Beste lezers

Mijn dochter van 11 heeft met regelmaat woede uitbarstingen, met name als we zeggen dat ze haar huiswerk moet doen of klusjes in huis. Als het in haar hoofd niet past, leidt dit tot een woedeaanval, grove taal en slaat ze op tilt. We kunnen dan praten wat we willen, maar ze is dan volledig geblokkeerd. Ze heeft op school het advies kader/mavo gekregen vanwege haar werkhouding en gedrag, terwijl ze wel goede cijfers haalt. Ze is een gevoelig meisje en we vinden het moeilijk om hiermee om te gaan. Hoe pakken we deze situaties het beste aan. Wij hebben het beste met haar voor, alleen staat ze niet open voor ons advies.

Herkennen jullie dit en wat hebben jullie gedaan?

Misschien kan een gezinscoach jullie hiermee helpen? Wat helpt is vaak wel echt heel erg afhankelijk van de situatie, bij het ene kind helpt voorspelbaarheid en consequent blijven terwijl dit bij het andere kind averechts werkt en je beter in overleg afspraken kunt maken. Het ene kind is gevoelig voor waardering als “beloning” terwijl het andere kind voor een half uurtje extra op de wii alles doet. En dan is het nog maar net hoe ver je er zelf in wilt gaan. 

Ik zou ook de hulp inschakelen van een gezinscoach van Centrum jeugd en gezin. Toch fijn als iemand met jullie mee kan denken hierin?

Heeft ze altijd al zulke buien gehad, of is het iets van de laatste tijd? Een meisje van 11 kan al echt puberen hoor! En ouders zijn natuurlijk enorm irritant op die leeftijd, want je bent de oudste op school en je weet alles al. Klusjes doen, daar ben je te stoer voor en NIEMAND UIT JE KLAS hoeft ooit klusjes te doen behalve jij. EN DAT IS ZO ONEERLIJK! Huiswerk doen is stom en je gaat toch maar naar kader/mavo dus waarom zou je? 😉

Wat vindt ze zelf van haar schooladvies? Misschien baalt ze er eigenlijk wel van. Zijn jullie misschien (stiekem) teleurgesteld over het advies en zou ze daar iets van mee kunnen krijgen? 

Ik wilde thuis nooit klusjes doen. Bij opa en oma wel, daar kreeg ik elke week 2 gulden als ik kwam helpen. Ik heb er goed leren poetsen 😉

Ja hoor, ik zie dit gedrag ook bij mijn zoon als hij heel veel stress heeft en/of bijvoorbeeld ruzie heeft met z’n vriend/vriendin. 

Dan is hij heel moeilijk te porren om ‘nieuwe’ dingen te leren of openstaan voor nieuwe dingen of inzichten. Hij scheldt me wel eens uit  daarbij vanwege z’n boosheid/frustraties, doet dan wel wat ik zeg en als hij klaar is dan biedt hij zijn excuses aan en geeft hij me een knuffel. Ik vind het dus wel extreem gedrag.

Ik heb laatst (pas!!) tijdens 1 van onze gesprekken aangegeven wat ik ervan vind als hij scheldt en toen gaf hij wel aan dat het hem allemaal teveel wordt soms. Wij zijn aan het kijken of we hem ergens mee kunnen helpen bijvoorbeeld therapie of iets wat zijn boosheid tempert. 

Hoe ik het aanpak; Veel praten, veel met elkaar omgaan om erachter te komen wat er precies speelt en er samen weer uitkomen. Ik ben begonnen in groep 7/8 met het begeieiden in z’n huiswerk en planning maken en ik hou het nu hij op de vo zit in de gaten; soms moet je fouten laten maken om erop terug te komen de volgende keer en altijd zelf rustig blijven (dit vind ik heel moeilijk) en uitleggen wat ze moet doen. Als ze een andere aanpak of mening hebben dan moet je die respecteren. 

Het klinkt wel als pubergedrag maar je zou ook kunnen informeren of je met theraie iets kunt om haar woede uitbsrstingen te verhelpen/beheersen. Ik zit hier ook over na te denken namelijk! Onze zoon is 12. 

[Auteur]

Berichten