevoel, en helemaal klaar ben je er nooit voor 🙂

Hai.

Wij hebben 2 dochters met 19 maanden leeftijdsverschil. Onze oudste is vanaf het begin heel erg dol op haar zusje. Dus wat dat betreft perfect. 
Wat ik zelf heb gemerkt is dat ik het vooral de eerste 5 maanden ongeveer heel pittig vond. Qua nachten ging het goed (slapen allebei door, sinds ze een week of 6 zijn), maar overdag was het heel druk. De slaapjes liepen niet gelijk, geef je de jongste net een fles, wil de oudste eten/drinken of iets anders hebben wat ze niet zelf kan.
Nu is de jongste 7 maanden en loopt het hier allemaal weer lekker. Goed ritme te pakken en veel meer rust. Stiekem denk ik al weer aan een 3de 😉 

Het is denk ik belangrijk om je te realiseren dat je een 2de er (in de meeste gevallen) niet zomaar even bij doet en dat het tijd kost om de nieuwe situatie weer op orde te krijgen.

daarentegen krijg je er wel ontzettend veel liefde en geluk voor terug! 

 

[Auteur]

Berichten