Hi dames,

Ik heb ook een angststoornis en slik daar medicijnen voor. Merk nu dat ik zwanger ben de klachten erger worden. Echt heel vervelend! M’n medicijnen zijn zelfs verhoogd!

Ben ook naar de POP poli geweest. 

Hoe zijn jullie klachten nu? (Diegene met een angstoornis dan) 

 

Liefs 

Hoi hoi,

In het begin vond ik het ook echt niet leuk. Ik was veel ziek, mijn chronische migraine stak elke week meerdere dagen de kop op, had een veel te innige band met de wc en was dood en dood moe. Ik heb ook een angststoornis en omdat deze zwangerschap niet gepland was had ik in het begin veel last van paniek. Dat ik mij minder happy voelde heb ik ook besproken bij de verloskundige en zelf gevraagd om een consult bij de pop poli. Ook omdat ik medicatie gebruik voor de angststoornis. Aankomende dinsdag is de eerste afspraak. 

Mij werd ook verteld dat het na 3 maanden beter werd, maar het duurde bij mij wel langer. 

Ik probeer zo goed als kan rust te pakken en wat extra lief voor geest en lichaam te zijn. Ik mag wat meer van mezelf en moet wat minder. Op werk sta ik boventallig en krijg ik ook alle ruimte om eerder naar huis te gaan of later te beginnen. 

Moedergevoelens heb ik ook nog niet echt, maar ik verwacht dat dat pas komt zodra ze geboren is. Waar ik wel plezier aan bleef is dat ik haar nu regelmatig voel. 

Ik vind het boek van Vera van Zelm geniaal: feliciteer hem maar want ik vind er tot nu toe geen reet aan 😅. Titel zegt genoeg haha. 

Vroeger had ik ook hele andere en vooral romantische ideeën bij een zwangerschap, maar die zijn inmiddels wat bijgesteld😉 Je voelt je zoals je je voelt en hormonen kunnen ook de boel flink overhoop schoppen. Echt demonen hoor. 

Sterkte, het is inderdaad van voorbijgaande aard. Mij heeft het in het begin geholpen om het van me af te schrijven. Dat luchtte op, net als erover praten met mijn vriend en vriendinnen/ zusjes. En humor helpt ook bij mij. En anders een potje janken en chocola😁

Dikke knuffel! Komt echt goed!

Hoi hoi,

In het begin vond ik het ook echt niet leuk. Ik was veel ziek, mijn chronische migraine stak elke week meerdere dagen de kop op, had een veel te innige band met de wc en was dood en dood moe. Ik heb ook een angststoornis en omdat deze zwangerschap niet gepland was had ik in het begin veel last van paniek. Dat ik mij minder happy voelde heb ik ook besproken bij de verloskundige en zelf gevraagd om een consult bij de pop poli. Ook omdat ik medicatie gebruik voor de angststoornis. Aankomende dinsdag is de eerste afspraak. 

Mij werd ook verteld dat het na 3 maanden beter werd, maar het duurde bij mij wel langer. 

Ik probeer zo goed als kan rust te pakken en wat extra lief voor geest en lichaam te zijn. Ik mag wat meer van mezelf en moet wat minder. Op werk sta ik boventallig en krijg ik ook alle ruimte om eerder naar huis te gaan of later te beginnen. 

Moedergevoelens heb ik ook nog niet echt, maar ik verwacht dat dat pas komt zodra ze geboren is. Waar ik wel plezier aan bleef is dat ik haar nu regelmatig voel. 

Ik vind het boek van Vera van Zelm geniaal: feliciteer hem maar want ik vind er tot nu toe geen reet aan 😅. Titel zegt genoeg haha. 

Vroeger had ik ook hele andere en vooral romantische ideeën bij een zwangerschap, maar die zijn inmiddels wat bijgesteld😉 Je voelt je zoals je je voelt en hormonen kunnen ook de boel flink overhoop schoppen. Echt demonen hoor. 

Sterkte, het is inderdaad van voorbijgaande aard. Mij heeft het in het begin geholpen om het van me af te schrijven. Dat luchtte op, net als erover praten met mijn vriend en vriendinnen/ zusjes. En humor helpt ook bij mij. En anders een potje janken en chocola😁

Dikke knuffel! Komt echt goed!

Fijn dat je dit deelt. Voor mij is het heel herkenbaar.

Ik ben 24.3 weken zwanger en voel me Een soort van schuldig omdat ik me voel zoals ik me voel. Dit was mijn keus en ik vindt dat ik daarvoor ook de verantwoordelijkheid moet dragen. Ik vondt zwanger zijn echt niet fijn. En meteen als ik dat denk vindt ik dat dat haast niet mag omdat ik me er terdege van bewust ben dat er genoeg mensen zinn die geen kinderen kunnen krijgen. Aan de andere kant zijn er ook legitieme  redenen te bedenken waardoor ik me zo voel.

Daarom vindt ik het fijn dat je dit bespreekbaar maakt en jullie je verhaal delen. Bedankt daarvoor

Het schuldgevoel heb ik ook heel erg, zeker omdat er zo veel vrouwen zijn die helemaal geen kinderen kunnen krijgen. 

Maar ook ik had het me zo anders voorgesteld. Ik ben helemaal geen zeur type maar iedere keer als iemand vraagt “hoe gaat het” kan ik alleen maar denken,.. KUT.

vandaag had ik weer zo’n dag waarbij ik niets binnen kon houden en ik vind al het eten vies. Alles gaat met tegenzin.

Ik merk wel dat het me helpt om deze verhalen te lezen en zo te weten dat ik niet de enige ben.

Dank alle, voor het delen

Met wat geluk voel je je binnenkort beter. Je bent nu 13 weken dan zit je vaak op de piek. Wat ook scheelt is straks als je de baby gaat voelen schoppen dan bouw je veel meer een band met je kindje op.

[Auteur]

Berichten