Hallo,

Ik ben momenteel 33 weken en 4 dagen zwanger.

Mijn kindje is te klein (p2) en hij wordt geschat op 1785 gram. De doorbloedingen van de navelstreng zijn verhoogd maar stabiel voor nu. Ik mag elke dag thuis een ctg maken en 2x in de week na het ziekenhuis. De ctg’s zijn tot nu toe ook nog goed. Ze willen me met 37 weken inleiden, maar we mogen in onze handen knijpen als we dat gaan redden. Op dit moment is er elke dag 1 dat hij in de buik zit, als ze zien dat de conditie van baby achteruit gaat gaan ze hem natuurlijk halen.

Nu hebben ze ons gevraagd of we mee willen doen met Drigitat randomisatie onderzoek. 

In dit onderzoek gaan ze kijken of het beter is om de baby vanaf week 34 te gaan halen of dat het beter is om de baby t/m week 37 te laten zitten, mits de conditie van de baby het toelaat natuurlijk ( dit is de standaardbehandeling) 

Als je er voor kiest om mee te doen, dan krijgen we over 2 jaar een ontwikkelingsonderzoek en daaruit kunnen ze zien wat uiteindelijk de beste keus is voor de mensen die hetzelfde meemaken als wat wij nu meemaken. 

dit onderzoek word gedaan bij veel ziekenhuizen in Nederland en ze verdelen de mensen in 2 groepen en gaan ze loten welke groep je zit:baby vanaf 34 weken halen of zolang mogelijk blijven zitten.

Nu vinden we dit best een lastige keuze. Wat is het beste voor het kindje op dit moment. 

Zijn er meer mensen die dit meemaken of hebben meegemaakt? En wat zijn jullie ervaringen?

 

 

 

Hoi, bij mij was de doorbloeding na 30 weken steeds op de grens en mijn zoontje is met 35+5 weken spontaan geboren met 43 cm en net geen 1.9 kg. Hij had dus een groeiachterstand van ongeveer 3 weken. 

Bij de geboorte bleek dat de placenta erg klein was en de navelstreng was heel dun. Blijkbaar was mijn zoon na 30 weken te groot voor de placenta. Verder geen gbs bacterie of andere infecties gevonden 

Hij is nu 21 maanden oud. Nog steeds klein maar gezond en dat is belangrijk 🙂 

Ik heb zowel de laatste weken van de zwangerschap als het eerste jaar vol spanning gezeten. Ik zou geen onderzoek laten doen. Genoeg afspraken bij de kinderarts, het consultatiebureau, de osteopaat en fysio gehad. Ik had iedere week wel een afspraak staan. 

 

Fijn dat alles goed is, merk je nog wat dat hij iets te vroeg is geboren? Bij mijn zijn de doorbloedingen van de hersentjes echt verhoogd ( heel soms is het iets minder) ze hebben 1x gezien dat de doorbloeding in de hersens ook verhoogd was ( dus hij was al bezig met alle voedingsstoffen naar de belangrijke organen te vervoeren zeg maar) maar dat is nu weer goed. 

De ene keer denk ik, we moeten mee doen met onderzoek en als we uitgeloot worden, word hij zeker beter in de gaten gehouden en kunnen ze sneller ingrijpen als er complicaties zijn. Krijgt hij genoeg voedingsstoffen binnen om te goed te groeien.

De andere keer denk ik dat het beter is om hem nog zo dicht mogelijk bij me te houden, omdat hij het nu nog ” goed?” Heeft in de baarmoeder. 

In het ziekenhuis zeggen ze er is geen slechte keus en geen goede keus. Want niemand weet wat beter is. 

Nee, ik merk er eigenlijk niet zo veel van. Toen de bevalling eenmaal op gang was, was het even spannend of de longen al rijp zouden zijn. Ze waren te laat voor longrijpers en weeën remmen kon ook niet meer.

Uiteindelijk niets aan de hand. Hij had alleen geen vet op zijn lichaam en moest hierdoor op een warmtebed. Een soort verwarmd bed. Een couveuse was niet nodig. In die 10 dagen in het ziekenhuis heeft hij leren drinken en de eerste dagen kreeg hij heel veel vitaminen toegediend via een infuus.

Waar ik wel last van heb gehad is dat hij geen kracht had om mijn borst aan te happen. Toen hij dat wel kon had ik bijna geen melk meer ondanks dat ik dagelijks aan het kolven was. 

Hij ging wat later rollen, staan en lopen. Voor 18 maanden is er niets aan de hand en mijn zoon ging met 16 maanden lopen. Heel de wereld om mij heen vond dat dit met 12 of 13 maanden al moest, maar zij begrijpen niet dat 5 weken missen in de moederbuik eigenlijk een groot achterstand oplevert.

Ik vond het erg fijn dat de fysio en kinderarts hem zo goed in de gate hebben gehouden. Wanneer de fysio merkte dat hij meer ondersteuning of hulp nodig had kwam ze vaker bij ons thuis. Hij ontwikkeld zich nu volgens zijn leeftijdsgenoten.

Ik ben blij dat ik het aan mijn lichaam heb overgelaten, maar ook ik had gevraagd of ik met 37 weken ingeleid kon worden. Als hij meer dan 2 kilo zou zijn, dan mochten we eigenlijk al naar huis. Ik heb de dagen in het ziekenhuis als zeer stressvol ervaren.. Het is een zware periode. Hopelijk gaat bij jou ook alles goed. Het is belangrijk dat je de baby elke dag blijft voelen en zelf veel rust nemen zodat je lichaam geen onnodig energie verliest. 

 

 

Hoi.
Mijn verhaal lijkt een beetje op die van jou. Ook groeiachterstand. Met name beentjes korter, waardoor gemiddelde p- waarde lager uitkomt. Ik was ook gevraagd voor de drigitat studie. Alleen nu is m’n kindje ‘te goed’ om geïncludeerd te worden. Ik vind het een lastige keuze. Ze weten het gewoon niet goed. Ik doe wel mee met de observationele studie.
Ben benieuwd waar je voor hebt gekozen.

[Auteur]

Berichten