Ja lastige keuze he!
De opties zijn:
– bewaren voor als je later nog zwanger wilt worden
– doneren voor wetenschappelijk onderzoek
– afstaan aan stellen die zelf geen kinderen kunnen krijgen
– vernietigen
Natuurlijk speelt de visie mee waarop je hier naar kijkt. Wetenschappelijk zijn het natuurlijk maar een klompje cellen. Maar vanuit etisch/spiritueel oogpunt kan het veel meer zijn. In potentie zijn het natuurlijk jullie kinderen die in de vriezer liggen. En als je al een geslaagd traject afgerond hebt dan weet je hoe prachtig dat kan zijn. De vraag wanneer een ziel verbonden wordt aan een embryo/foetus/baby/mens is ook niet makkelijk te beantwoorden.
Vonden jullie het een lastige keuze Mimi? Wat gaf voor jullie de doorslag in de keuze die jullie gemaakt hebben? Wat waren voor jullie de afwegingen? Hebben jullie je goed ingelezen over wat de keuzes inhouden of zijn jullie door de fertiliteitsarts goed voorgelicht? Wat was de belangrijkste reden dat jullie toch niet aan een ander kopel wilde doneren?
(ik stel de vragen vanuit nieuwsgierigheid en zonder oordeel). Ook van de andere dames hoor ik graag of ze goede voorlichting hebben ontvangen, onderzoek hebben gedaan en welke factoren meewegen in de beslissing. En uiteraard of ik anoniem jullie antwoorden mag gebruiken in mijn onderzoek/boek.
Groetjes Femke
