Ben blij dat ik niet de enige ben. Ik vind ook dat ik niets te zeuren heb. En als je andere verhalen leest denk je soms echt van “jeetje ik moet niet zeuren”.
Na 2 miskramen een dochter van alweer 1 mogen krijgen. Liefste meid op de hele wereld en 2e opkomst. Maar deze zwangerschap is zo anders! Waar ik bij de eerste zo de hele zwangerschap bijna geen last heb van kwaaltjes. Is bij nr 2 wel anders.
Vanaf week 12 last van bekken instabiliteit, erg vermoeid. Net als jij kijk ik er tegenop om naar mijn werk te gaan. Maar ook doordat mijn contract na mijn verlof niet verlengd word en de sfeer er grauw is omdat er nog meer banen op de “tocht liggen”. Dus ik weet nu al dat het niet echt genieten wordt de laatste paar weken van mijn verlof omdat ik werk moet zoeken.
En door de instabiliteit mag ik bijna niks. Niet te lang zitten, niet te lang staan, behalve onze dochter niets meer mogen tillen. Hoe lieve man ik ook heb en hij doet echt heel erg zijn best… ik kan me soms echt ergeren dat ik alles wat gedaan moet worden, moet vragen. En als je wat vraagt hij het “vergeet” En daar had ik voor de zwangerschap en tijdens de zwangerschap van onze dochter geen last van. Ken je Roué Verveer? Met die vuilniszak dat als je die voor de deur zet ze er gewoon overheen stappen?
Dan ben ik ook nog eens allergisch geworden voor de hulpstoffen in mijn bloedverdunners (spuiten die ik elke dag moet zetten tijdens en 6 weken na de zwangerschap). Heb ik andere gekregen waar ik supergoed op reageer, beter in de hand liggen (ze zijn dunner) en geen moeite heb om de naald door de huid te krijgen. Wat bij de oude anders is. Zijn die niet meer leverbaar!!!
En dan is de kinderkamer nog niet eens af… en ben ik 29 weken. Oke we hebben nog wel even en de kleine slaapt nog eerste paar maanden bij ons op de kamer. Maar toch heb ik er stress van.
Ook is de keuken nog steeds niet af door leverproblemen van 2 nieuwe aanrechtbladen. Maar als goed is komen die vandaag. Dan moeten de tegels nog op de muur, moet er nog geverfd worden en dan is het klaar. Wat weer bovenop to do list komt van manlief. En het liefst zou ik hem met alle liefde helpen maar kan dat hoogstens een half uur volhouden.
Dan wordt bukken ook moeilijker en vermoedelijk bloedarmoede (krijg vandaag uitslagen binnen). En die droge huid helpt ook niet mee. Kwam ik er gisteren ook nog eens achter dat mijn gezichtscreme op is. Kon wel janken! Haha
O dit lucht wel even lekker op zo!