This reply has been reported for inappropriate content.
Ex is in dit geval gewoon nooit exit. Er zijn kinderen, dus die vrouw is voor altijd in zijn leven. Zij moeten daar samen goed uitkomen hoe ze hier in omgaan met de kinderen. Dat hij de kinderen dus toch nog wel in gaat stoppen als ze niet slapen kunnen, vind ik alleen maar bewonderenswaardig. Verder vind ik dat jullie beiden respectloos praten over die vrouw. ‘van zijn relatie af’, ‘zodat ze niet gaat zeiken’.
Jij hebt echt helemaal niets te zeggen over hoe die kinderen aan die scheiding moeten gaan wennen. Hun ouders zijn uit elkaar, voor altijd. Zelfs mijn dochter, kind van gescheiden ouders, ouders waarbij er huiselijk geweld tijdens het huwelijk en na het uit elkaar gaan plaatsvond, wenst nog dat haar ouders bij elkaar komen.
Die vriend van je moet gaan leren om zijn kinderen op nummer 1 te zetten, z’n grenzen goed aan te geven en dingen te doen omdat dat goed is voor zijn kinderen. Dus als hij iets voor z’n kinderen of z’n ex doet, is dat omdat hij oprecht denkt dat dat goed is voor z’n kinderen. Niet omdat ze ‘dan stopt met zeiken’. Dat betekent niet dat hij dan altijd alles maar moet doen als een voetveeg.
Jij moet leren om de situatie wat meer vanuit de kinderen te bekijken, haar niet te zien als die heks van een ex van je vriendje. Die dynamiek in die relatie die hij met z’n vrouw en nu ex had is vast een hoop complexer, dan dat zij alleen maar een zeikwijf is en jouw vriend de man die niks verkeerd deed of doet.
Dus stop met bepalen wat goed is voor die kinderen, zolang jij dat kind niet bent, weet je werkelijk waar van niks. En laat je vriend en zijn ex het samen oplossen, zonder dat jij ook nog gaat roeren in die dynamiek. Geef het goede voorbeeld en praat in ieder geval fatsoenlijk over de moeder van die kinderen. Het is namelijk wel hun moeder, voor altijd.
Er zijn daarbaast nog heel veel vormen van communicatie die netjes zijn, waarbij vriend en ex het in de communicatie alleen nog hebben over de kinderen, of de zakelijke dingen alleen nog via de mail, of een overdrachtsschriftje. Verzin het maar. Maar fatsoen tegenover elkaar en je plek weten als nieuwe vriendin is wel het minste wat je voor de kinderen kunt doen. Jij bent hun moeder niet en gaat dat ook nooit worden.