Ik ben een moeder van een kindje van ruim 20maanden. De laatste weken lijkt haar gedrag erg veranderd: is best vaak driftig of boos (vooral als niet mag wat zij wil), eten gaat moeizaam (met veel afleiden lukt het dan nog wel om er wat in te krijgen) maar voorheen at ze heel goed en ook zelf, gooit veel spullen op de grond, ook bijv eten. Lijkt ook gewoon niet helemaal lekker in haar vel te zitten, niet heel ziek maar weet niet wat er wel is (komen wel tandjes door), was eerst altijd een heel lief en vrolijk meisje, soms is gewoon niks goed. Ik merk als ik een dag vrij ben en met haar de hele dag alleen ben dat het mij heel veel energie kost en erg vermoeiend is. Zijn er moeders die dit herkennen? Zo ja hoe gaan jullie hiermee om? Heeft er iemand goede adviezen/tips?

Nog een aanvulling: ze praat nog niet zoveel, en raakt soms ook gefrustreerd als wij niet meteen begrijpen wat ze bedoeld. 

Klinkt als de peuterpuberteit:). Heel normaal, wel een lastige fase. Onze zoon raakte ook heel erg gefrustreerd van van alles, en we hadden ook de indruk dat het vooral kwam doordat hij zich nog niet goed kon uiten, terwijl hij wel allemaal gedachten had. We gaven niet toe aan gekrijs, maar probeerden er achter te komen wat hij bedoelde en hem dan te leren hoe hij dat kon zeggen. Zo kreeg hij langzaam weer meer grip. Duurde wel een paar maanden, maar die krijsbuien zijn nu voorbij (hij is nu 2,5). 

Wat eten betreft, ook dat is normaal. Proeven kan spannend zijn en het is een manier om controle te hebben, denk ik ook. We hebben een tijd er een strijd van gemaakt, maar dat werkt hier dus echt niet. Nu blijven we alles aanbieden, er komt niks anders, maar we dwingen ook niet meer. Niet eten is prima. Langzaam begint hij wel weer te proeven (z’n zus was hardnekkiger, die deed er veel langer over😉).

Sterkte en succes! Deze fase kan echt pittig zijn, maar het komt weer goed. 

LiesTH schreef:

Klinkt als de peuterpuberteit:). Heel normaal, wel een lastige fase. Onze zoon raakte ook heel erg gefrustreerd van van alles, en we hadden ook de indruk dat het vooral kwam doordat hij zich nog niet goed kon uiten, terwijl hij wel allemaal gedachten had. We gaven niet toe aan gekrijs, maar probeerden er achter te komen wat hij bedoelde en hem dan te leren hoe hij dat kon zeggen. Zo kreeg hij langzaam weer meer grip. Duurde wel een paar maanden, maar die krijsbuien zijn nu voorbij (hij is nu 2,5). Wat eten betreft, ook dat is normaal. Proeven kan spannend zijn en het is een manier om controle te hebben, denk ik ook. We hebben een tijd er een strijd van gemaakt, maar dat werkt hier dus echt niet. Nu blijven we alles aanbieden, er komt niks anders, maar we dwingen ook niet meer. Niet eten is prima. Langzaam begint hij wel weer te proeven (z’n zus was hardnekkiger, die deed er veel langer over😉). Sterkte en succes! Deze fase kan echt pittig zijn, maar het komt weer goed.

Maar echt niets anders te eten geven? Word hij dan in de nacht niet wakker omdat hij honger heeft?

Die van ons in het begin niet. Wel de laatste tijd heel vroeg wakker. Nu doen we wel standaard na de avondmaaltijd yoghurt en slaapt hij inderdaad langer door. Maar we bieden geen alternatieve avondmaaltijd aan. Je hoort van voedingscoaches vaak: ouders bepalen wat en wanneer er gegeten worden, het kind bepaalt hoeveel het eet. Dat houden we aan, vaste eetmomenten en gewoon met de pot mee. Ik denk dat als je wel iets anders aanbiedt, je ook de prikkel om wel te gaan proeven weghaalt. En je kind krijgt dan de bevestiging dat zeuren zin heeft. En ik wil juist zo graag dat deze fase zsm over is😅.

[Auteur]

Berichten