Ik herken het wel, maar meer bij mezelf. Hoe ik het gedrag van je man lees, heeft hij tijd nodig om zelf de verandering te verwerken in zijn hoofd. En als jouw moeder, die een buitenstaander is voor jullie gezin ( ik snap dat dat voor jou anders voelt, maar jullie zijn ouders) zich dan met dingen ‘bemoeit’ lijkt het alsof de wereld om hem heen sneller beweegt dan hij aankan.
Dit is mijn interpretatie, vanuit mijn herkenning. Ik kan soms een soort kortsluiting krijgen als ik dit ervaar. Ik wil dan alle advies, alle inmenging van anderen en veranderingen (zo klein als een nieuwe inrichting van een commode) even op hold zetten. Geef me even een momentje, om bij te komen, en laat het initiatief even bij mij. Dit is heel vaak getriggerd door druk, of snelle veranderingen.
Er gebeurt nogal wat, en het is zo belangrijk samen veel te blijven praten. Zonder je moeder, alleen jullie samen. Goed bedoelde vragen van je moeder, maar ik snap zijn 2 tegen 1 gevoel echt ontzettend goed. Dit is een verandering waar jullie samen doorheen moeten, neem daar de tijd voor.
Ik zou me niet teveel zorgen maken om straks hoor. Blijf met hem praten, en ook al is het lastig je in elkaar te verplaatsen, doe daar je best voor. Komt goed hoor. 👍