Hallo dames,
fijn dat er eindelijk een actief forum is voor stiefouders. Eerder kreeg ik geen reactie of werd me wel even verteld me niet aan te stellen.
Ik heb het er momenteel behoorlijk zwaar mee. De zoon van mijn man is 15 en woont sinds half augustus bij ons. We hebben de afgelopen drie jaar geprobeerd hem en zijn moeder ervan te overtuigen om die stap te zetten, maar tevergeefs.. Toen zij erover uit waren dat t zo niet langer kon was ik 37 weken zwanger en toe aan rust tijdens mijn verlof.
in plaats van baby kleding wassen en op de bank relaxen was ik dus bezig met de verhuizing van een puber en liep ik een rondleiding door de middelbare school. Ik hield vol dat t Oke was omdat het beter voor hem zou zijn, maar het was een rottijd. Ik keek geen Netflix, maar call of duty, omdat hij pas na 3 weken naar school kon. Mijn verlof bestond uit zorgen en regelen en zelfs de kraamweek zat hij nog thuis en kon ik voor mijn gevoel niet alle aandacht op mijn dochter richten.
Ik weet dat hij er ook niets aan kan doen, maar diep van binnen neem ik het hem kwalijk.
Daarnaast is het ook nog eens een puber niveau 10 en zitten zijn vader en ik vaak met onze handen in het haar. Ik was klaar om moeder te worden, heb hier lang naar uitgekeken, maar had deze situatie niet zo aan zien komen.
het is al fijn om even mijn verhaal kwijt te kunnen..
xx