Ook hier een groentje op gebied van “stief”moederschap. Zelf wel uit een gescheiden gezin. Dus ene kant zelf als kind ervaring mee. 

Nu een jaar met mijn vriend, en sinds half jaar ook als stiefmoeder , hebben half jaar gewacht met de ontmoeting. Hebben eerste maanden rustig aangedaan, band opgebouwd. Meisje is 2 jaar , en is 1 dag in de week bij mijn vriend. Dus wat dat betreft geen grote druk op onze relatie. 

Ik deel dezelfde ervaringen die ik lees over, wat is je rol precies , wat kan je wel en niet zeggen als je met z’n 3-en bent. Driftbuien , wil alleen maar papa en niks van mij weten op sommige momenten. 

Papa geeft snel toe, en ik denk dan jeetje … ik ben het hier niet mee eens. Soms een lastige positie. Ik uit mij hierover naar hem als het mij echt irriteert .. 

Hoe gaan jullie hiermee om? 

H

Hoi,

Ik,ben stiefmoeder van een jongen van 18 en een meid van 21. Door overlijden van hun moeder woont de jongen bij ons. Het meisje wil niets mwt m ij te maken hebben. Zelf heb ik ik uit mijn eerste huwelijk 2 zoon (20 en 22 jaar)

Mijn stiefz oon woont al 5 jaar bij ons en het is al 5 jaar ellende, elke dag is stiefzoon onderwerp van gesprek . Na testen (eindelijk mijn man weten te overtuigen) blijkt hij autistisch, zwak begaafd, kan zich sociaal en emotioneel niet binden, liegt en blijft liegen en heeft geld gejat.

 

Schoonfamilie heeft mij ook nooit willen leren hebben kennen. Ondertussen wel alle ellende van mijn huidige man (zijn ex heeft er een financiele teribgzooi van gemaakt) kunnen  oplossen.

Elke dag is een worsteling, zit tegen een burnout aan

Het beste voor iedereen zou zijn dat hij begeleidt gaat wonen, zodat hij de hulp krijgt die hij nodig heedt. Maar helaas lukt dat niet. Wel krijgt hij sinds kort begeleiding van een coach.. levensloopbegeleiding.

 

 

Hier geen stiefmoeder, maar de “verschrikkelijke” ex. 
ik vind het grappig om te lezen waar jullie tegenaan lopen. 
Waar mijn kinderen tegenaan lopen is dat de regels bij hun vader opeens anders zijn sinds hij een vrouw heeft. Heel veel dingen mogen niet meer en overal wordt moeilijk om gedaan. Ze vinden haar wel lief, daar niet van. Maar ze missen hun “echte” vader. 
Mijn conclusie is eigenlijk dat vrouwen over het algemeen de touwtjes in handen willen hebben wat betreft opvoeding. Dat zit in ons aard. De “echte” moeder beschermt haar kroost en gaat door het vuur als ze dingen hoort van haar kinderen die niet leuk zijn. De stiefmoeder probeert op haar manier haar best te doen, maar het blijft altijd lastig. De mannen zijn in mijn ogen wat dat betreft vaak watjes en durven niet het leiderschap op zich te nemen wat in een nieuwe situatie nodig is. 

Hii, Hier ook bonusmama van een leuke dame van 6. Inmiddels al bijna 4 jaar. Helaas is er geen goede verstandshouding tussen haar moeder en mij. In het verleden ook het een en ander voorgevallen. Ik zou het voor het kind zo weer doen.. maar wat je er allemaal bij krijgt nooit meer… dit heeft met allerlei redenen te maken.. inmiddels zou ik er een boek over kunnen schrijven haha. Maar het kind zorgt elke dag dat ze bij ons is voor een lach op mijn gezicht.. ze is enorm aan me gehecht..  ze is week op week af bij ons. Dus echt de helft van het jaar. Ik zou ook graag met lotgenoten in contact komen. Het is soms zo pittig   Liefs

[Auteur]

Berichten