Hoi!

Ons meisje van bijna 22 maanden sliep altijd zelfstandig in haar bedje zonder problemen. En klokje rond zonder s’nachts wakker te worden.

Maar wat ons nu overkomt: Ze werd 12u snachts wakker en wilde uit bed en krijsde heel hard. En we kregen haar maar niet meer in slaap. We hadden alles uitgesloten wat het kon zijn, maar echt geen idee. Wij waren zelf zo moe ervan dat we haar maar tussen ons in hadden gelegd, voor het eerst ooit en ze sliep meteen.  Probleem volgende dag dat ze bij het in bed leggen al meteen krijsde en niet wilde slapen. We hebben haar om de kwartier weer plat gelegd maar ze wilde niet. Ze wees steeds naar ons bed, dus na een uur lang brullen legde we haar maar weer in ons bed en ze was zo vertrokken.  Ik hoef er ook niet bij te blijven liggen, alleen begin en daarna slaapt ze door.

Maar dit moet dan toch geen gewoonte worden? Help!

En een peuterbed is toch nog te vroeg lijkt me?

Wie herkent dit of op deze leeftijd en hoe zijn jullie er vanaf gekomen?

Thanks 

Herkenbaar! Wij hebben dit dus al 6-8 weken vanaf maand of 22. Ook uit nood een campingbedje bij ons neergezet 2 dagen heerlijk geslapen, maar dat is toch niet de situatie. Ik kan je de oplossing niet vertellen hier is het ook krijsen rond 00:00 en rond 03:30 pas weer slapen. Onze dochter geeft ook aan bang te zijn in het donker etc. er speelt op deze leeftijd weer een zware verlatingsangst op.

Hier exact hetzelfde! Slaapt nu ook al bijna 2 weken tussen ons in. Wij waren op een gegeven moment zo moe dat we dachten naja op deze manier slaapt iedereen in ieder geval.

Merk ook bij het wegbrengen naar de opvang dat het afscheid gepaard gaat met veel tranen. Dat was al bijna een jaar niet meer zo!

Wij gaan er maar vanuit dat het een (verlatingsangst)fase is en ook weer over gaat en tot die tijd maar even zo. Is iedereen in ieder geval uitgerust in de ochtend;)

Hier begon dat rond 18 maanden ook. Onze dochter is nu 26 maanden en het is nog steeds niet voorbij..

Er zijn weken dat ze prima in slaap valt in d’r eigen bed en gewoon doorslaapt. En soms zijn er zomaar 5 avonden op rij dat het drama is. Na 30 minuten terug leggen etc, nemen we haar ook in ons bed en dan slaapt ze direct. Zodra ze slaapt, leggen we haar over in haar eigen bed en dan slaapt ze verder.

We hebben de afgelopen maanden aaaalles geprobeerd, maar ons er nu maar bij neergelegd. Alles wat we hebben geprobeerd, leek even te helpen maar na een paar dagen toch niet meer. We werden er zo moedeloos van. Dus nu accepteren we het maar. Elke avond dat ze braaf gaat slapen is een overwinning.

Een enkele keer wordt ze wakker en accepteert ze echt niet dat we haar terugleggen in d’r eigen bed. Dan slaapt ze een hele nacht tussenin. In de praktijk gebeurt dit eens per 2 a 3 weken, dus zolang het bij die frequentie blijft vind ik het nog wel te overzien. Ik ga ervan uit dat het heus wel een keer stopt zodra ze 2.5 a 3 jaar is.

Mijn oudste is nu bijna 4 en heeft dit noooooit gehad en nog nooit een nacht bij ons geslapen, dus geen idee waarom het ene kind het wel doet en de ander niet.. succes!

O en tussen de 18 en 24 maanden was het ook wel extremer dan nu. We merken dat het de laatste 2 maanden beter gaat, sinds haar verjaardag.

Tussen 18 en 24 maanden waren 5 van de 7 avonden/nachten drama, vanaf 24 maanden is dit nog maar 2 van de 7 avonden. Dus er lijkt al verbetering in te komen nu ze wat ouder wordt! 😉

Ook hebbe we vanaf 20 maanden het middagslaapje ingekort naar max 1.5 uur en vanaf 24 maanden max een uur. Daar doet ze het goed op. Slaapt ze langer in de middag, is het s avonds 22.00 voor ze slaapt. Zelfs met het middagslaapje van 13.00 tot 14.00, slaapt ze niet voor 20.30 in de avond!
Voor een kind van net 2 slaapt ze eigenlijk heel weinig, maar het is niet anders. Ze geeft blijkbaar écht niet meer nodig, want elke avond feest tot 22.00 of later is ook behoorlijk gedoe.

Heel herkenbaar.
Onze zoon van 25 maanden begon ook ineens te krijsen, en s nachts regelmatig wakker worden.

We lieten hem niet bij ons slapen, maar bleven dan bij hem op de kamer zodat hij zich niet alleen voelde. En dan telkens iets verder van z’n bed af bewegen, uiteindelijk de gang op. Dan had hij nog steeds hysterische buien, troosten we hem en starten we opnieuw met hem in bed leggen en steeds meer van hem af te bewegen.
We zijn nu op een punt dat we meteen van de kamer af kunnen, maar hij heeft het wel nog nodig dat een van ons op de bovenetage blijft.
’s nachts wordt hij helaas ook nog wakker. Doordat we hem consequent terug in bed blijven leggen, worden deze nachtelijke “uitjes” ook steeds korter.

Het is heel pittig (vooral nu ik zelf 36w zwanger ben) maar we zetten door en merken na twee weken echt wel vooruitgang.
Hou vol! Je staat er niet alleen voor.

En denk maar zo..over tien jaar krijgen we ze nauwelijks het bed uit :p

Oh wow grappig te lezen dat het bij velen rond die tijd gebeurd.

We hadden haar s’nachts ook geprobeerd terug te leggen, ene keer werd ze er wakker van en bij een 2e poging werd ze s’nachts toch weer wakker in haar bed en werd het weer een latertje met veel gebrul. En als ze gewoon in ons bed blijft hebben we allemaal een goede nachtrust en heb ik ook zoiets van we laten het maar even zo haha.

Ook bij opa en oma sliep ze altijd heel makkelijk in der ledikantje daar, was benieuwd of ze daar wel wilde slapen. Maar ook daar wilt ze niet in der bedje maar op het grote logeerbed.

Maar dat bij der bedje zitten en steeds verder af zitten is ook wel iets wat ik nog wil uitproberen.

Ben benieuwd!

 

 

[Auteur]

Berichten