Beste lezers,

 

Mijn wereld staat op z’n kop.

 

Even een korte uitleg ik heb een zoontje uit een eerdere relatie van 6 jaar oud sinds dik 3 jaar een nieuwe vriend en we hebben samen een dochter van 1 jaar en een pasgeboren zoontje.

 

Nou zei mijn vriend al vaker dat me zoontje stiekem doet, met verschillende dingen dit zie en zag ik ook wel maar wou dat zeker naar hem nooit zo toegeven en verdedigde altijd m’n zoontje.

 

Laatst zei hij dat hij hem stiekem zag doen bij de box van z’n zusje als ik me omdraai of even de kamer uit ben. Maar wilde dit niet geloven, nu heeft hij laatst een video van een kwartier lang gemaakt toen wij de kamer uit waren, op de video is te zien hoe mijn zoontje wacht tot wij beiden de deur uit zijn, hij is erg op z’n hoede, en houd heel erg goed in de gaten of niemand hem ziet of er aan komt, daarna sluipt hij naar de box en laat hij z’n zusje schrikken door haar wild en hard vast te pakken en heen en weer te schudden dit doet hij zo’n 3/4 keer hij pakt haar bij haar schouders en buikje, ze geeft een gil/schreeuw om duidelijk aan te geven dat ze het niet leuk vind. 

Dit weerhoudt hem niet het nog zeker 3 x te doen.

Hij blijft telkens achterom kijken of iemand hem ziet of dat iemand eraan komt. En dan bukt hij wat dieper om bij de voorkant aan haar luier te voelen. Gelijk daarna kom ik binnen en geeft ie haar een aai over d’r bol, maakt nog een vrolijk dansje en gaat keurig op de bank zitten. Nou ik kan je vertellen ben me rot geschrokken van wat ik zag!

 

We hebben beiden uitvoerig met hem gepraat en hij voelde zich vreselijk betrapt en moest huilen.

 

Ik kan hem echt niet zielig vinden op dit moment en walg ergens van mijn eigen kind..

 

Mijn idee is om dit aan de huisarts voor te leggen om te bespreken of het wijs is dat hij met een professional gaat praten hierover.

 

Dit is werkelijk mijn grootste nachtmerrie, en tuurlijk hou ik van hem, maar ben hem echt helemaal spuugzat op het moment en vooral onwijs teleurgesteld in m’n eigen kind die in mijn bijzijn de beste en liefste grote broer is voor ze.

 

Meningen? Ervaringen? Adviezen?

Liefs een erg verdrietige teleurgestelde mama die het even niet meer weet allemaal 😢

Ik kan me voorstellen dat je hier ontzettend van geschrokken bent, al helemaal omdat hij met jou erbij zo lief tegen zijn zusje doet.

Ik vind het ook knap van je vriend dat hij je op deze manier heeft weten te overtuigen ondanks dat hij het al langer door had en jij hem niet wilde geloven. Misschien proberen een volgende keer van je vriend aan te nemen hoe iets zit, zou me als ik hem was niet prettig voelen in de situatie.

Verder denk ik dat het heel goed is dat jullie het gesprek met je zoontje zijn aangegaan. Maar het moet er niet in resulteren dat hij nóg beter op gaat letten om niet betrapt te worden. Ik zou me vooral afvragen waarom hij dit gedrag laat zien. Vooral zo ontzettend stiekem. En aan de voorkant aan de luier van je dochter voelen vind ik ook een beetje alarmerend maar kan ook leeftijdsgebonden interesse zijn. Laat hij vaker dit soort gedrag/ interesses zien? 

Ik zou eerst met zijn juf op school gaan praten, misschien herkennen ze dit van hem? En hem sowieso niet meer alleen laten met je jonge en kwetsbare kindjes voorlopig. 

Ik zou hiermee heel snel hulp inschakelen van een professional. Het gedrag van je zoontje lijkt er enorm op dat hij iets uitspeelt wat hij zelf heeft meegemaakt. Dat is hoe kinderen trauma verwerken. Ik vermoed dus dat hij dit heeft meegemaakt of heeft gezien op een filmpje en hier zelf enorm last van heeft. Hij speelt het uit (zoals kinderen dingen die ze meemaken uitspelen en tekenen ipv vertellen). Dat is een vermoeden op basis van je korte stukje, maar je wil dat een professional hier met jullie samen naar gaat kijken voordat ik te snel conclusies trek.

Ik zou evt contact zoeken met het psychotrauma centrum Nederland of in elk geval met een kinderpsycholoog die een registratie heeft (Klinisch psycholoog BIG of Gz-psycholoog BIG), kijk of iemand in het big register staat en vraag de huisarts je gericht door te verwijzen met veel spoed. Zou je willen afraden met een kindercoach of kindertherapeut zonder registratie aan de slag te gaan. Daar zitten hele goede tussen, maar het is geen beschermd beroep en je kunt dus ook iemand treffen zonder de juiste achtergrond en met zoiets precairs als dit zou ik je dat graag besparen. 

Ik zou zeker professionele hulp zoeken. Al is het alleen maar om je verhaal te delen. Dit klinkt absoluut abnormaal. 

Ik zou zeker professionele hulp zoeken. Al is het alleen maar om je verhaal te delen. Dit klinkt absoluut abnormaal. 

Wat moet dat heftig geweest zijn om te zien. Ik kan me goed voorstellen dat je erg bent geschrokken.

Ik sluit me aan bij eerdere reacties; maak zo snel mogelijk een afspraak bij de huisarts voor verdere hulp. Ik vermoed ook dat er iets onder zit waardoor je zoontje dit gedrag laat zien. 

Daarbij wil ik je ook adviseren om, ondanks de boosheid richting je zoontje die ik heel goed snap, ook te proberen er voor hem te zijn. Als hij het inderdaad vanuit een onderliggend probleem doet zal afwerend gedrag van jou het probleem alleen maar verergeren. Hoe moeilijk het ook kan zijn, probeer hem liefdevol en begripvol te blijven benaderen. Hij heeft dat waarschijnlijk, juist nu, nodig. Door afwijzend op hem te reageren is er een kans dat het ongewenste gedrag alleen maar toeneemt.

 

Heel veel sterkte!

Ach wat zielig.. Voor jullie maar ook voor je zoontje.

Kinderen hebben vaak niet eens door dat ze een ander er echt pijn mee doen. Mijn zoontje van 5 gaat soms ook bovenop zijn babyzusje liggen. En dat hebben wij toch echt niet bij hem gedaan.. Dus onverwerkt trauma.. Klinkt wat heftig. Neemt niet weg dat ik inderdaad naar de huisarts zou gaan (zonder hem!) zodat je erover kan praten en de juiste hulp kan krijgen. En hem zeker niet meer alleen laten met je andere kids!! Sterkte..

Oh jeetje wat moet je geschrokken zijn! Inderdaad zou ik hulp gaan zoeken, in eerste instantie naar de huisarts.

Het verhaal over het trauma wat sommige mensen hierover schrijven zou ik wel voorzichtig in zijn. We zijn hier geen professionals dus ik denk dat we voorzichtig in dit soort uitspraken moeten zijn. 

Ik snap dat je boos en teleurgesteld bent in de zoon. Je hebt hierover gepraat met hem. Probeer voor nu je boze gevoelens niet naar hem te uiten. Praat hierover met een professional en vraag wat je het beste kunt doen.

En inderdaad naar de huisarts zonder je zoontje mee nemen. Je wil vrijuit kunnen praten met je huisarts en voor je zoontje is dat niet goed om dat op dat moment te horen. Succes!

Ik zou denken dat hij ‘gewoon’ jaloers is op zijn broertje en zusje. Die hebben hun vader immers in de buurt en hij niet. Hij is 6, dus je kunt het hem prima uitleggen en met hem praten

[Auteur]

Berichten