Dag moeders,

Ik ben moeder van een zoontje die over een aantal maanden 2 wordt. Sinds een aantal maanden zitten we in rustiger vaarwater wat betreft de zorg rondom hem en het begint nu weer te kriebelen om voor een tweede te gaan. 

Als ik terug denk aan mijn bevalling en het eerste jaar slaan echter alle twijfels toe. En dan druk ik het zacht uit, vond het op verschillende momenten echt traumatiserend en krijg kippenvel als ik er aan terug denk. Mijn zoontje had veel gezondheidsklachten waardoor we zeker 1,5 jaar doorwaakte nachten hadden met veel ziekenhuisbezoeken. Ik had een terror bevalling, met ernstige fluxus en spoedingrepen na 30 uur lang weeën. Dat is gelukkig allemaal achter de rug, maar de gedachte om het opnieuw mee te maken schrikt af. En dan gelukkig niet eens de bevalling zelf, daar kan ik ondanks alles redelijk goed op terug kijken. Maar vooral het eerste jaar is iets waar ik tegen op zie en de vorige keer flink heb onderschat.

Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen met de komst van een tweede. Viel het jullie mee of tegen? Wat vonden jullie van de overgang van 1 naar 2?  Zijn er dingen waarvan je zegt; dat heb ik overschat of onderschat?

Ik besef dat ik zelf de keuze moet maken en elke situatie anders is. Maar ervaringen zijn welkom :)

 

 

Hoi Pimpelmees! Lastig hè, als gevoel en verstand elkaar tegenspreken… Toevallig kwam er een tijd geleden een soortgelijk topic voorbij: https://www.oudersvannu.nl/forums/onderwerp/een-tweede-kind/

Zoals ik hier ook heb gezegd vond ik de overgang van 1 naar 2 zwaarder dan van 0 naar 1 kind, maar het verschilt per situatie en per kind. Op dit topic staan ook mensen die het precies andersom hadden. Het gaat over verwachtingen en over dingen die je nooit van tevoren kunt weten, zoals hoe de bevalling nu gaat, hoe je oudste erop reageert en hoe het nieuwe kindje zou worden. Over het algemeen ben jij zelf wat relaxter omdat je het allemaal al een keer hebt meegemaakt. Iets wat echt wel anders is, is dat je niet meer kunt slapen als je baby slaapt omdat je er dan nog één hebt rondlopen. Het blijft een grote sprong in het diepe 🙂

Ik wens je heel veel succes met je beslissing!

 

Ha ik ben ook benieuwd! Mijn dochter is bijna 2 en ik ben nu 3 mnd zwanger van de 2e. Mijn bevalling was lang en zwaar en het eerste jaar was ook echt niet geweldig met een huilbaby.. maaaaaarr ik geniet nu mega van dr en ik denk dat het vast niet weer zo zal zijn dat ik een huilbaby krijg (hoop ik maar). Tav de bevalling zegt iedereen dat ‘de weg al is aangelegd’ en dus beter zal gaan. En ik ben denk ik idd relaxter als ouder met een tweede, minder onzeker. Dus ik durfde het wel aan! En als het weer pittig is: so be it, dan bikkelen we er wel weer door toch? Als ik nu mijn dochter zie, dan kan ik zo van dr genieten, dat wil ik graag een tweede keer.. succes met je beslissing!

Tsja.. ik denk dat het er ook heel erg aan ligt hoe het gelopen is met je eerste. Als ik jouw verhaal zo lees snap ik dat je twijfelt!

Mijn eerste bevalling was alles behalve fijn en met een lange nasleep. Maar onze dochter deed het super. Een heel vrolijk tevreden meisje dat veel sliep. Dat maakte ook dat toen ik weer een beetje op de been was ik graag voor een tweede wilde gaan.

De tweede zwangerschap vond ik zwaarder. Rusten was er niet echt bij met een dreumes/peuter (net 2 toen de tweede werd geboren) en ik moest haar ook nog best veel tillen. De bevalling werd bij mij een geplande keizersnee en dat was zalig vergeleken met mijn eerste bevalling en het herstel was vergelijkbaar, maar makkelijker omdat ik het van te voren wist.

De eerste weken met een baby vond ik weer pittig en als je dan eindelijk sliep werd de peuter wakker. Maar verder vond/vind ik het vooral veel gezelliger. De tijd vliegt voorbij met die twee.

Hier 2 meiden met 21 maanden leeftijdsverschil. Ze zijn nu 3 jaar en 14.5 maand.

Ja, ij vond de overgang van 1 naar 2 best pittig. Idd nooit meer echt rust voor jezelf, altijd een kind dat wakker is overdag en s nachts ook. Uitslapen is definitief voorbij, altijd is één van de twee wel om 6.00 wakker…

Mijn tweede bevalling werd een geplande keizersnede ivm stuitligging en dat vond ik toch wel echt zwaar met nog een dreumes in huis die ik niet mocht tillen en amper iets kon uitleggen. Die eerste 2 maanden vond ik super zwaar, ik kon mezelf amper redden met de kids overdag.

Maar ik zou het weer zo doen. Het is zó gezellig, 2 kindjes! Met 1 kindje vond ik het vaak maar saai en keek ik de uren op de klok weg. Met 2 kinderen vliegt de dag voorbij. Ze hebben het samen echt heel gezellig en de tweede wordt veel meer vermaakt door haar zus, wat ideaal is. 

Wel ben ik blij dat de jongste ondertussen alweer 1 jaar geweest is, alles wordt weer wat rustiger nu En ik ben blij dat het gedoe met flesjes en slaapjes een beetje voorbij is. Ik kan weer wat makkelijker de deur uit met ze. 

Of je nu voor een leeftijdsverschil gaat van 1 jaar of 4 jaar tussen je kinderen, ik denk niet dat het uitmaakt. Je stort je erin en er zitten altijd voor- en nadelen aan! Het ideale leeftijdsverschil bestaat niet!

Natuurlijk is de overgang van 1 naar 2 kinderen zwaarder. Ik merk dat ik continue in de weer ben. Een kind helpen en dan weer de volgende. Laten we zeggen dat je druk in de weer bent. 😊 Mijn kinderen verschillen ook maar 1 jaar en 8 maanden dus dicht op elkaar. Maar ik vind het zeker niet dat 1 + 1 = 3 is hoor! Overgang van geen naar 1 kind vond ik persoonlijk heftiger. Je leven is nu al ingesteld op kinderen. Maar het is natuurlijk allemaal heel persoonlijk.

Dank voor jullie reacties, heel fijn! En ook bedankt voor de link BH-tje!

Terecht punt wat je zegt over het leeftijdsverschil CvB!! De ideale bestaat niet. Daar op zitten wachten heeft ook geen zin; als ik een tweede wil zal ik er toch ff doorheen moeten bikkelen, de eerste periode (mochten er weer zoveel complicaties zijn). En ik krijg zeker spijt als ik het laat vanwege de ervaringen tot nu toe, dat weet ik ook zeker. Ik zie om me heen vaak genoeg dat het (gelukkig) echt anders kan. Hopelijk is het ons nog eens gegeven!

 

Wat betreft je bevalling kan ik je echt aanraden om ergens emdr te gaan doen. Dat heeft mijn beeld en gevoel bij m’n eerde bevalling veranderd van ‘wat een hel dit nooit meer’ naar ‘wat een pech dat alles mis ging, dat gebeurt echt niet nog een keer’. Uiteindelijk krijg ik nu alsnog een geplande keizersnede ivm medische redenen, maar ik ben alsnog heel blij dat ik het verwerkt heb. Via emdr.nl zie je waar goed getrainde therapeuten werken. Ik heb het gedaan bij iemand met een praktijk speciaal voor mama’s en dat was heel fijn, maar hoeft niet per se. Verder moet mijn tweede nog geboren worden, dus kan ik je nog geen ervaring delen haha ik ben benieuwd wat me te wachten staat 😉

Herkenbaar wanneer voor een 2de…

Zelf heb ik nu gesprekken om te praten over die periode bevalling/kraamweek/periode daarna. En dat helpt me wel om er minder tegenop te zien mocht het weer zover zijn als het ons is gegeven 

[Auteur]

Berichten